ใครหนอใครกันที่ทำให้เราเกิดมา

ใครกันหนาที่เลี้ยงเรามาจนถึงเพียงนี้

ใครหนอใครกันที่ยอมเราเสียทุกที

ทั้งเตือนทั้งตีจนเราเป็นคนได้เพราะใครกัน

ใครหนอใครกันทุ่มเททำงานอาบเหงื่อ

ไม่เคยท้อไม่เคยเบื่อไม่อะไรทั้งนั้น

ใครหนอใครกันที่จะทนบากบั่น

ถ้าไม่ใช่ "แม่" นั้นไซร้จะเป็นใคร

แม่เลี้ยงเรารักเราไม่เคยทิ้ง

รักปานบูชาขึ้นหิ้งรักเพียงไหน

รักยิ่งใหญ่รักมากกว่าสิ่งอื่นใด

รักปานดวงใจมีให้ลูกตลอดมา

ในอกทรวงลูกนั้นยังมีแม่

จะดูแลยามแม่ต้องการหา

จะทุ่มเทแรงกายทั้งกายา

แทนคุณค่าที่แม่ให้ลูกเอย