ทางแห่งความเสื่อม

1. อสัตบุรุษทั้งหลาย เป็นที่รักของเขา เขาไม่รักสัตบุรุษ เขาชอบใจธรรมของพวกอสัตบุรุษ ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม
2. นรชนใด เป็นคนชอบนอนหลับ ชอบพูด และไม่เป็นคนหมั่น เป็นคนเกียจคร้าน ปรากฎว่าเป็นคนโกรธ ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม
3. ชนใด เมื่อยังมีความสามารถ ไม่เลี้ยงดูซึ่งมารดาหรือบิดาผู้แก่แล้ว ผู้ล่วงวัยหนุ่มแล้ว ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

4. ชนใด ลวงซึ่งพราหมณ์หรือสมณะ หรือแมวณิพกอื่นก็ดี ด้วยมุสาวาท ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม
5. บุรุษ มีทรัพย์มาก มีเงิน มีโภชนะ บริโภคของที่ดีแต่ผู้เดียว ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม
6. นรชนใด หยิ่งเพราะชาติ หยิ่งเพราะทรัพย์ หย่งเพราะโคตร ย่อมดูหมิ่นซึ่งญาติของตน ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

7. นรชนใด เป็นนักเลงหญิงเ ป็นนักเลงสุรา และเป็นนักเลงเล่นการพนัน ย่อมทำลายทรัพย์ที่ได้มาแล้ว ให้ฉิบหาย ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม
8. เขาไม่ยินดีด้วยเมียของตน ประทุษร้ายในหญิงแพศยา ประทุษร้ายในเมียของชนเหล่าอื่น ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม
9. ชายผู้ล่วงวัยหนุ่มแล้ว ย่อมนำมาซึ่งหญิงสาวมีถันเท่าผลมะพลัง ย่อมไม่ได้หลับเพราะความหึงหวงหญิงนั้น ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

10. ชายตั้งหญิงซึ่งเป็นนักเลง สุรุ่ยสุร่าย หรือหญิงตั้งชาย ซึ่งเป็นเช่นนั้นให้เป็นใหญ่ (พ่อบ้านแม่เรือน) ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม
11. ผู้ที่เกิดในตระกูลกษัตริย์ มีโภคะน้อย แต่มีความอยากใหญ่ ปรารถนาซึ่งราชสมบัติ ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม
บัณฑิตเห็นชัดแล้วซึ่งเหตุเหล่านี้ว่าเป็นความเสื่อมในโลก เป็นอริยะ สมบูรณ์ด้วยญาณเป็นเครื่องเห็น ท่านย่อมเสพ ซึ่งโลกที่มีความเจริญ

(จาก ปราภวสูตร พระไตรปิฏก เล่ม 25)