ภิกษุสามเณรถึงพระนิพพาน
เพราะมีธรรม 6
1. เมื่อรู้ว่าจิตฟุ้งซ่าน ก็ข่มไว้มิให้ฟุ้งซ่าน
2. ยกขึ้นซึ่งจิตอันหดหู่เกียจคร้าน
3. เอาปัญญาปลงจิตอันประพฤติเป็นอันเสมอ ให้ยินดีอุตสาหะในที่ประพฤติอันเสมอ
4. ถ้าจิตนั้นปราศจากความยินดี มิได้แล่นไปในทางวิธีภาวนา ก็พิจารณาซึ่งวัตถุ
มีชาติทุกข์เป็นตน
ยังจิตให้ร่าเริงอุตสาหะ ในวิธีภาวนา
5. จิตอันมัธยัสถ์อย่างกลางอยู่แล้ว ก็เพ่งดู อย่าขวนขวายที่จะข่มจะยกจะให้ขึ้น
6. ให้อัธยาศัยน้อมไปในประณีตธรรม คือมรรคและผล คือให้ยินดีนักในพระนิพพาน
|
