1991-1992 წწ. დეკემბერ-იანვრის პუტჩის პერიოდში ლეგიტიმურ ხელისუფლებას იცავდა ეროვნული გვარდიის ის ნაწილი რომელც არ გაჰყვა კიტოვანსა და სიგუას რკონის ხეობაში - დაახლოებით 200 მებრძოლის რიცხვოვნობით. ეს მებრძოლები გაჰყვნენ აგრეთვე პრეზიდენტ გამსახურდიას, როდესაც იგი იჯევანში ილტვოდა. პრეზიდენტ გამსახურდიას ჩეჩნეთში გადასვლის შემდგომ მისი ერთგული ეროვნული გვარდია ფაქტობრივად დაიშალა და მისი წევრების არსებითი ნაწილი სამხედრო საბჭოს მიერ რეპრესირებული იქნა.
ხუნტა შეეცადა მიემხრო პრეზიდენტისადმი ერთგული გვარდიელები „სტრუქტურებში ჩართვის“ შეპირებით ანუ დაპირებით აეყვანათ ისინი ხელფასიან სამსახურში ხუნტის შეიარაღებულ ძალებში - რის შედეგადაც იმედგაცრუებული გვარდიელების ერთი, მცირე ნაწილი მართლაც მიიმხრეს.
ეროვნული გვარდიის იმ წევრების მიმართ, რომლებიც არ გახდნენ კოლაბორაციონისტები მიმდინარეობდა დაუნდობელი რეპრესიები. ვიდეოდოკუმენტში ხუნტის გენერალი ლანჩავა ადასტურებს ხუნტის ამ პოზიციას.
პრეზიდენტ ზ.გამსახურდიას ერთგული ეროვნული გვარდიისადმი ლანჩავას მიერ გახმოვანებული დამოკიდებულება ფრიად არსებითია როდესაც მსჯელობა ეხება ამ გვარდიის მონაწილეობას ხუნტის შეიარაღებულ ბრბოებთან ერთად რაიმე ოპერაციების ჩატარებაზე და განსაკუთრებით აფხაზეთში ომის დროს.
იხ.: ვიდეო სიუჟეტი, რომელშიც ხუნტის გენერალი ლანჩავა
ადასტურებს სამეგრელოში 100-200 პრეზიდენტის ერთგული გვარდიელის არსებობას:
„ჩვენ გვაქვს მონაცემები მათზე და ჩვენ მათ მოვსპობთ. ჩვენ გვინდა ისინი მოვსპოთ,
ან მათ უნდა დაყარონ იარაღი“.
ვიდეო: ლანჩავას პოზიცია ეროვნული გვარდიის გადარჩენილი ნაწილის მიმარ 1992 წ. გაზაფხული
