პრეზიდენტი ზვიად გამსახურდია - ფოტოგალერეა

ვაშინგტონში, 1993 წლის 25 ოქტომბერს, მომხსენებელმა არაორაზროვნად განაცხადა: "გოლცი: - შევარდნაძის[!] ხალხმა გაილაშქრა აფხაზეთზე და გზადაგზა მძარცველობდნენ. ეს იყო კიტოვანი, შემდეგ მხედრიონი. ამან პრობლემები საქართველოს მთავრობასა და აფხაზეთის მთავრობას შორის გადაზარდა ჯერ ჩვეულებრივ ომში და შემდეგ უარესშიც - ომში, რომელშიც ორივე მხრივ დიდი სისასტიკით გამოირჩეოდა [გვ. 8]". შეშფოთებულმა ვაშინგტონმა სახელმწიფო მდივანი ქრისტოფერი სასწრაფოდ და საგანგებოდ აფრინა მოსკოვში, რათა მიეღოთ იმის გარანტია, რომ რუსეთის არმია ნამდვილად დაიცავდა შევარდნაძეს. ვაშინგტონში იმედით აღნიშნეს, რომ: "ვაისი: - რუსებმა ახლა დაარწმუნეს სახელმწიფო მდივანი ქრისტოფერი, რომ ისინი შეუერთდებიან შეერთებულ შტატებს შევარდნაძის მხარდაჭერაში [გვ. 2]". "გოლცი: დღეს დილით მე დავუკავშირდი თბილისს და მაქვს ინფორმაცია, რომ რუსული ჯარები არათუ შევიდნენ, არამედ უტევენ კიდევაც ტანკებით გამსახურდიას მომხრეებს ფოთის მიმართულებით და აგრეთვე მთელს დასავლეთ საქართველოში [გვ. 8-9]".

თუ ასე იყო და თითქოს ასე იყო - მაშინ ეს ყოფილა ვარსკვლავიერი საათი - რისთვისაც ამ ქვეყანაზე მოვსულვარ! მაშინ, მე - პირველი ვარ ვისაც არა აქვს უფლება უღალატოს იმ ბრძოლის ღამის, მრავალი მომდევნო ბრძოლის დღებისა და ღამეების სამუდამოდ უსახელო, უცნობ გმირებს! მე - უნდა გავისარჯო და ამოვკვეთო შეუიარაღებელ, მშვიდობიან საპროტესტო აქციებზე არაკაცების ხელით ასობით მოკლულთა და დაჭრილთა, ნაწამებთა და დარბეულ-დაჩაგრულთა სახელები! მე - ვარ მათი სახელებისა და სწრაფვის მატარებელი ცოცხალი დაფა! მე - არა მაქვს უფლება დავთმო ის, რისთვისაც მათ - ჩვენი სამუდამო ერთობისა და უღალატობის იმედად - საკუთარი სიცოცხლე უყოყმანოდ დადეს ბედის სასწორზე! მე - უნდა ვიყო მეხსიერება მათთვის! თუნდაც, რომ, იმ ღამის ბრძოლის უმაღლესი მიზანი ამ ქვეყნად მიუღწეველი და განუხორციელებელი იყოს! და, სწორედ ამიტომ: ესაა პასუხისმგებლობა!

Дон   Базилио   был   прав:   клевета   --   великая   сила.   Согласно общеупотребляемой клевете, которая заменяет большинству общественное мнение, в Грузии Звиад Гамсахурдиа установил диктатуру, а восставший народ ее сверг. Стыдно сказать, но  и мы в ДС этому поверили (нам так хотелось  увидеть хоть где-то  восставший народ!). Правда, потом начались какие-то странные дела  с расстрелами  митингов уже после свержения "диктатуры".  И  наконец революцию увенчал прожженный  партаппаратчик  Шеварднадзе, безусловно,  не ворюга,  но кровопийца, пытавший и  расстреливавший  в  бытность  свою  коммунистическим сатрапом Грузии. Здесь  и слепой увидел бы, что  что-то  не  так. Мое первое пребывание  в  Грузии в  июне  1992  года  было  тайным.  Ситуация оказалась настолько  кошмарной,  что  пришлось  ехать в Грозный -- разбираться дальше. Когда я немного поговорила со Звиадом Гамсахурдиа, мне захотелось утопиться. Тиран  оказался просто королем Матиушем I, и все,  что  он пытался  в Грузии сделать, -- это было как крестовый поход детей. Как бунт обреченных. Так что же, собственно,  произошло в Грузии? К  власти пришли  чистые  и беззащитные люди. Они  не шли на компромиссы,  они  прогнали коммунистов, разогнали КГБ, сами  себя посадили  в  блокаду, отказавшись брать продукты у СССР. Их  надо было убирать силой. Это  не Литва, где народ в большинстве своем добровольно проголосовал за коммунистов.

თავი ლუდმილა ალეკსეევას წიგნიდან „სხავგარად მოაზროვნობის ისტორია საბჭოთა კავშირში“, 1983. Эта книга — первая попытка систематизированного описания современного инакомыслия в Советском Союзе. В книге столько глав, сколько ныне известно независимых общественных движений. Каждое описано отдельно, так как каждое имеет свое лицо и цели их не совпадают. Тем не менее правомочно их описание как целостного явления, благодаря общему для современного инакомыслия правозащитному характеру и принципиальному отказу от насильственных методов борьбы. Первый (краткий) вариант работы был написан по гранту Госдепартамента США — как справочное пособие.

ერთ-ერთი ბინძური ცილისწამება, რომელიც საქართველოს პირველი პრეზიდენტის მიმართ იღვრებოდა და იღვრება გახლავთ მისთვის გამოთქმის „საქართველო ქართველებისათვის“ მიწერა და ამ გამოთქმის საფუძველზე მისთვის და მთელი ეროვნული, კანონიერი ხელისუფლებისათვის ფაშისტების, ნაცისტების სახის შექმნა. აი რა სწრედა ამაზე დიდი გულისტკივილით თვით ბატონი ზვიად გამსახურდია: «For its part, the Western mass media repeated in full the elaborate lies of Soviet propaganda - including the propagation of an image of myself as a cruel dictator of Georgia, a kind of Saddam Hussein of the Caucasus, who was engaged in the outright suppression of all personal freedoms, the arrest of political opponents, the wholesale violation of human rights, the oppression of national minorities, and the waging of "fascist war" against them under the slogan "Georgia for the Georgians".»