ყოველვის არიან ადამიანები, რომლებისაც მზერა უჭრით გაცილებით უფრო შორს, ვიდრე საზოგადოებას ზოგადად და ამ საზოგადოების ყველაზე განათლებული ნაწილსაც კი - ასეთი ადამიანები ხედავენ საშიშროებას მაშინაც კი, როდესაც საზოგადოების დიდი უმრავლესობა აღტაცებული და ეგზალტირებულია.
მაგალითისათვის მოვიტან პროფესორ პაატა გუგუშვილის მოსაზრებებს გამოთქმულს 1978 წელს დაგეგმილი ტრანსკავკასიის საავტომობილო და სარკინიგზო გზების ფარულ საშიშროებაზე - რომელიც ცხადი ათწლეულის შემდეგ გახდა მხოლოდ და საქართველოს წინაშე დაუძლეველ ამოცანად გადაიქცა.
პაატა გუგუშვილი
დღიურები, ჩანაწერები, მოგონებები. რვეული 12 (1978 წ.), გვ. 8-11
ამონარიდი:
«გასული წლის 22.12 საგეგმო კომიტეტში 1978 წ. სოციალურ-ეკონომიკური განვითარების სახელმწიფო გეგმის განხილვა იყო…სიტყვით გამოვედი. აღვნიშნე, რომ …კავკასიის მთაგრეხილზე გამვლელი ორი ტრანსკავკასიური გზის (საავტომობილო და სარკინისგზო) პრობლემა ჯერ კიდევ არაა შესწავლილი. იმას ვინც ქართული ყურძნის, მანდარინის, ვაშლისა და ღვინის ყუთებს დასდევს რუსეთის ბაზარზე არ შეიძლება წარმოდგენილი ჰქონდეს თუ რაოდენ ძირეულ გავლენას მოახდენენ ეს ორი ტრანსკავკასიის, განსაკუთრებით საავტომობილო გზა საქართველოს ეროვნული ორგანიზაციისა და ტერიტორიული ორგანიზაციის განვითარებაზე მომავალი ათეული წლების მანძილზე. - ეს იქიდანაც ჩანს, რომ რესპუბლიკაში არაა არც ერთი ორგანიზაცია, რომელიც ამ საკითხს სწავლობდეს. ეს წარმოდგენილია ისეთ სიკეთედ, რომელსაც შეგვიძლია ბრმადაც დავხვდეთ... სინამდვილეში კი ის შეიძლება ისეთი შეიქნეს, რომ თვალხილულებმაც მთელი განთხმულობით ვეღარ მოიხილონ...»
პაატა გუგუშვილი გვაფრთხილებს წარსულიდან
მიაქციეთ ყურადღება ტერმინებს საქართველოს „ეროვნული ორგანიზაციისა“ და „ტერიტორიული ორგანიზაციიის“ განვითარებას - პაატა გუგუშვილმა თითქმის 30 წლის წინ დაინახა ის, რასაც დღეს ნეოპუტჩისტები ქართველ ერს ახვევენ თავს - თორემ განა ე.წ. სამხრეთ ოსეთს მაშინ არ ჰქონდა ავტონომია? დაფიქრდით იმაზეც, თუ რატომ გამოჰყო პაატა გუგუშვილმა განსაკუთრებით და სწორედ ტრანსკავკასიის საავტომობილო გზა, რომელმაც ე.წ. სამხრეთ ოსეთი და საკუთრივ ოსეთი დააკავშირა!
უბედურება ისაა, რომ „საქართველოს ტერიტორიული ორგანიზაციის განვითარების“ საფრთხეს --რომელიც პაატა გუგუშვილმა 30 წლის წინ დაინახა -- ქართული საზოგადოების უდიდესი ნაწილი დღესაც ვერ ხედავს და ისევ ისე ბრმად და მეტიც - გულუბრყვილო აღტაცებით ხვდება ამ „სიკეთეს“.
სამწუხაროდ მაშინ, პაატა გუგუშვილის გარდა (რომელმაც ყველა სამთავრობო და პარტიულ ინსტანციას მიმართა შესაბამისი მეცნიერულად დასაბუთებული განცხადებით), ვერც ერთმა მეცნიერმა თუ საზოგადოებრივმა მოღვაწემ ვერ დაინახა საფრთხე თუ ვერ გაბედა ხმა აღემაღლებინა ამაზე.
სამწუხაროდ დღესაც ცოტაა ვისაც უნარი შესწევს დაინახოს, ხმა აიმაღლოს და მით უმეტეს წინ აღუდგეს...
