1888 ORDRE KABBALISTIQUE DE LA ROSE-CROIX

"Het zal blijken dat het zeer moeilijk is te doorgronden welke eigenschappen elk ding in werkelijkheid bezit."
( Democritus, 8� eeuw voor Christus )

Opgericht te Parijs door Stanislas de Guaita ( 1861 - 19/12/1897 ) en Jos�phin P�ladan ( 28/03/1859 - 21/01/1918 )

Oorspronkelijk was deze Orde opgericht onder de naam ‘L’Ordre de la Rose+Croix R�nov�e’ met zes leden. Nadat de Orde de nieuwe naam ‘L’Ordre Kabbalistique de la Rose + Croix’ aannam werden er twaalf leden geselecteerd die de Supr�me Conseil zouden vormen. Er waren echter slechts zes leden bekend. De andere zes ‘verborgen’ leden waren aangesteld mocht de Orde op een of andere wijze in de problemen geraken dat deze zes leden het werk zouden kunnen voortzetten. Van enkele namen zijn we zeker. P�ladan die echter vrij snel zijn eigen Orde oprichtte ( 1891 ) zien wij dan ook uit deze Raad vertrekken. Andere leden werden herkozen en zodoende werd de Raad toch een aantal keer gewijzigd. Er bestaan heel wat spekulaties wie de andere zes leden waren.

In de statuten van 5/08/1891 vinden wij de zes leden voor de ‘Supr�me Conseil de la Rose+Croix’ : Stanislas de Guaita, Papus, Francois-Charles Barlet, Paul Adam, Julien Lejay en Oswald Wirth.

Deze Raad werd echter opgericht na de splitsing toen Jos�phin P�ladan zijn eigen Orde oprichtte welke hij met een schrijven aan zijn vijf confraters bevestigde in juni 1890.

P�ladan werd uit deze Raad verwijderd. Een getuigenis hiervan vinden we in het boek van Emile Dantinne ‘L’Oeuvre et la pens�e de P�ladan’ - La Philosophie Rosicrucienne - 1948.

‘Le Supr�me Conseil de la Rose+Croix estimant qu’il est de son devoir de mettre fin � cet �tat de choses, en �claircissant une question qui int�resse les occultistes de toute �cole,

Mande et ordonne :

Article premier. - Une courte note sera r�dig�e, o� l’on pr�cisera l’essence de la Rose+Croix et les tendances de l’enseignement rosicrucien � toutes les �poques. On y joindra un pr�cis sommaire des circonstances qui ont motiv� la retraite de M. P�ladan et la fondation de la Rose+Croix.

Article 2. - On donnera � cette note la publicit� n�cessaire pour qu’elle tombe sous les yeux de tous les int�ress�s.

Statu� � Paris le 5 ao�t 1891.

Pour le Supr�me Conseil de la Rose+Croix,

St. de Guaita, J. Capus, F. Barlet, P. Adam, J. Lejay, O. Wirth’ (1)

Stanislas de Guaita was de eerste Grootmeester.

Stanislas de Guaita werd opgevolgd door Fran�ois-Charles Barlet, Papus, T�der, Lucien Chamuel. In 1936 volgde Victor Blanchard en in 1939 werd Augustin Chaboseau grootmeester. Augustin Chaboseau stierf op 02/01/1946. Georges de Lagr�ze was zijn opvolger maar stierf vrij onmiddellijk na Chaboseau op 27/04/1946. Lagr�ze had geen opvolger aangesteld.

Leden : Stanislas de Guaita, Jos�phin P�ladan ( tot 1890 ), Gerard Encausse ( Papus ) (13/07/1865 - 25/10/1916 ), Maurice Barr�s ( 1862 - 1923 ), Augustin Chaboseau ( - 1946 ), Paul Adam ( 1862 - 1920 ), Julien Lejay, Francois-Charles Barlet ( Albert Faucheux ) ( 12/10/1838 - 29/10/1921 ), Marc Haven ( Dr. Emmanuel Lalande ) ( 24/12/1868 - 1926 ), Yvon Leloup ( Paul S�dir ) ( 1871 - 1926 ), Georges Monti�res en Lucien Chamuel ( Mauchel ) ( - 1936 ).

Francois Jollivet-Castelot ( 8/7/1874  - 22/4/1937 ), August Reichel, Calixte M�linge (Abb� Alta ) ( Abb� Meling� )( 1842 - 1933 ), Edouard Blitz, August Strindberg ( 1849 - 1912 ), Victor Blanchard ( 1878 - 14/03/1953 ), Oswald Wirth ( 5/08/1860 - 9/03/1943 ) en nog vele anderen.

De Orde kende drie graden : Bachelier, Licenci�, Docteur en Cabbale en een esoterische vierde graad met de naam : Fr�re Illumin�e de la Rose-Croix. Deze laatste graad was uitlsuitend voorbehouden aan de twaalf raadsleden van de Orde.

De doelstellingen van deze Orde was te vatten in de leerstellingen binnen de drie inwijdingsgraden die zij vooropstelde. In de eerste graad werd er vooral aandacht besteed aan de algemene geschiedenis van het occultisme en de Westerse esoterische traditie vooral dan toegespitst op de filosofie van de Rozekruisers, de Hebreeuwse letters en hun symboliek. In de tweede graad werd de studie beoogd van de religieuze tradities. Wat er in de derde graad gebeurde is niet met zekerheid geweten. Volgens sommige bronnen was het overschakelen van de ene graad op de andere gekoppeld aan een soort examen. Het aantal leden van de Orde was beperkt tot 144.

Naast Stanislas de Guaita en Jos�phin P�ladan was Papus een van de belangrijkste leden.

Papus

Papus zijn echte naam was G�rard Anaclet Vincent Encausse zag het levenslicht op 13/7/1865 in Coruna - Spanje. Zijn gezin verhuisde naar Parijs toen G�rard 4 jaar oud was. Van jongs af aan was hij ge�nteresseerd in Alchemie, Kabalah, de Tarot, de magie en het occultisme. Hij bracht veel van zijn tijd door in La Bibliotheque Nationale te Parijs. Hij las ondermeer de werken van Eliphas L�vi. Een van de werken die op hem een diepe indruk maakte was het ‘Nuctemerion van Appolonius van Tyana’.

Omwille van het belang van deze tekst geven we deze hier integraal weer :

In de eenheid zongen de demonen de lof van God, zij verliezen hun
boosheid en hun toorn.

Door de tweeheid zingen de vissen van de Zodiac het lof van God,
de vuurslangen strengelen zich om de Caduseus en de bliksem
wordt harmonieus.

De slangen van de Caduseus van Hermes omstrengelen elkaar
driemaal. Cerberus opent zijn drievoudige muil en het vuur zingt
de lof van God door de drie tongen van de bliksem.

Dan keert de ziel terug van het bezoeken der graven. Het is het
tijdstip waarop de vier magische lantaarns worden aangestoken
op de vier hoeken der kringen. Het is het uur der betoveringen
en der begoochelingen.

De stem der Grote Wateren zingt de God der hemelse sferen.

De geest houdt zich onbeweeglijk, hij ziet de helse monsters
tegen zich optrekken en hij is zonder vrees.

Een vuur dat het leven geeft aan al de bezielde wezens wordt
bestuurd door de wil van reine mensen. De ge�nitieerde strekt
de hand uit en het lijden komt tot vrede.

De sterren spreken met elkaar. De ziel der zonnen beantwoordt
op de zucht der bloemen. De ketenen der harmonie doen alle
wezens der natuur onder elkaar corresponderen.

Het getal dat niet geopenbaard mag worden.

De sleutel tot de astronomische cyclus en van de rondgaande
beweging van het leven der mensen.

De vleugels der genie�n bewegen zich met een mysterieus geruis.
Ze vliegen van de ene sfeer naar de andere en brengen van
wereld tot wereld de boodschap van God.

Hier worden door het Vuur de werken van het Eeuwige Licht vervuld. (2)

In 1884 werd Papus lid van het ‘Theosofisch Genootschap’. Hij verliet echter het genootschap in 1888. Hij was ook lid van de ‘Hermetic Brotherhood of Luxor’.

In 1888 stichtte hij samen met z’n vriend Lucien Chamuel de ‘Librairie du Merveilleux’ en het tijdschrift ‘L’Initiation’ welke later het tijdschrift van de Martinistenorde zou worden. Dit tijdschrift was in die periode zeer toonaangevend en bleef bestaan tot in 1914. De eerste tijdschriften dateren van 1890. S�dir was er een trouwe medewerker van.

Papus had sterke bewondering voor ‘Ma�tre Philippe’ ( Philippe Nizier ) (3) die een gerenommeerd genezer was. Dat G�rard Encausse onder de invloed van deze Ma�tre Philippe geneeskunde gaat studeren zal ook geen verwondering wekken en evenmin is het toevallig dat zijn zoon ‘Philippe’ zal heten. Philippe Nizier was peter van Philippe Encausse.

Papus stond tevens onder de invloed van de markies Saint-Yves d’Alveydre ( 1842 - 1910 ). Deze was de erfgenaam van talrijke werken van Antoine Fabre d’Olivet ( 1762 - 1825 ). Nadat Papus het Theosofische Genootschap had verlaten in 1888 stichtte hij samen met d’Alveydre zijn eigen genootschap ‘Groupe Ind�pendant d’Etudes Esot�riques’. Het was Saint-Yves d’Alveydre die Papus in contact bracht met Stanislas de Guaita ( 1860 - 1898 ). Bij de oprichting van de Martinistenorde was het Saint-Yves d’Alveydre die aanspraak maakte op het Grootmeesterschap.

Naast het oprichten van de Martinistenorde, waarvan terecht kan gezegd worden dat Papus de geestelijke vader was, was hij tevens lid van de ‘Ahathoor Temple of the Golden Dawn’ in Parijs (4). Papus was tevens lid van ‘L’Eglise Gnostique de France’ opgericht door Jules Doinel. (5)

In 1894 werd Papus dokter in de Geneeskunde aan de Universiteit van Parijs. Hij opende een kliniek in de Rue de Rodin.

Papus heeft in 1901, 1905, 1906 Tsaar Nikolaas II bezocht om ook daar zijn idee�n te verspreiden. We weten dat er ook daar een bloeiende Martinistenorde heeft bestaan. Op een van zijn bezoeken was hij begeleid door Arnold Krumm-Heller.

Op 12/07/1899 werd Papus ge�nitieerd in de ‘Rite van Memphis en Misra�m’.

In 1906 had hij contacten met John Yarker, William W. Westcott en Theodor Reuss in Duitsland. In Parijs zocht hij contact met ‘Le Loge du Temple de Perfection INRI’ welke onder de voogdij stond van de ‘Grand Loge Swedenborgienne du Rite Primitif et Original des la Franc-Ma�onnerie’ en de ‘Grand Loge Misra�mite’.

Dat Papus volgens sommige bronnen een Vrijmetselaar zou zijn geweest van de Grand Ori�nt de France, is uit de lucht gegrepen. Papus was een overtuigd christen en de al te ate�stische visie van de Vrijmetselarij was hem zeker niet gezind. Op 9 juni 1908 organiseerde hij een Internationale Conferentie (6). Deze conferentie was een soort voorloper van de F.U.D.O.S.I. die later in 1934 voor de eerste keer zal samen komen. De bedoeling van Papus was om een soort overkoepelende organisatie te vormen die alle broederschappen omvatte. Dit idee heeft dan wel moeten wachten tot 1934.

Op de conferentie kreeg Papus de heerschappij over de ‘Ritus van Memphis en Misra�m’ waarvan hij in 1913, met het overlijden van John Yarker, de Grand Hierophant ( internationale hoofd ) werd. (7)

Papus was op het einde van de 19� eeuw en het begin van de 20� eeuw zeker een van de hoofdfiguren in het Franse - zeg maar - internationale occultisme. Zijn naam zal nog geregeld voorkomen in de geschiedenis van het occultisme. Papus schreef tientallen boeken - die door haast ieder occultist zijn gelezen. Talrijke van zijn boeken, hij schreef er 160 in totaal, kunnen tot vandaag beschouwd worden als een soliede basis tot de kennis van het occultisme. Zijn eerste boek schreef hij op 19-jarige leeftijd.

Enkele van zijn belangrijkste werken :

Trait� �lemantaire de science occulte (1888), Le Tarot des boh�miens (1889), Trait� m�thodique de science occulte (1891), La tarot divinatoire (1909), Trait� m�thodique de magie pratique (1932), Le science des nombres (1934) en La Cabbale.

Maurice Barr�s en Paul Adam waren tevens schrijvers.

Maurice Barr�s schreef onder meer ‘Sous l’oeil des barbares’ (1888), ‘Un homme libre’ (1889), ‘Le jardin de B�r�nice (1891). Van september 1894 tot maart 1895 delegeert hij ‘La Cocarde’ een nationalistische krant. Hij is een van de oprichters van ‘La Patrice Fran�aise’ in 1898. In de jaren die hierop volgde wordt zijn antisemitisme en xenofobie steeds duidelijker. In zijn ‘Sc�nes et doctrines du nationalisme (1902), ‘Roman de l’�nergie nationale’ (1905) en in ‘Les bastions de l’Est’ (1909 ) is dit meer dan duidelijk.

In 1913 publiceert hij ‘La Colline inspir�e’. Z’n laatste werk ‘Le myst�re en pleine lumi�re’ bleef onvoltooid.

Volgens sommigen zou ‘La Colline inspir�e’ een allegorische omschrijving zijn van het mysterie van Rennes-le-Ch�teau en B�renger Sauni�re.

Van Maurice Barr�s is bekend dat hij contacten had met Jos�phin P�ladan, Claude Debussy ( 1862 - 1918 ) en Maurice Maeterlinck ( 1862 - 1949 ). Barr�s was tevens betrokken bij een groep ‘Rose+Croix’ rond de figuur van Victor Hugo (1802 - 1885 ).

Paul Adam schreef ‘Chair molle’ (1885), ‘Le Th� chez Miranda’ (1886), ‘Les Demoiselles Gaubert’ (1886), ‘Le Lion de Malaisie’ (1887), ‘La Cit� prochaine’ (1908), en een tetralogie : ‘La Force’ (1899), ‘La Ruse’ (1903), ‘L’Enfant d’Austerlitz’ (1902) en ‘Le Soleil de juillet’ (1903). Paul Adam was een van de eerst ge�nitieerde Martinisten door Papus. Hij was tevens een vast medewerker in ‘Le Groupe Ind�pendant d’�tudes Esot�riques’.

De specialisatie van Paul Adam was de Tarot. Hij correspondeerde veel met Victor-Emile Michelet. In juni 1919 schreef hij : " … le Tarot m’a chaque jour inspir�, sugg�r� beaucoup de mes essais. Je dois � l’Ermite, au Bateleur, � la Papesse, selon leurs postures au milieu de leurs pareils, mille intuitions…"

Een andere figuur die op het eerste zicht onbelangrijk lijkt in het occulte wereldje van rond de eeuwwisseling was August Strindberg ( 1849 - 1912 ) een Zweeds toneelschrijver.

Strindberg die blijkbaar door weinig historici wordt opgemerkt heeft later contacten gehad met de omgeving van de ‘Ordo Novi Templi’ de voorloper van het ‘Thule-Gesellschaft’. (8)

Strindberg is een van de grondleggers van het moderne toneel. Oorspronkelijk sloot hij zich aan bij de romantische traditie om uiteindelijk in het realisme uit te monden.

Belangrijke werken zijn : ‘Master Olof’ (1872), ‘Kameraden’ (1887). In de periode 1894-96 maakte Strindberg een zware geestelijke crisis door. In zijn autobiografisch werk ‘Inferno’ (1897) beschrijft hij deze periode uit zijn leven. Zijn volledig autobiografisch werk verscheen in 1909 en beslaat de periode van 1886 tot 1909.

Zijn latere werken behoren tot de geestesstromingen uit deze periode het expressionisme, symbolisme en surrealisme.

Oswald Wirth ( 1860 - 1943 ) die een van de medeoprichters was van het eerste uur van ‘L’Ordre Kabbalistique de la Rose+Croix’ is geen onbekende.

In het voorwoord van zijn boek ‘Le Tarot des imagiers du Moyen Age’ beschrijft hij zelf hoe hij Stanislas de Guaita leerde kennen. Het geeft ons ook een idee wie de Guaita was aan wie het boek is opgedragen. Hier volgt een gedeelte uit het voorwoord :

" Me livrant � la pratique de l’occultisme avant d’en approfondir la th�orie, je donnais au d�but de 1887 mes soins de magn�tiseur � une malade qui s’endormait sous mon influence. C’etait un sujet lucide qui me renseignait sur l’�tat de ses organes et sur l’effet produit par mon fluide. Ses tendances au bavardage se traduisaient de plus en r�v�lations spontan�es fort inattendues, auxquelles je ne pr�tais qu’une m�diocre attention.

Un jour cependant je fus frapp� par le ton de conviction de ma voyante, qui semblait percevoir avec plus de nettet� que de coutume.

- Vous alles recevoir une lettre scell�e d’un cachet rouge avec des armoiries ! s’�cria-t-elle comme si ce fait �tait d’une particuli�re importance.

- Pouvez-vous voir de qui proviendra cette lettre ?

- Elle est �crite par un jeune homme blond aux jeux bleus, qui a entendu parler de vous et d�sire faire votre connaissance. Il vous sera tr�s utile et vous vous entendrez admirablement.

Je posai d’autres questions, mais les r�ponses rest�rent confuses ; elles embarrassaient inutilement le sujet qui pataugeait et finit par me dire :

- Attendez la lettre ; je la vois distinctement avec sont cachet rouge. Elle vous parviendra dans quelques jours, avant la fin de la semaine prochaine.

Intrigu�, me voici guettant le courrier ; mais la semaine se passe et rien ne vient, puis deux autres semaines s’�coulent et je me lasse d’attendre. La dormeuse avait r�v� en s’abandonnant aux suggestions de sa fantaisie vagabonde, comme elle en �tait coutumi�re d�s que sa vision ne se rapportait plus � elle-m�me et aux phases de sa gu�rison. Somme toute, la lucidit� rel�ve de l’instinct qui pousse l’animal malade � chercher l’herbe salutaire. Il est plus facile, en tout cas, de voir juste en soi-m�me, que de tirer des informations v�ridiques du dehors, c’est-�-dire des images flottantes que recueillent les imaginations r�ceptives.

Des r�flections de cet ordre me firent si bien oublier la missive vainement attendue, que la pr�diction rejet�e ne me vint pas � l’esprit au re�u d’une lettre � cachet rouge armori�. Sans m’arr�ter � l’enveloppe, je m’�tais h�t� de prendre connaissance de son contenu qui me transporta loin de tous les radotages somnambuliques.

Stanislas de Guaita m’invitait � venir m’entretenir avec lui. Or ce que je savais alors du futur auteur du ‘Serpent de la Gen�se’ me le faisait envisager comme un �rudit, riche de connaissances accumul�es au cours d’une longue suite d’ann�es studieuses. Je m’attendais � �tre re�u, sinon par le docteur Faust non encore rajeuni, du moins par un ma�tre �crivain ayant d�pass� le milieu du chemin de la vie. Qu’on juge de ma surprise en me voyant joyeusement accueilli par un charmant gar�on de vingt-six ans, qui ne songeait aucunement � pontifier. Je fus imm�diatement conquis. Mais il est jeune, il est blond, il a les yeux bleus, sa lettre �tait scell�e de rouge, nul doute, c’est lui l’ami, le protecteur annonc� par le sujet endormi !

L’avenir justifia l’extraordinaire �motion de la voyante en m’annon�ant la lettre au cachet rouge qui n’�tait pas encore �crite, ( Oswald Wirth geeft hier een voetnoot die we eveneens weergeven : Au moment de la pr�diction, Guaita ignorait mon existance. Ce n’est donc pas sa pens�e consciente qui a pu se transmettre � la somnambule. Le m�canisme des pr�dictions reste myst�rieux. Le plus heureuses ne se r�alisent d’ordinaire que partiellement et les plus exactes p�chent en ce qui concerne le temps. Cet �l�ment �chappe aux voyants qui estiment proche ce qu’ils distinguent nettement. ), car l’entr�e en relation avec Stanislas de Guaita devint pour moi un �v�nement capital. Il fit de moi son ami, son secr�taire et son collaborateur. Sa biblioth�que fut � ma disposition et, b�n�ficiant de sa conversation, j’eus en lui un professeur de Kabbale, de haute m�taphysique, autant que de la langue fran�aise ; car Guaita prit la peine de me former le style, et de me d�grossir litt�rairement. Il me fit appr�cier les phrases bien tourn�es en m’initiant � l’esth�tique de la belle prose fran�aise : je lui dois d’�crire lisiblement.

Mais je lui suis redevable aussi de ma formation intellectuelle. Lorsqu’il voulut bien me prendre en amiti�, je n’�tais qu’un �l�mentaire manieur de fluide obtenant des r�sultats empiriques, mais tr�s pauvre en notions raisonn�es. Guaita poss�dait la lumi�re qui me manquait. Alors que je n’�tais teint� que de spiritisme et d’une vague th�osophie, il s’�tait assimil� la doctrine traditionnelle des ma�tres de la science occulte, dont il se disait le tr�s humble disciple. Partant d’Eliphas L�vi, il �tait remont� aux kabbalistes de la Renaissance et aux Philosophes herm�tiques du Moyen Age, lisant tout avec une produgieuse facilit�. Les textes le plus obscurs s’�clairaient d�s qu’il y projetait la clart� de son esprit solaire. Il se jouait des probl�mes m�taphysiques et j’�tais tr�s loin de pouvoir le suivre ; mais quand je restait trop en arri�re, il se h�tait de revenir sur ses pas pour me prendre fraternellement par la main, indulgent aux lenteurs de ma compr�hension saturnienne. (9)

Emp�tr� dans les ronces de la for�t terrestre, j’avais en Guaita le guide qui planait dans les hauteurs. Sans lui, comment me serais-je orient� ? Il fut l’inspirateur des �tudes que je n’ai cess� de poursuivre."

Een andere passage dat de lezer niet onthouden mag worden is de zinsnede uit het zelfde boek omtrent de bedoeling van Stanislas de Guaita ( blz. 351 - 353 uit de uitgave van 1978 ). Het geeft een nauwkeurige weergave over de Rozekruisersfilosofie en hun symbolen uit die periode.

"La Rose unie � la Croix anime le bois mort des croyances accept�es sans contr�le en leur rendant la vie du discernement compr�hensif. Le Rose-Croix n’est pas un fid�le aveugl�ment soumis � la tradition du dogme ; c’est un chercheur ind�pendant, que ses �tudes et ses r�flexions ont instruit des myst�res de la religion. Il interpr�te � sa fa�on les symboles sacr�s et propose diverses formules s’appliquant aux initiales I.N.R.I., telle Igne Natura Renovatur Integra. Par le Feu la Nature int�gre ( non corrompue ) est renouvel�e. Le Feu r�novateur est ici celui qui se r�partit entre tous les �tres. On dit aussi : Ignem Natura Regenerando Integrat. La Nature purifie le Feu en le r�g�n�rant. Cette fois, le Feu principe est repr�sent� comme susceptible de se corrompre, s’il ne renaissait perp�tuellement � la mani�re du Ph�nix.

Plus myst�rieusement, ont a sugg�r� : Igne Nitrum Roris Invenitur. Par le Feu se d�couvre le Nitre de la Ros�e. L’Eau c�leste, qui se condense la nuit, renferme un seul agissant que le Feu des Philosophes met en leur possesion. Qu’importe-t-il de capter, sinon l’�nergie diffuse, qui, condens�e par l’Adepte, lui permettra d’accomplir des merveilles ?

Les h�bra�sants ont enfin song� � Iam, Nur, Rouach, Iabaschah,Eau, Feu, Air, Terre, ou plus exactement : Mer, Lampe, Souffle, Sel.

Plac�e au centre d’une croix grecque compos�e de cinq carr�s, la Rose � cinq p�tales affirme doublement le quinaire, qui ram�ne � l’unit� subjective le quaternaire de l’objectivit�. L’esprit humain con�oit un ce qui se manifeste sous l’aspect de quatre, de l� l’id�e de quintessence, fond des choses intelligibles abstraitement, � la fa�on de l’Ame par rapport au Corps.

La Rose, fleur au parfum subtil, est le symbole de cette myster�rieuse entit�. Tout comme le Pentagramme qu’elle dessine en son centre, elle fait allusion � ce qu’il y a en l’homme de plus sup�rieurement hominal. Embl�me de chevalerie et de mysticisme sentimental, elle convient � l’Initi� de l’Amour, adepte fervent du pur Grand Oeuvre de supr�me abn�gation.

Lorsque Stanislas de Guaita r�solut, en 1888, de reconstituer l’ordre de la Rose-Croix, il composa un nouveau pentacle rosicrucien.

Marquant les branche de la croix des quatre lettres du t�tragramme divin, Yod, He, Vau, He, il tra�a au centre un pentagramme dont les pointes sont marqu�es � leur tour au nom de J�houshah Yod, He, Shin, Vau, He, l’Homme-Dieu, Adam divin, synth�tis� par la lettre Aleph surmont�e de trois points. Dans les angles de la croix se pressent quatre roses rayonnantes, quaternaire qui peut renvoyer au nombre 20 et � l’arcane correspondant du Tarot." (10)

In de voorlaatste paragraaf wordt duidelijk gesteld dat Stanislas de Guaita geen voortzetter is van een bestaande Orde maar wel een herstellen ( heroprichten ) is van de Rozekruisersorde.

In 1959 verschijnt bij deze Orde ‘Le livre d’Abramelin le Mage’ van de hand van Robert Ambelain ( 33�90�95�).

(1) Wie Capus was is me niet duidelijk. Vermoedelijk gaat het hier om een drukfout. De werkelijke naam zou dan G. Papus kunnen zijn.

(2)‘Het nuctemerion van Apollonius van Tyana’ Rozekruis-Pers - 1968 - Haarlem, Nederland

(6) Zie hoofdstuk ‘1934 FUDOSI’

(8) Zie hoofdstuk ‘1918 Thule-Gesellschaft’

(9) ‘Le Tarot des Imagiers du Moyen Age’ door Oswald Wirth, Tchou, �diteur - 1978 uittreksel van blz.19 tot 25.

(10) Ibidem uittreksel van blz.19 tot 25.