* การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดจำนวนมหาศาล

• ในปี 2538 – 2539 เทียบได้ร้อยละ 8 และ 7.9 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศ
• อัตราการเติบโตของมูลค่าการส่งออกลดลงอย่างรวดเร็วกล่าวคือ จากร้อยละ 23.6 ในปี 2536 เหลือเป็นร้อยละ 0 ในปี 2539

- หนี้ข้างต้นเป็นหนี้ภาคเอกชนเป็นส่วนใหญ่ คิดเป็นเปอร์เซ็นหนี้ภาคเอกชน 80 % ส่วนภาครัฐมี 20 %

1. การจัดทำงบประมาณประจำปี ไม่เกินดุล (ทำขาดดุล) เพื่อเป็นการไม่ให้รัฐบาลผลิตธนบัตรมาใช้เพิ่มมากขึ้น ซึ่งอาจทำให้เงินเฟ้อ

2. การจัดทำงบประมาณต้องจัดตามความสำคัญก่อน-หลัง โดยไม่มีอิทธิพลของการเมืองเข้าแทรกแซง (เป็นการลดบทบาทของรัฐในการกำหนดนโยบาย)

3. ปฏิรูปการเก็บภาษีอากรให้มากขึ้น เช่น ภาษีที่ดิน, มรดกและให้ลดภาษี สินค้าเกษตร สินค้าอุปโภคบริโภค

4. ปล่อยให้อัตราดอกเบี้ยลอยตัวขึ้นอยู่กับกลไกของตลาด

5. ปล่อยให้อัตราแลกเปลี่ยนลอยตัวขึ้นอยู่กับกลไกของตลาด

6. ยกเลิกระบบ Quota ภาษีศุลกากร ที่ใช้ปกป้องอุตสาหกรรมภายในประเทศ ซึ่งจะเป็นผลดีเพราะได้แข่งขันกับสินค้าภายนอกเพื่อให้เกิดการพัฒนา

7. ให้ยกเลิกการกีดกันการลงทุนต่างประเทศ ให้สิทธิเท่าเทียมกัน

8. โอนกิจการของรัฐและรัฐวิสาหกิจเข้าตลาดหลักทรัพย์

9. ยกเลิกกฏหมายที่เป็นปฏิปักษ์กับการลงทุนจากต่างประเทศทุกประการ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและการแข่งขันอย่างเสรี

10. ปฏิรูปกฏหมายที่ถือครองที่ดินเพื่อเป็นหลักประกันว่าประชาชนพื้นฐานจะได้มีโอกาสเป็นเจ้าของที่ดิน ไม่แพ้ทุนขนาดใหญ่

จากเงื่อนไขในจดหมายแสดงเจตจำนงค์ของ IMF ที่ทำกับรัฐบาลที่ปกครองในขณะนั้น สถานการณ์ของประเทศยิ่งทรุดหนัก เพราะเงื่อนไขดังกล่าวเป็นประโยชน์ต่อทุนต่างชาติในการเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์ ซึ่งองค์กรระหว่างประเทศที่เข้ามามีส่วนร่วมที่สำคัญนอกจาก IMF ยังมีธนาคารโลก (World Bank) องค์กรการค้าโลก (WTO) ความเสียหายพอสรุปได้ดังต่อไปนี้

1. การเปิดเสรี การยกเลิก Quota ภาษีศุลกากร ส่งผลให้การนำเข้าสินค้าของประเทศพัฒนาแล้วเข้ามาตีตลาดภายในประเทศ โดยเฉพาะสินค้าที่เกี่ยวกับเทคโนโลยี ทำให้เราไม่สามารถแข่งขันกับประเทศที่พัฒนาได้ และเราไม่มีโอกาสที่จะไล่ตามเทคโนโลยีของประเทศเหล่านั้นได้

นอกจากสภาพที่ประเทศไทยต้องตกอยู่ในสภาพวิกฤติดังกล่าวในเรื่องของเพื่อการสร้างภาพ การโฆษณาต่าง ๆ ทำให้เกิดกระแสของการบริโภคของคนไทยเพิ่มมากขึ้น ทั้งอาหาร แฟชั่น แนวคิดเพื่อสนองต่อการนำเข้าเสนอของทุนนิยมที่มากับกระแสโลกาภิวัตน์ (Globalization)

จากการที่กล่าวมาข้างต้นเป็นปัญหาและสิ่งที่เกิดขึ้นที่ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจของประเทศ ผลที่ตามมายังกระทบต่อสังคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

จากที่กล่าวมาข้างต้นคือปัญหาของประเทศชาติที่เกิดขึ้นก่อนที่ข้าพเจ้าจะเข้ารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรี (อาจารย์แต่งตั้ง) แนวทางการแก้ไขปัญหาดังกล่าว มีวิธีการดำเนินการต่อไปนี้

ในสังคมชุมชนระหว่างประเทศ (International society) จะมีลักษณะเด่นๆอยู่หลายประการในการ เช่นในกรณีของความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับรัฐจะมีทั้งความร่วมมือ(Cooperation) ความประนีประนอม(Compromise) หรือความขัดแย้ง(Conflict)ซึ่งจะแสดงให้เห็นดังภาพต่อไปนี้

Œ  Ž

นโยบายต่างประเทศ นั่นจะกำหนดและดำเนินในแง่มุมที่เป็นจริงและเพื่อผลประโยชน์ของชาติเป็นหลัก คงจะไม่มีผู้นำของประเทศใดที่ก้าวขึ้นมาสู่เวทีการเมืองระหว่างประเทศในสังคมชุมชนระหว่างประเทศแล้วบอกว่าไม่ต้องการผลประโยชน์ ทุกประเทศต้องการผลประโยชน์ของชาติตนเป็นหลักทั้งนั้น คำกล่าวที่สามารถยืนยันความหมายนี้ได้ก็เช่น จอร์จ วอชิงตัน ประธานาธิบดีคนที่หนึ่งของ สหรัฐอเมริการ นายอเล็กซานเดอร์ แฮมิงตัน รัฐมนตรีคลังคนแรกรวมทั้งนายเจมส์ เมดิสัน กล่าวว่า “อย่าเข้าใจผิดว่าการที่สหรัฐอเมริกาทำความดีเอื้อเฟื้อนั้นสหรัฐอเมริกาจะเป็นนักบุญแต่การกระทำของสหรัฐอเมริกาเป็นการกระทำเพื่อปกป้องรักษาผลประโยชน์ของสหรัฐอเมริกาเอง” มาถึงตรงนี้เราจะต้องตระหนักว่าไม่มีรัฐใดในสังคมชุมชนระหว่างประเทศที่ต้องการให้ประเทศอื่นเจริญก้าวหน้าและรัฐของตนเองตกต่ำ

- การสร้างชุมชนให้เข้มแข็ง ที่ผ่านมากระแสการพัฒนาของกระแสหลัก ทำให้แรงงานที่เป็นวัยหนุ่มสาว ทิ้งชุมชนทิ้งชนบทเข้าสู่เมืองใหญ่ นครหลวงเพื่อทำงานด้านแรงงาน ทำให้ชุมชนชนบทขาดการพัฒนาเสริมสร้างศักยภาพ เมื่อเกิดวิกฤติทางเศรษฐกิจภาคอุตสาหกรรมได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง แต่ในภาคเกษตรในชุมชนได้รับผลกระทบน้อยมาก การส่งเสริมให้ชุมชนมีความเข้มแข็งจึงเป็นวิธีการที่จะแก้ไขปัญหาที่จะทำให้ประเทศอยู่รอดได้ เช่น

- ส่งเสริมการออมของประชาชน กลุ่มออมทรัพย์ต่าง ๆ ให้ชุมชนเป็นผู้บริหารจัดการเอง รัฐเข้าสนับสนุนให้คำแนะนำในเรื่องการลงทุน ซึ่งจะทำให้เกิดการหมุนเวียนของเศรษฐกิจในระดับรากหญ้า ซึ่งเป็นสภาพที่แท้จริงของเศรษฐกิจ

- ธนาคารประชาชน เป็นโครงการที่ส่งเสริมให้ประชาชนมีโอกาสกู้เงินเพื่อนำไปประกอบอาชีพ ซึ่งรัฐบาลทำร่วมกับธนาคารออมสิน ปัญหาที่ผ่านมาประชาชนจำนวนมากกู้ยืมเงินด้วยอัตราดอกเบี้ยสูง ซึ่งถือเป็นเงินนอกระบบ ทำให้ตกเป็นทาสของเงินกู้เหล่านี้ ธนาคารประชาชนจึงมีวัตถุประสงค์ที่จะให้ประชาชนที่จะให้ประชากู้เงินในอัตราดอกเบี้ยต่ำ นอกจากนั้นยังมีการแนะนำส่งเสริมอาชีพแก่ผู้ที่สนใจกู้ยืมเพื่อนำไปประกอบอาชีพ รวมถึงการลดเงื่อนไขที่เป็นปัญหายุ่งยากที่จะทำให้การกู้ยืมเกิดความลำบาก

* การส่งเสริมธุรกิจขนาดเล็ก กลาง ย่อม (SME) ธุรกิจขนาดเล็ก ถือว่าเป็นทุนที่สำคัญของประเทศ เมื่อธุรกิจเหล่านี้ดำเนินการต่อไปได้จะส่งผลดี ในเรื่องการจ้างงานทำให้คนมีงานทำ มีรายได้ มีกำลังซื้อ ทำให้ภาคการผลิตสามารถดำเนินการต่อไปได้ และในขณะเดียวกันก็มีการพัฒนาเพื่อเกิดการแข่งขัน ในฐานะผู้นำรัฐบาลจะเข้าส่งเสริมให้คำแนะนำการทำธุรกิจในเรื่องการบริหารจัดการ การตลาด ซึ่งในที่สุดแล้วเมื่อธุรกิจเหล่านี้สามารถดำรงอยู่ได้ รัฐบาลเองก็ได้รับผลคือสามารถเก็บภาษีของบุคคล, นิติบุคคลเหล่านี้ได้ ซึ่งจะนำไปพัฒนาประเทศด้านต่าง ๆ ให้เกิดการพัฒนายิ่งขึ้น

- การเปิดบ่อนการพนันในเมืองใหญ่ การเปิดจะเปิดในลักษณะเป็นพื้นที่ ไม่เปิดเสรีโดยทั่วไป เพราะปัญหาการควบคุมการบริหารจัดการยังไม่พร้อมในหลายปัจจัย การเปิดบ่อนการพนันเป็นเรื่องที่มีความสำคัญโดยเฉพาะในสภาพที่ประเทศมีปัญหาวิกฤติเศรษฐกิจที่ต้องการนำเงินตราเข้าสู่ประเทศ ประเทศต่าง ๆ มีบ่อนการพนันจำนวนมากและนำเงินตราเข้าสู่ประเทศ เราต้องยอมรับกันว่าธุรกิจการพนันผิดกฏหมายในตลาดมืด แต่ละแห่งมีมูลค่าสูงถึง 3 แสนกว่าล้านบาทเกือบ 1 ใน 3 ของงบประมาณรายจ่ายประจำปีของเรา การเปิดบ่อนที่ถูกต้องจะทำให้รัฐมีรายได้จำนวนมาก ลดปัญหาจ่ายเงินใต้โต๊ะให้กับเจ้าหน้าที่ รัฐเองก็สามารถนำรายได้ไปพัฒนาประเทศ ช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาส (Marginal Group) ให้มีคุณภาพชีวิตและความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องดำเนินการและทำความเข้าใจกับประชาชนถึงความจำเป็น ในกรณีดังกล่าวรวมถึงหวยใต้ดิน ซึ่งรัฐเป็นเจ้ามือเอง เมื่อรัฐเข้าบริหารจัดการทำการวินัยเพื่อพัฒนาเป็นบ่อนการพนันนานาชาติ

* ส่งเสริมโครงการ 1 ผลิตภัณฑ์ 1 ตำบล ไทยเป็นประเทศที่มีความได้เปรียบประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกเป็นอย่างมากคือมีความหลากหลายในเรื่องของภูมิปัญญาท้องถิ่น ทั้งในด้านฝีมือ ประกอบการต่าง ๆ ในท้องถิ่นชุมชน จากกระแสการพัฒนาแบบตะวันตก (Westernization) ทำให้เราทิ้งถิ่นฐานออกไปทำงานขายแรงงานทำให้ทิ้งภูมิปัญญาท้องถิ่น ไม่มีผู้สืบสาน เมื่อเกิดภาวะวิกฤติขึ้นทำให้เราต้องหันมามองชุมชน การพึ่งพาตะวันตกหรืออภิมหาอำนาจอเมริกาของภาคท้องถิ่นมีน้อย การกระทบก็น้อยเช่นกัน อุตสาหกรรมขนาดใหญ่ สถาบันทางการเงินซึ่งมีส่วนสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับระบบทุนนิยมต้องล้มละลาย เราควรเปลี่ยนวิกฤติครั้งนี้เป็นโอกาส ด้วยการสร้างผลิตภัณฑ์ของหมู่บ้านตำบลขึ้นมา ซึ่งมีขั้นตอนในการส่งเสริมพัฒนาดังนี้

- ส่งเสริมการผลิต รัฐบาลสนับสนุนในเรื่องเงินทุนเพื่อให้หมู่บ้าน, ตำบลมีทุนในการผลิต เช่น ประชาชนชาวอุบลในหมู่บ้านมีความสามารถทอผ้ากาบบัว ซึ่งในแต่ละชุมชนก็มีเอกลักษณ์เฉพาะที่ในลักษณะลวดลาย ความประณีต สีสัน เฉพาะในจังหวัดเดียวใน 1 ผลิตภัณฑ์ยังเกิดความหลากหลาย นอกจากจะเป็นทางเลือกของผู้บริโภคแล้ว ยังเป็นการรื้อฟื้นนำภูมิปัญญาของท้องถิ่นกลับมาใช้ทำให้มีการสืบสานของคนในท้องถิ่น

- การพัฒนาคุณภาพ เมื่อรัฐสนับสนุนด้านเงินทุนแก่ชุมชนแล้ว ต้องพัฒนาด้านคุณภาพ เพื่อให้ท้องถิ่นสามารถนำออกจำหน่ายทั้งในระดับท้องถิ่นชุมชน ระดับจังหวัดและระดับประเทศ ซึ่งมีวิธีการโดยการจัดประกวด 1 ผลิตภัณฑ์ 1 ตำบล ในระดับชุมชนเมื่อชนะเลิศก็นำเข้าสู่ระดับจังหวัดและระดับประเทศต่อไป เพื่อเป็นเกณฑ์ของสินค้าว่าอยู่ในระดับไหน ลักษณะอย่างไรจะสามารถจำหน่ายได้ในขอบเขตกว้างขวางแค่ไหนว่าจะจำหน่ายในถิ่นหรือส่งไปจำหน่ายในต่างถิ่นได้

- ส่งเสริมด้านการตลาด ในระดับชุมชนระดับจังหวัดรัฐจัดสถานที่ในการนำสินค้า 1 ผลิตภัณฑ์ ที่มีคุณภาพมาวางจำหน่ายเพราะถ้าชุมชนผลิตแล้วไม่สามารถจำหน่ายได้ก็ไม่เกิดประโยชน์ต่อชุมชน การจัดทำตลาดนับว่าเป็นหัวใจ เพราะในบางครั้งผลิตภัณฑ์ของชุมชนผู้บริโภคมีความสนใจแต่ระยะทางไกลไม่สามารถไปซื้อได้ การทำตลาดจะทำให้หลายระดับ เพื่อให้ผลิตภัณฑ์สามารถกระจายไปยังท้องถิ่น, ภูมิภาคขึ้นได้ เช่น

- จัดสถานที่จำหน่ายในระดับชุมชน ประชาชนทั่วไป นักท่องเที่ยวสามารถเข้าไปซื้อได้โดยตรงโดยไม่ต้องเข้าไปซื้อในพื้นที่ผลิตซึ่งอาจจะไม่สะดวก

- ในระดับจังหวัด จัดสถานที่จำหน่ายผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่น ในลักษณะศูนย์จำหน่ายทำการประชาสัมพันธ์ให้เป็นที่สนใจของคนทั่วไป

- ระดับประเทศ จัดศูนย์จำหน่ายขนาดใหญ่ โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์ที่ผ่านการคัดเลือกมีมาตรฐาน คุณภาพดีของชุมชนทั้งประเทศซึ่งสามารถสนองตอบต่อความต้องการของประเทศทั่วไป และหากผลิตภัณฑ์ของสิ่งใดมีลู่ทางมีคุณภาพทัดเทียมดีกว่าสินค้าของต่างประเทศก็พัฒนาเป็นสินค้าส่งออก ซึ่งมีสินค้าประเภทนี้หลายรายการที่เป็นที่ต้องการของต่างประเทศ เช่น ผลิตภัณฑ์จากกะลามะพร้าว ซึ่งนำไปประยุกต์ทำเครื่องประดับต่าง ๆ ได้มากมาย

- ส่งเสริมการออกแบบผลิตภัณฑ์ (Packing) การบรรจุหีบห่อผลิตภัณฑ์ก็เป็นสิ่งจำเป็น การออกแบบให้เกิดความสวยงามก็มีความสำคัญในการที่จะเพิ่มมูลค่าของสินค้าให้สูงขึ้น ซึ่งรัฐบาลจะต้องให้ความรู้กับประชาชน ถ้าเป็นผลิตภัณฑ์ของอาหารการดูแลความสะอาดด้านสุขลักษณะ การดูแลด้านการถนอมอาหาร ซึ่งสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้เป็นลู่ทางในการแข่งขันในตลาดต่างประเทศ

- การส่งเสริมการท่องเที่ยว

- เพื่อให้สถานที่ท่องเที่ยวไม่เสื่อมโทรมจากการท่องเที่ยวที่ไม่รับผิดชอบ ทั้งจากนักท่องเที่ยวเอง ผู้ประกอบการในสถานที่ท่องเที่ยว การเพิ่มศักยภาพเป็นการทำให้สถานที่ท่องเที่ยวมีระเบียบ การเก็บค่าบริการจากนักท่องเที่ยว เพื่อมาทำนุบำรุงให้สถานที่ท่องเที่ยวไม่ทรุดโทรม

- ในด้านศิลปวัฒนธรรม นักท่องเที่ยวโดยเฉพาะจากต่างประเทศมีความต้องการที่จะพบเห็น ศิลปวัฒนธรรมที่เป็นดั้งเดิมของไทยทำให้มีการฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรม ประเพณีเก่า ๆ ขึ้น ทำให้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของคนรุ่นเก่ามีผู้สืบทอด รัฐเองจะต้องเข้าส่งเสริม

- การอำนวยความสะดวก การสร้างถนนในเส้นทางหลักให้เกิดความสะดวกในการเดิน ซ่อมแซมส่วนที่ชำรุดทรุดโทรมให้อยู่สภาพใช้งานได้

* กิจการในการท่องเที่ยวถือว่าเป็นรายได้มากเป็นอันดับ 1 ของประเทศไทย เราแทบไม่ได้ลงทุนอะไร เพียงแต่ต้องส่งเสริมเพิ่มศักยภาพให้กับสถานที่ท่องเที่ยวเพื่อเป็นแรงดึงดูดในการดึงนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเข้ามาเป็นจำนวนมาก ๆ นอกจากการทำรายได้ให้กับประชาชนที่อยู่บริเวณสถานที่ท่องเที่ยวแล้ว ธุรกิจการท่องเที่ยวยังครอบคลุมมีอิทธิพลต่อธุรกิจต่าง ๆ เป็นจำนวนมากขอยกตัวอย่างบางประการ

- ธุรกิจโรงแรม รีสอร์ท ภาคบริการทำให้กิจการโรงแรมมีรายได้สูงขึ้น เช่น สงกรานต์เชียงใหม่ สถานที่พักเต็มหมด แห่เทียน จังหวัดอุบลราชธานี ฯลฯ

- ของที่ระลึก ผลิตภัณฑ์ของชุมชนในแง่ผลิตภัณฑ์ก็สามารถนำมาจำหน่ายในช่วงเทศกาลการท่องเที่ยว

- ธุรกิจร้านอาหาร มีการขยายการให้บริการแก่นักท่องเที่ยวทำให้เศรษฐกิจสะพัดในท้องถิ่น ภูมิภาคซึ่งเป็นผลดีต่อประเทศชาติโดยส่วนรวม

* การทำสุราเสรี คนไทยมีความสามารถในการทำเหล้าทั้งกระแช่ สาโท ซึ่งถือเป็นภูมิปัญญาชาวบ้าน รวมถึงสุราขาวที่นำไปกลั่น (ซึ่งชาวบ้านเรียกตาตั๊กแตน) รัฐควรส่งเสริมในส่วนสุราแช่ โดยการให้เน้นถึงความสะอาด ส่วนผสมซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพทำให้เราลดการนำเข้าสุราจากต่างประเทศ ซึ่งให้เสียเปรียบขาดดุลบัญชีเดินสะพัด ซึ่งปัจจุบันก็เริ่มมีจำหน่ายในท้องถิ่น

ความสามารถของคนไทยไม่ได้ด้อยไปกว่าชาติใด ถ้าได้รับการพัฒนาแล้วสามารถส่งแข่งขันได้ทั่วโลก ไวน์แดงที่ทำจากลูกเม่า (ผลไม้พื้นเมืองของชาวอีสาน) ซึ่งเป็นผลงานของอาจารย์ (ขออภัยจำชื่อท่านไม่ได้) ส่งเข้าประกดที่กรุงบรัสเซล ได้รับรางวัลเหรียญทองแดง ทำให้ทั่วโลกรู้จักคนไทย ความสามารถของคนไทยสุราเหล่านี้จะนำรายได้มาสู่ชุมชนเพราะวัตถุดิบต่าง ๆ ก็เป็นวัตถุที่มีอยู่ในชุมชน ซึ่งทำให้ต้นทุกนการผลิตมีราคาถูก การจำหน่ายมีราคา

ไม่แพง (20-30บาท) ส่วนหนึ่งทำให้รัฐบาลมีรายได้จากการเก็บภาษีสรรพสามิตเพิ่มขึ้น

ในส่วนนี้จะกล่าวถึงการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจระหว่างประเทศ ที่ประเทศไทยควรดำเนินการ (ในฐานะที่ข้าพเจ้าเป็นนายกรัฐมนตรี) ในนโยบายดังต่อไปนี้

1.1 ประชากร ประชากรของเอเชียมีมากกว่าทุกทวีป เฉพาะจีน อินเดีย อินโดนีเชีย รวมประชากรกว่า 2,000 ล้านคนแล้ว ซึ่งมี Demand จำนวนมาก

1.2 มีผลิตภัณฑ์มวลรวมมากเกินกว่าครึ่งหนึ่งของโลกเช่นกัน สามารถที่จะพัฒนาศักยภาพให้เป็นภูมิภาค (Regionalization) ที่มีความเข้มแข็งและมั่งคั่งทางเศรษฐกิจของโลก

ที่ผ่านมาเอเชียส่งสินค้าเข้ามาสู่ยุโรปและสหรัฐฯ แม้ว่าในระบบการค้าปัจจุบันจะเป็นการค้าเสรี (Free trade) แต่ประเทศที่กำลังพัฒนามักมีการกีดกันทางการค้าจากมาตรการที่ไม่ใช่ภาษี (Non-tariff Barrier) เช่น สภาพแวดล้อม สิทธิมนุษยชน ซึ่งประเทศกำลังพัฒนาเสียเปรียบ รวมถึงการกำหนดราคาสินค้า อีกประเด็น คือ การตัดราคาสินค้ากันเองของประเทศในทวีปเอเชียทำให้ประเทศในแถบยุโรปและสหรัฐฯได้ประโยชน์ จากสภาพของความเป็นจริง เราควรดำเนินมาตรการที่จะทำให้เอเชียมีศักยภาพดังต่อไปนี้

* การสร้างตลาดให้เป็นตลาดขนาดใหญ่ ประชากรที่มีจำนวนมาก ซึ่งความต้องการการบริโภคสินค้าของประชาชนมีจำนวนมาก การติดต่อค้าขายในบางลักษณะอาจใช้ระบบ G TO G หรือรัฐต่อรัฐ (Government to Government) เพื่อให้เกิดความคล่องตัว ลักษณะของตลาดเมื่อสามารถดำเนินไปได้ด้วยดี อาจพัฒนาตลาดอันเป็นตลาดร่วม (Common Market) เป็นการปกป้องสินค้า ผลประโยชน์ของสมาชิกในทวีป

* การส่งสินค้าออกสู่ตลาดโลก การกำหนดราคาการกำหนดราคาสินค้าการใช้ภูมิภาคในการต่อรองกับประเทศทุนนิยมขนาดใหญ่ โดยเฉพาะสินค้าในภาคเกษตรซึ่งประเทศในแถบเอเชียมีความสามารถผลิตได้เป็นจำนวนมาก มีการตกลงภายในประเทศสมาชิกในการกำหนดราคา ซึ่งจะทำให้ราคาสินค้าที่ส่งออกมีราคาที่เป็นที่พอใจของประเทศสมาชิก

- การแลกเปลี่ยนเทคโนโลยี (Technology) ระหว่างประเทศในทวีปเอเชีย

- การขุดคอคอดกระ แม้เป็นรายได้เข้าประเทศแต่มีความสัมพันธ์ในกิจการระหว่างประเทศ ถ้าเราดำเนินการในโครงการขนาดใหญ่นี้ประสบความสำเร็จแล้ว รายได้จะเข้าประเทศไม่ต่ำกว่าปีละ 4 แสนล้านบาท แต่เงินทุนในการลงทุนขุดประมาณการไว้ที่ 2-3 แสนล้านบาท ใช้เวลา 8-10 ปี เรามีวิธีการดำเนินโครงการหรือทางเลือกดังนี้

- ระดมทุนภายในประเทศส่วนหนึ่ง หากไม่เพียงพอถ้ามีความจำเป็นต้องกู้เราอาจกู้กับประเทศในทวีปเอเชีย เช่นญี่ปุ่น

- เทคโนโลยี ประเทศจีนมีประสบการในการทำโครงการอภิมหาโครงการคือเขื่อนกั้นแม่น้ำฮวงโห (ซึ่งมีฉายาว่า แม่น้ำวิปโยค)

- ความเจริญที่ตามมาจะมีธุรกิจซึ่งเป็นผลพวงเกิดขึ้นมากมายส่งผลต่อเศรษฐกิจภายในประเทศ เช่น โกดังสินค้า ธุรกิจโรงแรม สถานเริงรมย์ ตลาดงานมีเพิ่มมากขึ้น การเติบโตทางด้านเศรษฐกิจก็จะตามมา จึงเป็นสิ่งที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องดำเนินการ การเดินทางของเรือสินค้า เรือพาณิชย์จะประหยัดระยะทางได้ถึง 780 กิโลเมตร การเกิดเขตปลอดภาษีในพื้นที่กำหนด การมีนักท่องเที่ยว รวมไปถึงการคมนาคมของไทยก็จะมีความคล่องตัวมากยิ่งขึ้น ธุรกิจการส่งออก (Export) การนำเข้าสินค้า (Import) ก็จะเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ

ยังมีอีกหลายอย่างในการที่จะแก้ไขปัญหาทางเศรษฐกิจแต่ขอยกแนวทางที่กล่าวมาเป็นตัวอย่างในการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจทั้งภายในและภายนอกประเทศไว้เพียงเท่านี้

ยุทธศาสตร์พัฒนาที่ผ่านมา มองในแง่ตัวเงินเป็นหลักไม่คำนึงถึงความสำคัญของการปฏิวัติด้านภูมิปัญญาและเทคโนโลยีมากนัก ไม่คำนึงถึงราคาหรือค่าของต้นทุนทางด้านทรัพยากรที่ถูกทำลายไป และไม่คำนึงถึงต้นทุนทางสังคม รวมทั้งคุณค่าของประชาชนชาวไทย

2. การพังทลายของสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ โดยเฉพาะป่าไม้ถูกทำลายไปเป็นจำนวนมากก่อให้เกิดการเสียสมดุลตามธรรมชาติ

3. ปัญหามลภาวะที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมได้เพิ่มขึ้นมากกว่า 10 เท่า แม่น้ำเกือบทุกสายเน่าเสีย รวมทั้งพื้นที่ในการเพาะปลูกเสื่อมโทรมเป็นอย่างมาก

4. การพังทลายของเกษตรกรรมในชุมชนในชนบท การล่มสลายของเกษตรกรรมรายย่อย ปัญหาของครอบครัวแตกสลาย ผู้คนต้องทิ้งครอบครัวมาทำงานในเมืองและต่างประเทศ

5. การเสื่อมโทรมทางวัฒนธรรมและศีลธรรม การส่งเสริมการท่องเที่ยวและการบริการ โดยไม่คำนึงถึงแบบแผนวัฒนธรรมเดิม ได้ก่อให้เกิดแบบแผนวัฒนธรรมใหม่ คนไทยปัจจุบันมีชีวิตอยู่กับเหล้า บุหรี่ บาร์ คลับ สถานเริงรมย์ การพนัน ยาเสพย์ติด และการขายตัว

- ให้ความสนใจต่อสถาบันการเงิน ภาคอุตสาหกรรม ทอดทิ้งภาคการเกษตรกรรมและชนบท ชาวไร่ชาวนา

1. ปัญหาในเรื่องของวัฒนธรรม ประเพณี ศิลปของชาติ ขาดการสืบสาน คนในยุคปัจจุบันไม่สนใจหันไปนิยมวัฒนธรรมตะวันตก เช่น การแต่งกาย การบริโภคอาหารซึ่งไม่สอดคล้องกับลักษณะของคนไทย ซึ่งในระยะยาวเป็นอันตรายต่อสุขภาพ

ยังมีปัญหาที่เกิดขึ้นในทางสังคมอีกมากมายที่กล่าวมาข้างต้นจะเห็นได้ว่าสภาพปัญหาของสังคมทั้งจากอดีตจากแผนพัฒนาเศรษฐกิจฯ จนถึงการเข้ามาถล่มจากภาวะวิกฤติทางเศรษฐกิจในปี 2540 ขององค์กรระหว่างประเทศซึ่งเป็นหัวหอกทำให้เราต้องหันกลับมาทบทวนตนเองว่าเราจะกำหนดแนวทางในการพัฒนาประเทศเราอย่างไรจึงจะอยู่รอดในกระแสโลกาภิวัตน์ได้

1. คนเกิดความผูกพันกับชุมชน ทำให้มีการพัฒนาชุมชนให้มีความเจริญ

- การปฏิรูประบบการศึกษา ในส่วนนี้จะชี้ในประเด็นบางส่วนไม่ได้กล่าวถึงการปฏิรูปทั้งหมด

- การนำภูมิปัญญาท้องถิ่นเข้ามามีส่วนร่วมของระบบการศึกษา ทำให้ผู้ศึกษามีความเข้าใจถึงสภาพแวดล้อมของชุมชน องค์ความรู้ที่มีในชุมชน ทำให้มีการสืบสานภูมิปัญญาชาวบ้านให้มีศักยภาพเป็นส่วนสำคัญในการพัฒนาท้องถิ่น เพื่อตอกย้ำในเรื่องดังกล่าวให้ท้องถิ่นได้เข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการศึกษา

- การเปลี่ยนค่านิยมของคนไทยในเรื่องการอุปโภคบริโภค จากการที่ถูกกระตุ้นให้เกิดความต้องการ ด้วยการครอบงำของสิ่งต่าง ๆ ทำให้คนไทยมีแนวความคิดที่ยึดติดอยู่กับแบรนด์เนม ทำให้ประเทศชาติต้องสูญเสียเงินตราให้กับต่างชาติ สินค้าหลาย ๆ อย่างผลิตขึ้นที่ประเทศไทยสิ่งออกไปติดเครื่องหมายการค้าต่างประเทศ และส่งมาจำหน่ายในประเทศไทยแต่ในราคาที่สูงขึ้น รัฐบาลส่งเสริมให้ใช้สินค้าภายในประเทศที่มีคุณภาพไม่แพ้สินค้าที่มีเครื่องหมายการค้าจากต่างประเทศ อีกส่วนคือการปรับปรุงคุณภาพมาตรฐานของสินค้านั้น ๆ ให้ได้มาตรฐานและมีคุณภาพในระดับโลก

- การพัฒนาที่มีเป้าหมายอยู่ที่ "คน" ที่ผ่านมาการพัฒนามุ่งไปที่การเติบโตของเศรษฐกิจ (Economy Growth) คนจึงมีคุณค่าไม่ต่างไปจากสินค้าประเภทหนึ่ง ซึ่งพัฒนาสภาพจิตใจของคนอื่นเห็นแก่ตัว คุณธรรม ศีลธรรม จริยธรรม ของคนลดน้อยลงไปเรื่อย ๆ เพราะเราเน้นไปที่วัตถุ การพัฒนาคนนั้นต้องมองว่าคนคือทรัพยากรที่มีค่าในสังคม เช่น ด้านสุขภาพอนามัย ให้การดูแลรักษาทั้งในเรื่องการจัดให้มีพระราชบัญญัติสุขภาพอนามัย เพื่อประชาชนจะได้มีหลักประกันสุขภาพ รวมไปถึงทางเลือกในการรักษาซึ่งบางครั้งอาจมีการนำเอาภูมิปัญญาท้องถิ่นเข้ามามีส่วนร่วม

- การส่งเสริมการศึกษาให้ประชาชนมีความรู้เพื่อพัฒนาขีดความสามารถในการปรับตัวในสภาพแวดล้อมของสังคมโลกที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว

- ส่งเสริม คุณธรรม การประพฤติการปฏิบัติทำในสิ่งที่ดีมีประโยชน์ต่อตนเอง สังคม และประเทศชาติ ซึ่งการพัฒนาคนต้องทำไปพร้อม ๆ กันทั้ง 3 ด้าน

2. สมอง ต้องได้รับการพัฒนามีการศึกษาที่เหมาะสมกับวัย เพื่อให้เกิดองค์ความรู้ การนำไปใช้พัฒนาสังคมชุมชนและประเทศชาติ

3. จิตใจ ต้องมีคุณธรรม เป็นคนเก่งยังไม่พอต้องเป็นคนดี เสียสละมองเห็นผลประโยชน์ของประเทศชาติเป็นที่ตั้งเสมอ (ที่ผ่านมาเรามีคนเก่งเยอะแต่คดโกง ขายชาติ เพราะขาดซึ่งคุณธรรมนี้เอง)