อย่าหยิ่งในความสวย
นิ้วมือที่เรียวสลวยน่าสัมผัส
ริมฝีปากที่แดงระเรื่อเปล่งปลั่งเย้ายวน
ดวงตาที่สดใสเปล่งประกายแวววาว
ผิวพรรณที่เพริศพริ้งนวลเนียน
ใบหน้าที่เต่งตึงอิ่มเอิบ
เรือนร่างที่อรชรงามระหง
ฟันฟางที่ขาวใสเรียงสวย
เรือนผมที่ขลิบดำเป็นเงางาม
ในไม่ช้า...กาลเวลาจะกระชากสิ่งเหล่านี้จากเธอไป
นิ้วมือที่เรียวสลวย...ก็จะเหี่ยวเฉา
ริมฝีปากที่แดงระเรื่อ...ก็จะซีดเผือด
ดวงตาที่เปล่งประกายแวววาว...ก็จะพร่ามัว
ผิวพรรณที่นวลเนียน...ก็จะหย่อนยาน
ใบหน้าที่อิ่มเอิบ...ก็จะหมองคล้ำยับย่น
เรือนผมที่ดกดำ...ก็จะขาวโพลน
เรือนร่างที่งามระหง...ก็จะโก่งงอ
ฟันฟางที่เรียงสวย...ก็จะหลุดร่วง
ทุกคน...ก็จะเริ่มทยอยถอยห่างจากเธอไป
แหละเมื่อนั้น...เธอจะต้องหวนคิดถึงผู้ชาย
ที่ซื่อสัตย์และแสนดีคนนี้...ที่ชื่อ..อ้ายรอง. พะน้า.พะนะ.