Frederick zat op het bankje voor het gebouw met de docentenvertrekken een boek te lezen. Hij kon zich niet echt goed concentreren. Zijn gedachten dwaalden constant af naar Sarah. Hoe zou ze reageren als ze werd geconfronteerd met de beruchte Lavree-methode? Hij verwachtte half om half dat Sarah elk moment luid gillend het hoofdgebouw uit zou komen rennen en dat hij haar dan nooit meer terug zou zien. Ze was zo gesteld op haar onafhankelijkheid en bepaalde graag zelf wat ze deed. Aan de andere kant merkte hij soms ook wel aan haar dat ze het fijn vond als hij initiatieven nam en af en toe eens voor hen samen bepaalde wat ze gingen doen. Vaak daagde ze hem dan uit, maar stemde er even later wel met een schittering in haar ogen mee in.

Met licht trillende benen liep Sarah over het oude Perzische tapijt de achterdeur van het hoofdgebouw uit. Ze had de achterdeur genomen, omdat deze uitkwam op een rustige tuin waar maar weinig mensen overdag kwamen. Dan kon ze nog even een beetje bijkomen. Eenmaal buiten op het grindpad merkte ze dat er een lichte wind was opgestoken. Haar warme billen leken nog extra te gloeien toen de wind onder haar rokje door woei. Een tinteling ging tussen haar benen door en haar tepels groeiden. Kwam dat nou door de wind, of�?

Frederick zuchtte en keek voor de honderdste keer naar het hoofdgebouw. Daar kwam Sarah vanaf de zijkant aangelopen. Ze rende niet... Ze liep wat voor zich uit te staren en leek diep in gedachten verzonken. Zou ze Lavree opnieuw van repliek hebben gediend en zou hij haar er gewoon mee weg hebben laten komen? Nee, dat zag hij de strenge en dominante man niet doen. Lavree liet niet over zich heen lopen ten overstaan van al zijn 'onderdanen'. Hij zou Sarah hebben aangepakt, dat kon niet anders. Frederick keek nog eens naar Sarah en vond bij nader inzien dat ze toch iets anders liep dan normaal. Het leek wel wat bedachtzamer, voorzichtiger.

Daar zat Frederick op het bankje, verdiept in een boek. Sarah dacht terug aan vanmiddag in het schuurtje. Toen had ze Frederick weer eens afgesnauwd. Dat deed ze wel vaker. Zelf snapte ze eigenlijk niet echt waarom. Ze wist dat Frederick gevoelig was en het erg vervelend vond als ze zo tegen hem deed. Zelf snauwde hij eigenlijk nooit mensen af. Hij had altijd zo veel geduld en kon rationeel reageren (tot in den treuren). Mensen konden tegen hem tekeer gaan wat ze wilden, hij bleef rustig praten en redelijke argumenten aanvoeren. Alleen als Sarah onredelijk tegen hem was liep Frederick meestal weg. Daar leek hij echt moeilijk tegen te kunnen.

Sarah ging aan de achterkant van het bankje staan. Frederick liet zijn boek zaken en keek haar bijna verwachtingsvol aan. Sarah gaf een zucht en drukte een zoen op zijn voorhoofd. 'Hoe was het bij Lavree?' vroeg Frederick. Sarah stapte om het bankje heen en ging met haar tas op schoot naast Frederick zitten.; 'Nou, leerzaam � denk ik' zei ze aarzelend en er ging een lichte rilling door haar heen. 'Oh� en?' 'Ja � eh �' Sarah zat als een razende te bedenken wat ze nou moest zeggen. Hoe zeg je in hemelsnaam dat je net een pak op je blote billen hebt gehad van je baas? Aan de andere kant dacht ze wel dat Frederick zou weten van de methodes van Lavree.
'Hij heeft je iets geleerd dus?', vroeg Frederick. Sarah knikte en bestudeerde ondertussen de neuzen van haar schoenen. 'Het lijkt wel of het aardig indruk op je heeft gemaakt', constateerde Frederick. 'Mmm�' 'Was het een h�rde les', vroeg Frederick.' Ah, hij wist het dus wel! Sarah keek Frederick aan; 'Ja, inderdaad. Het was een flinke les ja.' Frederick kon een glimlach niet onderdrukken en een schittering kwam in zijn ogen. 'Dat vind jij leuk?!' vroeg Sarah verbaasd, en ze voelde irritatie opkomen. Sarah verschoof op de bank en haar billen brandden een beetje. Door die prikkeling kalmeerde Sarah meteen weer. Ze realiseerde zich dat ze nu al weer ge�rriteerd raakte. Absurd snel eigenlijk.

Sarah probeerde te achterhalen waarom ze ge�rriteerd raakte. Frederick had geamuseerd geleken toen ze vertelde dat ze een harde les had geleerd. Dat vond ze niet leuk � omdat � ze het vernederend vond! Zij had een lesje moeten leren en hij niet. Hij was de betere en daar kon ze eigenlijk niet tegen. Maar het w�s wel zo, tenminste in deze situatie. Frederick had Lavree niet voor gek gezet vanochtend, Frederick had haar nog geprobeerd te waarschuwen, Frederick had haar niet afgesnauwd. In dit geval had hij dus alle recht om tevreden te zijn. Sarah moest niet zo zeuren.

Op haar vraag of hij het leuk vond, reageerde Frederick maar even niet. Hij keek langs haar heen, naar wat leerlingen die richting de poort liepen. Hij liet Sarah even met rust en hoopte dat ze zojuist bij Lavree echt wat geleerd had. Sarah zette haar tas op de grond en pakte de hand van Frederick. 'Sorry', zei ze 'Sorry dat ik vanmiddag in het schuurtje zo kattig tegen je was. Ik weet dat je me alleen maar wilde helpen. Het spijt me.' 'Hm', zei Frederick 'Waarom doe je dat eigenlijk? Waarom snauw je tegen mij om niks? Dat verdien ik toch niet, ik doe het ook niet tegen jou.' 'Ik weet niet. Ik denk vanmiddag omdat ik zenuwachtig was voor Lavree.' 'En dan moet je mij hebben?', vroeg Frederick. 'Ja', zei Sarah 'Jij bent dan toch het dichtste bij.' 'Nou, dan moet ik voortaan maar bij je uit de buurt blijven he�' 'Nee', zei Sarah 'Nee, ik vind je hartstikke lief. Ik wil helemaal niet zo tegen je snauwen. Daar ga ik mee stoppen.' 'Dat zou wel fijn zijn' opperde Frederick 'Maar hoe ga je dat doen dan?' Sarah wist niet hoe ze dat moest doen, echt niet.

Frederick vroeg wat voor lesje Sarah net van Lavree had geleerd. En of ze dat ook niet voor Frederick kon gebuiken. Maar Sarah vond dat dit iets heel anders was. Ze was vanmorgen immers veel te ver gegaan tegen Lavree, met collega's erbij. 'Oh, en tegen mij ben je niet te ver gegaan?' vroeg Frederick. 'Da's lekker! Alleen omdat hij de adjunct is, ouder en weet ik veel wat nog meer kun je toegeven dat je te ver tegen hem bent gegaan. Maar over mij mag je wel gewoon heen walsen. Dat dacht ik dus even niet. Ik heb ook gevoelens waar je rekening mee moet houden, misschien zelfs nog wel meer dan met die van Lavree.' Sarah wist niet wat ze moest zeggen. Hij had gelijk. Maar hoe kon ze dat toegeven zonder haar waardigheid te verliezen?

Er viel een stilte op het bankje. Plotseling stond Frederick op en trok Sarah aan de hand die hij toch al vast had overeind en over zijn schouder. Sarah gilde en greep haar tas beed. Frederick had Sarah in de brandweergreep en liep met ferme passen naar het docentengebouw. Sarah kreeg een rood hoofd en de slappe lach. Frederick voelde haar schokken op zijn schouders. 'Zet me neer Frederick!' riep ze vruchteloos. Bij het appartementencomplex passeerden het stoeiende paar enkele collega's. Gelukkig deden ze op deze school helemaal niet moeilijk over relaties onder collega's. En omdat er veel werd gesport lag er op 'gedol' zeker geen taboe.

Frederick zette Sarah midden in zijn woonkamer op de grond en keek haar serieus aan. Het lachten verging Sarah. 'Zo', sprak Frederick, 'nou gaan we eerst de lucht maar eens klaren. Jij hebt mij voor de zoveelste keer onheus bejegend en dat zijn we allebei zat. Je hebt al sorry gezegd, maar dat is nog niet genoeg. We moeten maar eens gaan bedenken hoe het anders moet. Van mijn kant stel ik voor dat ik mij harder ga opstellen. Ik ga het gewoon niet meer van je pikken. Als jij mij kwetst, zal ik dat meteen zeggen en niet meer weglopen. Ik zou er dan met je over willen praten. Maar jij kunt je geduld niet zo goed bewaren, dus wat ga jij doen in zo'n situatie?' Sarah stond nog een beetje verbouwereerd in de kamer van Frederick. Ze ademde nog wat zwaar van het giechelen en de druk van Frederick's schouder in haar maag. Ze keek hem dan ook met open mond aan en zei niets.

'Ok�, dan pak ik mijn stukje gewoon meteen op en zal je wat directer helpen met het verbeteren van je gedrag en onze relatie', zei Frederick met een vastberaden ondertoon, en hij greep de eetkamerstoel naast hem. 'Als je met mij een relatie wilt, zul je mij met respect moeten behandelen. Als je dat niet doet, leg ik je over de knie. Dus als je dat wilt voorkomen, moet je net zo lief tegen mij zijn als ik tegen jou. Anders kan onze relatie niet door gaan. Kom dus over mijn schoot liggen en geef je billen aan mij, nu. ' En daar deed Sarah voor de tweede keer vandaag haar slipje omlaag en rokje omhoog. Ze had veel spijt van haar gedrag en vond dat ze het verschuldigd was aan Frederick. Toen ze op zijn schoot lag en haar billen kwetsbaar omhoog staken voelde ze zich vernederd. En dat vond ze terecht. Zij had Frederick immers vanmiddag ook vernederd door hem zo af te snauwen.

Frederick ging met zijn wijsvinger langs de enkele rode streepjes die nog op haar billen te zien waren. Het kriebelde en prikte een beetje en er ging een warme gloed door haar onderlichaam heen. Daar lag ze dan, totaal overgeleverd aan de man waar ze hele warme gevoelens voor had. En Frederick zou haar nou laten merken dat hij ook veel voor haar voelde. Hij zou haar helpen haar gedrag te veranderen door haar extra aandacht te geven, te investeren in hun relatie en haar niet af te wijzen. In plaats van bij haar weg te lopen als ze vervelend tegen hem deed, zou hij haar juist naar zich toe trekken en haar in de goede richting dwingen.

De eerste klap van de hand van Frederick kwam veel harder aan dan Sarah verwacht had. Ze schoot half overeind en hield haar handen beschermend voor haar billen. Hierdoor kwam ze in een nog kwetsbaardere positie terecht, want Frederick pakte haar polsen beet en hield ze nu met zijn linkerhand op haar rug geklemd. 'Au Frederick, dat deed zeer' klaagde Sarah. 'Dat - is - ook - de - be - doe - ling. En - ik - stop - pas - als - jij - mij - kunt - ver - tel - len - hoe - jij - je - an - ders - gaat - ge -dra -gen.' Bij iedere lettergreep sloeg Frederick afwisselend op de linker en rechter bil van Sarah. Dat waren inmiddels 27 stevige klappen en de billen van Sarah werden rood. 'Kom - jij - maar - eens - heel - snel - met - een - ont - zet - tend - fan - tas - tisch - en - lu - mi - neus - fa - bu - leus - we - reld - schok - kend - ver - nieuw- end - schit - te - rend - mag - ni - fique- goed - i - dee!' Frederick glimlachte door zijn plotselinge gevonden creatieve woordenstroom. Sarah bewoog heftig op zijn schoot. Bij het tweede extra creatieve woord van Frederick, schoten de tranen haar in haar ogen. Aan het einde van de zin snikte ze. Frederick had de tegendruk van Sarah voelen verslappen. 'Nou, wat ga - jij - vol - gen - de - keer - an - ders - doen ?!' Frederick hoorde een klein stemmetje; 'Niet meer snauwen', Dat lijkt me logisch,' zei Frederick 'maar hoe voor - kom - je - dat!' Bij het laatste woord sloeg Frederick hard op beide billen en bracht Sarah een pijnlijke kreet uit. Daarna bleef het even stil. Frederick gaf Sarah de tijd om na te denken. Hij stimuleerde haar denken door een beloning in het vooruitzicht te stellen: Hij wreef met de toppen van zijn vingers over haar gloeiend billen naar tussen haar benen en fluisterde 'Als je nou met een goed antwoord komt, zal ik het daar beneden ook in vuur en vlam zetten�'

Dit had het beoogde effect. Sarah zei beloofde dat ze de volgende keer haar gevoelens zou benoemen, in plaats van ze af te reageren op Frederick. Over dit antwoord had ze even moeten nadenken en Frederick had haar nog zo'n 20 keer moeten 'helpen'. Toen Frederick zei dat hij het een goed antwoord vond wilde Sarah opstaan. Frederick duwde haar echter terug en zij dat ze nog moest blijven liggen. Hij wreef over haar billen en zijn hand ging tergend langzaam richting haar vochtige lipjes. Ook hier ging hij zachtjes met zijn vingertoppen overheen en Sarah schokte licht met haar heupen. Frederick trok haar zo dicht mogelijk tegen zich aan en duwde haar rechterbeen wat verder weg. Zo kwamen haar schaamlipjes bloot te liggen. Zijn vingers tokkelden ligt over haar klitje en Sarah kromde haar rug en kreunde van genot. Hierop sloeg Frederick plagend met zijn linkerhand op haar billen en tokkelde steviger met rechts. Omdat haar huid nu extra gevoelig was door al die stimulaties, was het orgasme wat ze nu beleefde heel intens. Ze gilde en schokte op de schoot van Frederick.

Sarah zakte van de schoot van Frederick af op de grond voor de stoel. Ze liet zichzelf even bijkomen terwijl Frederick haar kuste. Sarah begon hem terug te zoenen en ondertussen vonden haar handen de grote bobbel onder zijn broek. Ze ging tussen zijn benen op haar knie�n zitten en trok de knopen van zijn broek open. Ze haalde voorzichtig zijn short over zijn harde paal naar beneden. Frederick deed zijn achterste iets omhoog zodat ze zijn broek verder naar beneden kon halen. Sarah pakte zijn staaf tussen haar beide handen en sloot haar lippen om zijn eikel. Met haar tong drukte ze tegen het topje heen en weer. Nu was het Frederick zijn beurt om te kreunen. Hij greep de beide kanten van zijn stoel vast en zakte iets onderuit.

Sarah bewoog haar hoofd op en neer door haar bovenbenen in te spannen. Haar billen bewogen automatisch mee en Sarah voelde ze nog stevig nagloeien. Haar harde tepels schuurden soms langs zijn broek. Nu deed ze beide armen om zijn middel en nam zijn steeds meer opzwellende lid zo diep mogelijk in haar mond. Frederick hield het niet meer en gleed bijna van de stoel af. Hij trok Sarah aan haar armen voorzichtig overeind en liet haar over zijn lid schuiven. Klauwend greep hij haar billen vast en kneedde ze flink. Dit gaf Sarah opnieuw een hemels gevoel en ze gooide haar hoofd naar achteren. Frederick bewoog haar heupen op en neer en toen Sarah zich met haar tenen op de grond afzette, werd de beweging nog heftiger. Samen bewogen ze ritmisch en ademden tegelijk. Ze gaven zich helemaal aan elkaar over en kreunden in extase toen zij weldra gelijktijdig tot een orgasme kwamen. Sarah ontspande en sloeg haar armen om de nek van Frederick. Zo bleven ze nog even zitten, genietend van hun hernieuwde respectvolle relatie.