Uitbalanceren en in stand houding van de macht paradox:
Echtparen en gemeenschappen met HD relaties.

SAMENVATTING

Een studie naar de artikelen en reacties op websites over Huiselijke Discipline (HD). Het onderzoek omvat tegelijkertijd een analyse hoe HD relaties tot stand komen, hoe ze werken en hoe de levensstijl invloed heeft binnen de context van de relatie en de gemeenschap van gelijkgestemden.

INLEIDING

In dit artikel verricht ik onderzoek naar een 163 pagina�s tellend manuscript wat afkomstig is van diverse websites en fora op internet met betrekking tot huiselijke discipline (HD). Met gebruikmaking van de door Strauss en Corbin (1998) beschreven methodieken heb ik de data geanalyseerd en gecodeerd waarbij ik gebruik heb gemaakt van theoretische constructies. Mijn analyse betreft tegelijkertijd een analyse hoe HD relaties tot stand komen, hoe ze werken en hoe de levensstijl invloed heeft in de context van een relatie en de gemeenschap van gelijkgestemden. Als belangrijkste doel van mijn essay beschrijf ik, met gebruikmaking van de technieken gevonden in de data, de relaties die resulteren in een patroon Huiselijke Discipline

Huiselijke Discipline nader gedefinieerd;

Toen ik aan dit onderzoek begon, had ik slecht een vaag begrip van de terminologie die binnen de huiselijke discipline gehanteerd wordt. Mijn voorkennis bestond vooral uit onderzoek dat ik gedaan heb naar alternatieve vormen van relaties en leefstijlen. Termen als �huiselijke discipline� en �heer des huizes� worden regelmatig gehanteerd in het taalgebruik in relatie tot begrippen als dominantie en submissie. Stellen die bezighouden met sadomasochisme (SM) reppen veelal over �spel�, hetgeen over het algemeen verwijst naar het bevredigen van expliciete seksuele of door genot gedreven behoeften. Stellen die zich bezig houden het huiselijke discipline weigeren hun activiteiten te defini�ren als sadomasochisme, kinky of spel. In plaats daarvan zijn ze van mening dat hun relatie volledig in het kader staat van de samen overeengekomen huiselijke discipline.

Het lijkt dat leden van de sadomasochistische gemeenschap huiselijke discipline zien als een onderdeel van de afwijkende cultuur, terwijl HD stellen iedere verwijzing richting �afwijkend of alternatief� meteen van de hand wijzen. Ze erkennen dat hun levensstijl verschilt van de gemiddelde relatie in de Westerse cultuur (en om deze reden is het alternatief), maar accepteren de etiketten die daarop geplakt worden niet. Ik tref in het referentiemateriaal geen verwijzingen aan in de richting van sadomasochisme, behalve de ontkenning iets te maken te hebben met deze vorm van afwijking.

Inderdaad, zowel het tijdelijke karakter, als het seksuele component van sadomasochisme worden door HD stellen vaak benoemd als haaks staand op de HD, die overal en altijd aanwezig is. Het blijkt dat HD stellen zich beledigd voelen door de term �afwijkend.� Ze spreken zelf liever van �traditioneel.� Ze zijn van mening dat het enige dat hen onderscheid van andere stellen het samen overeengekomen machtsverschil is, die de man de bevoegdheid geeft bepaalde beslissingen te nemen. Ze reppen dikwijls over monogamie, het huwelijk en het gezin als hun ideaal. Daar staat tegen over dat klassieke rolpatronen en relaties met machtsverschillen haaks staat op begrippen als consensus en onderhandeling in een relatie. Dit gegeven wordt door veel stellen weggepoetst en binnen de HD gemeenschap ontkent.

Veel stellen die aan HD doen zien vormen van machtsuitoefening die niet samen overeengekomen zijn als �huiselijk geweld�. Ze bekritiseren openlijk de traditionele seksegebonden patronen van autoriteit en onderdrukking voor zover hier bij echtelieden geen consensus bestaat. In feite heerst er in de HD gemeenschap een (voor mij) verrassende intolerantie voor andere vormen van sociale ongelijkheid en seksueel afwijkende (of kinky) levensstijlen. Het lijkt erop dat ze zichzelf beschouwen als een onbegrepen groep die tevreden zijn met de manier waarop ze leven. Ze lijken zichzelf niet superieur te voelen, zoals bij andere alternatieve gezinnen en levensstijlen soms voorkomt. Ze zien hun keuzes vooral als een vorm van expressie binnen een relatie die voor hen goed werkt.

Theoretische Perspectieven

Foucault � Macht

E�n van mijn aantekeningen vermeldt: �Foucault gebruikt seks/macht om het leven uit te leggen, niet andersom�. Dit wijst erop dat ondanks dat ik getracht heb om een �theorie te cre�ren� ik nog sterk onder invloed stond van Foucault en andere post moderne theoretici. Het concept van macht heeft me geholpen om te realiseren dat macht een paradox is. Zoals Foucault (1984: 183) macht gebruikt om aan te tonen hoe individuen een �volgzaam lichaam� vormen en zichzelf te disciplineren, stel ik me het voor als een vorm van gemeenschappelijk handelen en individuele acties om een relatie te sturen binnen de context die het stel heeft gedefinieerd en gerechtvaardigd.

Foucault (1984) beschrijft hoe een individu zichzelf vormt. Dit is een positief gebruik van macht � waarin individuen hun lichaam ontwikkelen door middel van discipline, waardoor ze zichzelf steeds opnieuw cre�ren (Foucault, 1984). Deze manier van omgaan met macht werkt op de fysieke gesteldheid van het lichaam. Om aan de fysieke gesteldheid van het lichaam te werken, moet het lichaam bijgestuurd worden om over de benodigde zelfcontrole te beschikken. Inderdaad, om een relatie met zo veel discipline te laten werken moet het gedisciplineerd zijn door een gemeenschappelijke discours als ook de duidelijke controle die ��n persoon over de andere heeft door verhalen en informatie.

Goffman � Het podium- Gemeenschap � Sociale controle

Mijn oorspronkelijke coderende aantekeningen zeggen �Goffman � �het podium�

Later in een opvolgende aantekening schreef ik,

Het podium �deze man spreekt over hoe zijn relatie overkomt op de buitenwereld. Hij zegt dat hij �de norm breekt� maar voor de rest in volkomen normaal wil overkomen. Dit is een vorm van sociale controle van de buitenwereld over de gemeenschap. Het is ook verhalend over hoe je een masker op kunt zetten zodat je op andere stellen normaal en acceptabel kunt overkomen.

Ons bewustzijn is een reflectie van de structuren en materi�le omstandigheden waar wij in leven. In Goffman�s begrip van de dramaturgische methode (nb. Een sociologische leer die het theaterspel bestudeerd en beschrijft) is structuur de sociale voorwaarde waar mensen mee worstelen of voor handelen. Deze sociale controle wordt door de gemeenschap gezien wanneer zij HD uitlegen of rechtvaardigen. Wanneer zij daarnaast ploeteren met de intellectuele realisatie dat zij een �machtsparadox� uitoefenen (sommigen doen dit, sommigen niet) zetten de meeste stellen een masker op hun relatie � bijna om zich te verstoppen voor de realiteit dat de machtsrelaties niet zo �traditioneel� zijn als zij geloofden, en de onderdanige partner degene is die de relatie of huwelijk wilde redden of verbeteren, door de dominante partner de controle op te dringen.

In Goffman�s (1967: 19) dramaturgische methode stelt hij dat individuen handelen in hun eigen belang. Hij ziet de maatschappij als een toneel en de individuen als acteurs. Er is een podium, en een gedeelte achter de coulissen. Op het podium conformeren individuen zich naar de structuren van de maatschappij en handelen mensen om op een bepaalde manier waar genomen te worden. Op het podium willen mensen acceptabel lijken en spelen ze de rollen die hun gegeven zijn.

Goffman stelt dat 1) wij altijd acteren door een specifieke rol te nemen die gedefinieerd is door �generaliseerbare anderen.� En 2) wij ons in een constant proces bevinden van onderhandeling en het redden van ons masker. Het masker is het plaatje van onszelf waarvan we willen dat anderen het zien. Zo lijken mensen een rol te spelen zonder hier hun vraagtekens bij te zetten. Ik zie echter dat de rollen die de individuen spelen in een HD relatie wel degelijk aan de kaak gesteld worden en hier duidelijk over onderhandeld wordt. Een belangrijke vooronderstelling is dat Goffman in de maatschappij een evenwicht ziet waarin wij het belangrijk vinden hoe anderen ons zien en wij alleen in ons zelf ge�nteresseerd zijn. Hiernaast heeft Goffman weinig met machtsverhoudingen binnen een relatie �dat hierin mensen niet onbewust een rol op zich nemen maar er in gedwongen worden. Dit is waar Goffman minder dan Foucault, die wel macht als productief ziet, relatie heeft met HD relaties, maar waarom beide gebruikt kunnen worden om HD stellen en gemeenschappen ter discussie te stellen.

SI � Totstandkoming van een relatie / totstandkoming van de betekenis �traditioneel�

Beger en Luckman (1966) kunnen gebruikt worden om te beschrijven hoe sociale constructies gemaakt zijn voor alle contexten. Vanaf de eerste openbaring tot het geven van rollen en het maken van een taal voor hetgeen de gemeenschap en de stellen doen. Hun begrip van totstandkoming helpt ons identificeren met hoe en waarom stellen en gemeenschappen de realiteit construeren om bij hun situatie te passen.

Daarnaast stelt Blummer (1969 : 2) het Symbolische Interactionisme ter discussie waarin er 3 belangrijke principes onderscheiden kunnen worden. � 1)Mensen handelen naar zaken op basis van de betekenis deze zaken voor hun hebben. (in tegenstelling tot het realisme of essentialisme � waarin men een mening voorondersteld ten deze vervolgens gaat onderzoeken) 2) Betekenissen komen voort uit sociale interactie (in tegenstelling tot het behavioralisme of het individualisme). 3) Betekenissen worden gehanteerd, gemodificeerd en ge�nterpreteerd in onze hersenen (in tegenstelling hot het structuralisme, waarin het bewustzijn als een reflectie van structuren en materi�le omstandigheden waarin we leven wordt gezien)

Bij de totstandkoming van hun begrip van wat een familie is, wat een relatie is, wat een stel doet, wat traditioneel betekent, wat de juiste en de verkeerde manier is om HD te praktiseren en hoe er om gegaan kan worden met sociale controle met gebruik van rechtvaardigingen en andere strategie�n komt een sociale constructie tot stand bij de stellen en de gemeenschap bij de totstandkoming van het begrip HD.

GEHANTEERDE METHODIEK

De gebruikte gegevens

In de eerste instantie heb ik manuscripten van vier HD websites genomen (Bijlage A). Na het coderen en analyseren resulteerde de totale analyse in 163 pagina�s aan manuscript met het gebruik van een theoretische methode.

Bij de reflectie bleek dat veel van de informatie die ik gecodeerd en overwogen had in de prullenbak beland is. Er zijn veel verhalen die op vele manieren verteld kunnen worden. Andere verhalen die ik overwogen heb zijn methoden om familiezaken, zoals het omgaan met nieuwsgierige kinderen of onderzoekende omstanders. Een ander belangrijk onderwerp welke ik niet in dit essay verwerkt heb, maar wel van plan was te doen zijn de manieren om het daadwerkelijk vertellen en �uit de kast komen welke voorkomen in online dagboeken.

Open Codering
(Het verkennen van de onderzoeksgegevens in de beginfase van de analyse bestaande uit de uiteenrafeling en indeling van de gegevens in categorie�n en het benoemen van deze categorie�n met een voorlopige code).

Nadat ik een beslissing had genomen over de manuscripten begon door de pagina�s te lezen met een blauwe pen. Ik omcirkelde wat mij kernwoorden toe leken en maakte korte aantekeningen voor mijzelf als herinnering of commentaar waar ik later nog over na moest denken. De kernwoorden die ik omcirkelde zijn mijn indicatoren. Hierna maakte ik een lijst met eerste indicatoren van de oorspronkelijke 90 pagina�s aan tekst en schreef ze op een stuk papier. (Dit was hoe ik mijn originele versie begon te coderen). Hierna realiseerde ik mij dat ik te veel had gefocust op geslachtsrollen en slechts data van ��n website had gebruikt, ik ging terug naar de websites en voegde data toe aan mijn manuscripten.

Ik keek mijn eerste lijst met indicatoren door en gebruikte een markeerstift om gerelateerde termen aan te duiden. Deze gerelateerde termen plaatste ik onder een bredere aanduiding en hiermee vormde ik mijn aanvankelijke concepten. Bij gebrek aan dimensie bij de meeste van mijn concepten was ik niet in staat om acceptabele categorie�n hiervoor te cre�ren. Ik bleef zitten met twee grote categorie�n welke al mijn aanvankelijke concepten omvatten. Er was geen relatie tussen deze categorie�n wat mij behoorlijk frustreerde. Ik had grafieken, woorden en overzichten, maar ze vertelden geen verhaal. Ze waren simpele groepen met woorden die stilletjes vol informatie zaten welke ik er niet uit kon ontwarren. Ik had commentaar en feedback van een aanvankelijk versie van mijn professor gekregen en realiseerde mij dat het vinden van reeksen binnen mijn concepten me zouden helpen meer categorie�n te vinden met een echte dimensie.

Voordat ik formeel begon met het vinden van standen en dimensies ging ik met mijn date zitten en begon een stap voor stap het verhaal te vertellen over hoe HD stellen huiselijke discipline in hun relatie introduceerden en wat er gebeurt nadat zij actief HD prakkiseren. Toen ik eenmaal een stap voor stap verhaal had geschreven gebruikte ik een markeerstift om concepten binnen het verhaal aan te duiden. Deze concepten waren dezelfde die ik eerder had gecre�erd met de indicatoren, maar nu pasten ze daadwerkelijk binnen het kader. Toen zag ik een aantal verbanden en causale relaties ontstaan, welke het eerste begin vormden van mijn codering. Mijn open codering was compleet tegen de tijd dat ik aan de andere fases van mijn analyse begon, waar details zoals uitgebreide aantekeningen (geen notities in de marge maar op gekleurde vellen papier), waar het axiaal coderen en selectief coderen begonnen op te bloeien.

Memos

Een deel van mijn open codering omvatte de aanvankelijke aantekeningen die ik in de marges van het manuscript had geschreven. Na de aanvankelijke aantekeningen begon ik aantekeningen op gekleurd papier � waarbij de verschillende kleuren verschillende redenen en vaak overeenkomend met de kleur van mijn markeerstift die ik gebruikte om verschillende categorie�n aan te wijzen welke mijn indicatoren en concepten vormen. Naarmate ik vorderde door het kleur systeem, realiseerde ik mij dat deze kleuren categorie�n gingen vormen. Sommige van de kleuren moesten samengevoegd worden en anderen veranderd toen ik mijn verhaal eenmaal geconcretiseerd had.

De gele markeerstift duidde bijvoorbeeld alle emotionele behoeften aan, alle aantekeningen over emotionele behoeften noteerde ik daarom op geel papier. Dit werkte voor het gros van de aantekeningen tenzij ik een aantekening maakte over idee�n of concepten welke het gehele proces of onderzoek omvatten, hiervoor gebruikte ik gewoon wit papier zodat ik alles overzichtelijk kon houden. Af en toe overschreed een aantekening meerdere categorie�n, in dit geval plaatste ik ze op de kleur papier die mij het meest toepasselijk leek en plakte ik post-it hierop met de kleur van de andere categorie. Op bleef ik alert op de kleuren die correspondeerden met de aantekening en werkt ik tastbaar herinnerd aan mijn categorie�n.

Voorbeelden van mijn aantekeningen:

Begin stadium- aantekeningen:
(Marge) BDSM en HD behoren beide tot de categorie �alternatieve levenswijze� � maar ze zijn niet hetzelfde. Beide kennen D/s � dominantie en submissie. Dat lijkt hier de enige betekenis te zijn.

(Marge) Het is een enorm (intern) gevecht tussen feminisme en gelijkwaardigheid enerzijds en het verlangen naar HD anderzijds. Rechtvaardigingen, excuses, argumenten, verdediging.

(Marge) Religieus zijn betekent niet dat je een HD relatie hebt en het is ook geen voorwaarde voor een dergelijke relatie.

Tussen stadium - aantekeningen:
(Geel papier) EUREKA � MANNEN PRATEN ER OOK OVER � MAAR WEL OP EEN ANDERE MANIER ALS VROUWEN! Mannen praten wel over een innerlijke waarde (aangebracht in de opvoeding) geen vrouwen te slaan en hoe ze zich voelden toen hun partner aan kwam zetten met het concept van HD. E�n man schrijft zelfs over het �onderdrukken� van zijn verlangens, omdat hem tijdens een klassikale sociologieles is verteld dat een man zijn mannelijke en patriarchale neigingen dient te onderdrukken om volledig mens te kunnen zijn. In een groep spreken ze over hun eigen plezier met HD submissive vrouwen. Ze articuleren een verlangen naar een vrouw die weerstand bied. Ze zijn ook meer bezig met de rechtvaardiging en verklaring �zo werkt het voor ons�, dan vrouwen. VROUWEN VERKENNEN MEER, MANNEN VERKLAREN MEER (geslachtsverschil of dimensie?)

Eind stadium � aantekeningen:
(Wit papier) Ik tref een paar berichten aan over ervaringen waar de vrouw dominant en de man submissive is, weet niet hoe zoiets tot stand komt? Wanneer ik een schema teken met geslachtsneutrale benamingen, is dit dan een universeel model? Ja. Met geslachtsneutrale benamingen is dit het geval, maar ik kan dit niet toetsen als ik geen ervaringen lees die het tegenovergestelde beweren. Dit zou later onderzocht kunnen worden. Ik kan of op zoek gaan naar dergelijke verhalen of daadwerkelijk een analyse hiervan maken met gebruik van interviews. Is dat acceptabel? Ja.

(Wit papier) Selectieve codering hier � opkomende theorie. Mijn verhaal laat seksegebonden patronen zien. Dit is de machtsparadox. Hoe gaat het onderhandelen, navigeren en uitbalanceren van een (machts) relatie? Hoe verschilt dit van een relatie zonder consensus? Negatief. Ze zeggen dat het misbruik is. Is het misbruik als er overeenstemming is? Is het mijn taak om dit nu te beslissen of is het mijn taak om te zien hoe zij een dergelijke relatie beginnen en onderhouden? Genoteerd: Er zijn geen verhalen over relaties die misliepen of niet werkten. Er zijn verhalen over oefeningen die misliepen, en ze spreken over verandering.

Axiale Codering

Ik moet toegeven, dat de eerste hint in de richting van axiale codering kwam toen ik dit project met een vriend besprak, die me erop wees dat al mijn lijnen en kleurcoderingen verband met elkaar hielden en verwezen naar mijn categorie�n. Toen ik het verhaal stap voor stap ging opschrijven ontstond de axiale codering als vanzelf. Ik had al een soort volgorde in de informatie aangebracht door het verhaal uit te schrijven en tussen de regels te vermelden wat onvermeld was gebleven en het plaatsen van aanhalingstekens in de in-vivo codes (Codes die voortkomen uit de terminologie van de deelnemers aan het onderzoek en waarvan verondersteld wordt dat ze goed bij het veld van onderzoek passen.) Door een concept over het verhaal te leggen, werden de categorie�n gemakkelijker vast te stellen

Toen de categorie�n waren aangebracht werden de verbindingen tussen de categorie�n onderling redelijk duidelijk. Het moeilijkste deel was het deselecteren van de gegevens � hetgeen inhoudt het verwijderen van de gegevens en categorie�n die niet relevant waren voor het verhaal dat begon te ontstaan. Het viel niet mee om afscheid te nemen van wat mij aanvankelijk relevante informatie toe leek.

Het loslaten van de verhalen hoe stellen met kinderen er binnen het gezinsverband mee omgaan, was nog het aller-moeilijkste. Het was erg fascinerend. Sturen ze hun kinderen naar opa en oma of gebruiken ze uitsluitend geruisloze HD methoden? Houdt de vader te allen tijde vast aan zijn status als �heer des huizes�, ook ten opzichte van de kinderen of alleen ten opzichte van zijn vrouw? Hoe rechtvaardigen ze de onderlinge goedkeuring als de kinderen geen idee hebben van onderlinge goedkeuring in HD zoals bij de vrouw wel het geval is. Deze onderwerpen, maar ook ze ermee omgaan als kinderen per ongeluk getuige zouden zijn van een pak op de blote billen van de vrouw interesseerden me in hoge mate. Ik moest denken aan hoe stellen ruzie met elkaar maken en hun liefde aan elkaar tonen. Sommigen doen dat waar de kinderen bij zijn, anderen zijn daar terughoudend in. Weer anderen uiten zichzelf weinig en zien de kinderen weinig van hun ouders. Hoe dan ook, het is beslist een interessant onderwerp dat moeilijk te handhaven was om de hoeveelheid informatie enigszins te beperken.

Toen ik aan mijn axiale codering begon, had ik het gevoel dat mijn selectieve codering (het integreren van de categorie�n en de onderzoeksdata door middel van het leggen van verbanden tussen de categorie�n in het licht van de probleemstelling) en axiale codering er iets ontstond zonder een duidelijk begin en eind. In tegenstelling tot open codering zijn axiale en selectieve codering lastig te onderscheiden omdat ze dikwijls tegelijkertijd plaatsvinden.

Verbanden en relaties in de data vinden was redelijk gemakkelijk, ik deed dit met gebruik van mijn gekleurde markeerstiften en post-its. Maar het duidelijk defini�ren en aanduiden van deze relaties was ��n van de moeilijkste delen voor mij, vooral omdat er zo veel van de HD levensstijl en communicatie tussen partners en de gemeenschappen verstrengeld waren.

Leden van bepaalde gemeenschappen bediscussieerden telefoongesprekken die gemaakt waren met leden van een andere gemeenschap of man en vrouw schreven verhalen en reacties naar elkaar. Het was zowel verhelderend als verwarend om vast te stellen waar de ene relatie ophoud en de andere begint. Zo is het ook moeilijk om te zien wanneer stellen operationaliseren of beschrijven hoe zij hun relatie met elkaar navigeren. (soms zijn ze in het proces van navigeren omdat hun reacties en verhalen een bericht aan elkaar zijn) of wanneer zij advies en steun aan de gemeenschapsleden geven. Regelmatig lijkt het dat de beiden gecombineerd worden �dat ze beide tegelijkertijd doen. Omdat de categorie van het operationaliseren zowel onder oefening voor stellen als oefening voor de gemeenschap kan vallen.

Dit voelde problematisch voor mij aan totdat ik mij realiseerde hoe nauw verweven deze gemeenschappen zijn. Ze lijken te bewegen vanuit individuele reacties, stellennavigatie, en gemeenschapsonderwerpen binnen ��n alinea. Om deze reden is het belangrijk om zowel in mijn werk als in mijn methodologie vast te stellen dat niet alle dingen klip en klaar zijn. Sommige categorie�n zijn onduidelijk, niet omdat ik ze niet kan defini�ren maar omdat sommige relaties vloeibaar of ingewikkeld zijn, en sommige grenzen opvouwbaar.

Het zou een leugen zijn als ik iets anders zou vertellen. En het zou ook een leugen zijn als ik zou stellen dat het geven van woorden aan wat er gebeur er enig recht aan zou doen. We spraken hierover in de les, het gevoel van veraard of het gevoel dat je een verhaal uitkookt om het �sociologisch significant� te maken. Dit zou het verhaal van zijn andere dimensies en dynamiek kunnen ontdoen. Dit gezegd hebbende, toen ik mijn verbanden legde en relaties noteerde deed ik dit met een concreet doel voor ogen �om om deze relaties formeel aan te duiden. Desalniettemin zie ik nu in dat ik niet zoveel causale relaties en verbanden die vloeibaar zijn vast kan leggen in een grafiek. Veel van deze verbanden kunnen causaal zijn op het ene moment, en op het andere moment tegelijkertijd in een andere categorie behoren.

Bijvoorbeeld, een vrouw zou het pak op haar billen van de vorige avond kunnen beschrijven. In haar bericht, zou ze kunnen schrijven, �Ik hou van je, dank je wel dat je precies weet wat ik nodig heb�, wat voor man bedoeld is, en hetzelfde bericht kan een adviserende of ondersteunende boodschap aan anderen gegeven worden door te vertellen hoe er vooraf en achteraf over gepraat is. Tot slot operationaliseert ze het formeel door hetgeen ze meegemaakt hebben op te schrijven om zo gewogen en begrepen te worden. Omdat dit bericht drie elementen in een keer bevat kunnen in elkaar overlopende relaties of verbanden niet altijd grafisch worden weergegeven. Ik heb echter mijn best gedaan om te laten zien dat deze zaken overlappen en in elkaar overlopen. Tegelijkertijd is dit waar ik het meest mee geworsteld heb toen ik grafische overzichten van het proces aan het maken was. Het voelt alsof ik iets op heb moeten geven om het schematisch weer te kunnen geven en woorden te kunnen vinden om te kunnen zeggen wat ik (als socioloog) zie gebeuren.

Daarnaast, het gebruik en veranderen van macht in HD relaties en groepen is om velerlei redenen een paradox � soms is het een paradox omdat iemand vrijwillig afstand doet van de regie � in wezen het hebben van consensus over de verschillen. Andere keren is het een paradox omdat de submissive de controle heeft � begint met uitdagen en daarmee actie vraagt van �de dominant�. De discussie omtrent gelijkwaardigheid (die wordt betwist) en de rechtvaardiging en discussie die draait om macht, meestal door vrouwen die verklaren dat ze constant controle hebben. Het blijkt dat de vrouwen de meeste inbreng in de discussie hebben, verhalen schrijven, maar tegelijkertijd hun partner �dwingen� de controle te nemen � hetgeen een staaltje is van het uiterst subtiel spelen met macht door vrouwen.

Strategie�n van stellen:

Alles wat in mijn schema staat leidt tot een bepaalde strategie. Om te beginnen, zie ik een coping strategie wanneer een van de partners (meestal de vrouw) een verlangen heeft naar een HD relatie, maar hier nog niet mee voor de dag gekomen is en erom gevraagd heeft. Na het verzoek is er de strategie van de andere partner hoe hij met dit verzoek omgaat. Vervolgens moet het stel een strategie kiezen hoe ze HD gaan integreren in hun relatie. (Van de stellen die ik bestudeerd heb, was er maar een die met HD begonnen zijn aan het begin van hun relatie en ze zijn allemaal begonnen met discussi�ren en onderhandelen voor ze eraan begonnen, in plaats van dat er direct na de ontboezeming begonnen werd. Daarnaast was dit het enige stel waarbij de man zijn verlangen naar HD kenbaar gemaakt heeft en de vrouw hiermee ingestemd heeft. Het is het oudste koppel wat er bij zat en zijn al meer dan 30 jaar met elkaar getrouwd. Ze zijn zeer zeker uitzonderingen � maar ik heb ontdekt dat ze in mijn model passen, zolang het maar geslachtsneutraal opgesteld is). Andere strategie�n omvatten het bespreken van aanvullende verlangens, steun zoeken bij gelijkgestemden en het rechtvaardigen van het bestaan van HD relaties. Deze rechtvaardiging zelf zijn ook strategie�n.

Model 1 Relaties en Gemeenschappen m.b.t. Huiselijke Discipline.

BEVINDINGEN

Stellen die huiselijke discipline beoefenen zijn doorgaans monogame heteroseksuele stellen die een duurzame relatie met elkaar hebben. De dominante partner is doorgaans een man en de sub partner is doorgaan een vrouw. Ik hanteer in mijn onderzoek echter geslachtsneutrale termen als �dominante partner� en �sub partner� zodat ook de uitzonderingen (zij die niet in dit geslachtspatroon passen) gedekt worden. In model 2 laat ik grafisch weergegeven zien, hoe het concept HD zich door de tijd ontwikkelt.

Hoe komt HD tot stand en hoe het ontwikkeld het zich voor individuen en voor gemeenschappen.

Een vrijgezel (man of vrouw, zowel sub als dominant) of de sub partner stuit op een HD website of forum op internet. Ze lezen de informatie en verhalen en raken actief betrokken door vragen te stellen en niet zelden hun eigen frustraties te uiten. De sub partner voelt zich vervolgens vaak aangemoedigd om hun verlangen kenbaar te maken bij de dominante partner.

Mocht de dominante partner het verzoek tot HD afwijzen, dan be�indigd de sub partner de relatie of blijft in de groep, op zoek naar steun en herkenning. De vrijgezellen hebben de neiging over hun ervaringen en frustraties te praten en duiken later vaak weer op als de helft van een HD stel. (Het zijn geen gemeenschappen voor vrijgezellen, leden gaan niet vaak een relatie met elkaar aan omdat de vrijgezel zich bevindt in het proces van openbaring ten opzichte van toekomstige partners).

Als de dominante partner het voorstel accepteert en gaat het stel het HD-concept, inclusief het onderhandelen en het uitwisselen van verlangens en verzoeken, verkennen. Ze sluiten zich aan bij de HD-gemeenschap en gaan andere individuen en stellen die naar HD verlangen, ondersteunen en van advies voorzien. Daarnaast gaan ze in de gemeenschap op zoek naar een rechtvaardiging voor HD, zowel voor henzelf als voor diegenen die hun levensstijl bekritiseren. Op deze manier geven ze als groep handen en voeten aan het beoefenen van huiselijke discipline � dat een krachtige paradox die onuitgesproken blijft maar het hele proces van het begin tot eind aanwezig is.

BIJLAGE A

Websites en fora die onderzocht zijn:

Taken in Hand
http://www.takeninhand.com/

A Creative Spanked Wife
http://creativespankedwife.blogspot.com/

The Collar Purple
http://www.collarpurple.com/

Joannie Writes (handelt over billenkoek, hetgeen onderdeel uitmaakt van haar HD relatie met haar partner).
http://joanniewrites.blogspot.com/

GERAADPLEEGDE LITERATUUR

Berger, Peter and Thomas Luckmann. 1966. The Social Construction of Reality: A Treatise in the Sociology of Knowledge. New York: Doubleday.

Blumer, Herbert. 1969. Symbolic Interactionism: Perspective and Method. New Jersey: Prentice-Hall.

Foucault, Michel. 1984. The Foucault Reader, edited by P. Rainbow. New York: Pantheon.

Goffman, Erving. 1967. Interaction Ritual: Essays on Face-To-Face Behavior. New York: Pantheon.

Strauss, Anselm and Juliet Corbin. 1998. (2nd Edition) Basics of Qualitative Research: Techniques And Practices for Developing Grounded Theory. Thousand Oaks, Ca. Sage Publications.