Getuigenis Hannah

 Toen mijn man en ik elkaar ontmoetten waren we al niet zo jong meer. We hadden beiden al een carri�re opgebouwd: hij als zakenman en ik als docente. We vonden dat we veel gemeen hadden, zoals onze liberale denkbeelden en de opvatting dat iedereen vrij is zijn leven zo in te richten als het hem of haar goeddunkt en dat iedereen dat maar van elkaar te accepteren en respecteren heeft. Mijn idee�n komen voort uit mijn feministische opvattingen, dat elke mens vrij moet zijn zijn eigen keuzes te maken. Feminisme gaat wat mij betreft uitstekend samen met traditionele of zelfs ouderwetse relatievormen. Voor mij is feminisme een denkkader dat mij als moderne vrouw houvast geeft bij het maken van mijn eigen keuzes en het zoeken van de juiste weg in mijn leven. Voor mij is die juiste weg een relatie waarin ik mijn echtgenoot gehoorzaam en me aan zijn autoriteit onderwerp, en waarin hij me begeleidt en zo nodig straft. Toen ik mijn echtgenoot leerde kennen, wist ik al snel dat hij de juiste man voor me zou zijn. Natuurlijk vond ik hem erg leuk. Maar daarnaast had hij ook nog eens een prettig gelijkmatig humeur en genoot ik van zijn mannelijke doortastendheid. Hij wilde een vrouw die hem zou gehoorzamen en hem als heer des huizes zou accepteren; een vrouw die zich bij zijn beslissingen neer zou leggen, of die beslissingen nu over huishoudelijke zaken of over straf zouden gaan. Toen hij me ten huwelijk vroeg wist ik niet hoe snel ik ja moest zeggen.

Tijdens de huwelijksplechtigheid heb ik beloofd mijn man lief te hebben en te eren. Ik heb niet beloofd hem te gehoorzamen. Dat had ik eigenlijk best willen doen, maar het leek me nogal intiem om dit ten overstaan van de hele goegemeente te doen; bovendien zag ik de geschokte reacties van mijn familie en vrienden al voor me! Pas tijdens onze huwelijksnacht heb ik hem gehoorzaamheid beloofd. Toen ik dat gedaan had, sloeg hij zijn armen om me heen, en knuffelde hij en kuste hij me. Daarna legde hij me over zijn knie en sloeg me zachtjes op mijn billen om te laten merken dat hij mijn belofte accepteerde. De klappen deden geen pijn en omdat het onze huwelijksnacht was, hadden ze een erotische uitwerking op me. Ik dacht dat ik geen moeite zou hebben gehoorzaam te zijn en dat billenkoek voor ons altijd een vorm van voorspel zou blijven. En dat was lange tijd ook zo.

Hoewel ik wel af en toe een erotisch pak op mijn billen kreeg, nam ik mijn belofte hem te gehoorzamen niet al te serieus. Ik deed wat mij goeddunkte en deed mijn echtgenoot alleen een plezier als me dat zelf ook goed uitkwam. Van nature ben ik iemand die graag geeft, dus viel het meestal helemaal niet op dat ik niet echt gehoorzaam was. Ik kleedde me regelmatig sexy en daagde hem uit om gestraft te worden. Althans wat ik dacht dat straf was. Mijn man genoot van mijn uitdagende gedrag en hij genoot ervan als hij me over de knie legde en me op een erotische manier op mijn billen gaf. We waren hier zo mee bezig dat mijn belofte over gehoorzaamheid langzaam maar zeker in de vergetelheid raakte.

Zoals het zo veel stellen vergaat, werd ons huwelijk op een gegeven moment een sleur. De erotische billenkoek werd steeds minder, net als andere intimiteiten. We waren druk met ons werk, onze hobby's, onze vrienden, het huis en andere verplichtingen. We gingen steeds minder tijd aan elkaar besteden en van lieverlee groeiden we uit elkaar. We hadden weliswaar geen ruzie, maar toch zat het niet goed tussen ons. En als ik hem heel soms nog wel eens als vanouds uitdaagde, dan hadden we een uurtje plezier in de slaapkamer en dat was het dan.

Wat er aan schortte, was mijn oprechte gehoorzaamheid. Mijn echtgenoot heeft me nooit aan mijn belofte herinnerd. Hij heeft er met geen woord over gerept, omdat hij de indruk had dat ik er niet achter stond. Aan de ene kant heeft die gehoorzaamheid altijd een aantrekkingskracht op me gehad, maar aan de andere kant had ik geen idee wat dat nou feitelijk inhield. Ik heb het hier nooit met mijn man over gepraat. Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik begreep hoe ik een gehoorzame echtgenote zou kunnen worden, namelijk door discipline.

Vanaf het begin van ons huwelijk regelde mijn man de financi�n. Ik was hier wel blij om, omdat ik er een zootje van gemaakt zou hebben. Hoewel ik in tegenstelling tot de meeste vrouwen, niet zoveel met winkelen heb -dat is namelijk niet bepaald mijn favoriete vrijetijdsbesteding-, kan ik erg makkelijk veel geld voor mezelf uitgeven als ik graag iets wil hebben. Wanneer mijn man me daar soms op aansprak, dan trok ik een pruillip, werd ik kwaad en gedroeg ik me als een verwend kind. Ook op andere vlakken kon ik me soms schaamteloos gedragen; bijvoorbeeld als mijn man naar een televisieprogramma wilde kijken waar ik niets aan vond, dan ging ik daar ruzie met hem over maken, als hij me vroeg iets te doen waar ik geen zin in had, dan deed ik dat gewoon niet, en als hij me ergens op aansprak, dan stak ik mijn tong naar hem uit. Kortom ik gedroeg me onmogelijk en was erg op zoek naar grenzen.

Ouderwetse discipline was me echter volkomen vreemd. Natuurlijk had ik de nodige discipline aan de dag gelegd met mijn studie en mijn werk, maar ik had nooit gedacht dat er discipline, maar dan een van een andere soort, nodig zou zijn om mijn gedrag binnen mijn relatie bij te sturen. Ik had het idee dat ik door alles wat ik al bereikt had in mijn leven en de jarenlange zelfstandigheid, geen begeleiding en discipline van mijn echtgenoot nodig had. Ik zal mijn echtgenoot wel de nodige hoofdpijn bezorgd hebben op dat punt. Hoewel hij al die tijd erg lief voor me was en veel geduld met me had, wist ik op een bepaald moment dat de kloof die tussen ons was gegroeid, mijn schuld was. En ik wilde daar verandering in aanbrengen. Hoe meer ik nadacht over onze relatie, hoe meer ik ervan overtuigd raakte dat mijn in vergetelheid geraakte belofte over gehoorzaamheid nieuw leven ingeblazen moest worden en dat mijn echtgenoot zijn autoriteit moest gebruiken om me daarbij te helpen.

Ik ging na wat er in onze relatie wrijving had veroorzaakt. Al snel vond ik de boosdoeners: mijn koppigheid, mijn onwil om rationele besluiten te nemen en mijn tamelijk ego�stische en kinderachtige gedrag. Toen ik mijn gedrag eenmaal onder ogen zag, kwam ik tot een heldere conclusie: ik zou nooit gestalte kunnen geven aan de gehoorzaamheid als ik niet af en toe aangepakt zou worden. Ik heb heel erg getwijfeld of ik de volgende stap zou zetten, maar ik wist dat als ik het niet zou doen, onze relatie nooit meer harmonieus zou worden. Uiteindelijk heb ik hem een brief geschreven. Ik biechtte mijn aandeel in onze problemen op en gaf toe dat mijn gedrag een obstakel voor een goede relatie vormde. Ik vertelde hem dat ik een goede echtgenote voor hem wilde zijn en dat ik zijn begeleiding nodig had om dit te leren. Ik was bereid om het te leren, maar wist niet hoe hij hierop zou reageren, en of hij bereid zou zijn om te investeren in iets wat ik al die jaren had laten versloffen. Onzeker over zijn reactie, heb ik hem de brief gegeven.

Nadat hij de brief gelezen had, nam hij me in zijn armen en hield me een poosje stevig vast. We spraken over de halfbakken pogingen tot gehoorzaamheid en discipline in het verleden. Ik biechtte op dat het aan mijn commitment aan deze afspraken schortte, niet aan de zijne. Hij vertelde me dat hij niet in staat was geweest me te begeleiden, omdat ik me niet vrijwillig had overgegeven aan zijn leiding. Hij zei dat als ik uiteindelijk bereid was me aan zijn leiderschap te onderwerpen, hij deze ter hand zou nemen. Ik zou hem dan wel moeten vertrouwen en me te allen tijde aan zijn leiding moeten conformeren, zeker als hij me voor straf over de knie zou leggen. Ik stemde toe, was het met hem eens.

We hebben verschillende gesprekken gevoerd over welke regels belangrijk zouden zijn, waarom ze belangrijk waren en wat de consequenties zouden zijn als ik me er niet aan zou houden. Ik had pen en papier voor me liggen toen we mijn persoontje en mijn gedrag onder de loep namen. We spraken af dat er niet over de regels die we afspraken onderhandeld kon worden en dat beoordeling of straf noodzakelijk was door hem gemaakt werd, niet door mij. Ik zette alle regels op papier en heb het document ceremonieel aan mijn echtgenoot aangeboden. Hieronder, in cursieve letters staat de inhoud van dit document.

Wat ik mijn echtgenoot beloofde

Bij ons trouwen heb ik dingen beloofd en later in ons hotel nog een aanvullende belofte gedaan: ik beloofde je als heer des huizes te gehoorzamen. In het verleden heb ik hier niet veel van laten blijken. Daarom wil ik deze belofte nogmaals doen, ondanks dat ik weet wat de consequenties zijn als ik het niet waar weet te maken.

Ik ben er al langere tijd van overtuigd dat het goed is om je te gehoorzamen. Maar ik was koppig en was ervan overtuigd dat gehoorzaamheid veel te moeilijk voor me zou zijn. Recent ben ik er echter achter gekomen dat gehoorzaamheid iets is wat ik veel meer wens dan obstinaat zijn. Daarom beloof ik je bij deze plechtig dat ik je als heer des huizes zal gehoorzamen, me je leiding zal laten welgevallen evenals je straf als je dat nodig vindt.

Je hebt het volste recht om te verwachten dat ik je zal gehoorzamen en te volgen. Ik zal vaak de mist in gaan en heb daarom je leiding en wijze adviezen hard nodig. Ik zal accepteren dat je me regelmatig een pak op mijn bips zult geven en me in de hoek zult zetten als ik ongehoorzaam ben, je respectloos behandel of je op enige andere manier ontstem. Hieronder staan de regels die we afgesproken hebben. Het is belangrijk dat ik me aan deze regels houd. Ik begrijp dat over deze regels niet meer te onderhandelen valt. Ik heb het nodig dat je me aan deze regels houdt en me straft als ik de mist inga.

1. Ik moet je gehoorzamen.
2. Ik moet je met respect behandelen.
3. Ik mag niet brutaal zijn.
4. Ik moet mijn driftbuien beheersen.
5. Ik mag geen uitstelgedrag vertonen.
6. Ik mag geen grote sommen geld uitgeven zonder je goedkeuring.
7. Ik moet me positief opstellen.
8. Ik zal een dagboekje bijhouden zodat je weet wat me bezig houdt.
9. Ik zal gezond eten en voldoende bewegen.
10. Ik zal doen wat je zegt, ook als je me een pak op mijn billen geeft.

Ik ben me ervan bewust dat ik gestraft zal worden als ik de mist inga. Ik zal accepteren dat ik een pak op mijn blote bips krijg en dat ik in de hoek moet staan. Ik ben me ervan bewust dat ik HARD op mijn billen zal krijgen en zal dat accepteren. Ik weet dat ik periodiek op mijn billen zal krijgen om me bij de les te houden en ik zal dat accepteren. Zo zal ik ook accepteren dat je me een preventief pak slaag zult geven als ik in de verleiding zal komen er een potje van te maken.

Als laatste zal ik, als ik de fout inga, dit eerlijk aan je bekennen, zowel mondeling als schriftelijk. Door te bekennen vraag ik om gestraft te worden door middel van een pak op mijn blote billen en vraag ik om jouw vergeving. Jij verdient mijn liefde, gehoorzaamheid en onderwerping. En je krijgt ze�.voor altijd.

De beloften, regels en overeenkomst die hier staan weergegeven hebben geleid tot een heel nieuwe start in onze relatie. Het duurde niet lang voor ik ��n van de regels had overtreden. Ik biechtte op dat ik twee nieuwe jurkjes had gekocht zonder met hem te overleggen. Ik zou zoals beloofd voor de consequenties staan. Mijn echtgenoot heeft me vervolgens over de knie gelegd, deed mijn onderbroekje naar beneden en heeft me onafgebroken 20 minuten hard op mijn blote bips geslagen. Daarna stuurde hij me naar de hoek met de opdracht na te denken over het verschil tussen pijnlijk gedrag en zere billen. Toen ik huilend in de hoek stond waren mijn hersenen net zo oververhit als mijn billen. Mijn eerste gedachte was dat opbiechten helemaal niet fijn was en dat ik het maar niet weer moest doen. Aan de andere kant was onze overeenkomst nog vers en mijn gedachten dwaalden er naar af. Mijn echtgenoot had me deze regels niet opgelegd, we waren ze samen overeengekomen. We waren het roerend eens dat ik ze nodig had. Ik bedacht me dat ik hem had beloofd hem te gehoorzamen en dat ik me zou onderwerpen aan de consequenties. Ik bedacht me hoe gelukkig hij was met mijn beloftes en hoe tevreden hij was met mijn toezegging de consequenties te aanvaarden. Ik dacht aan wat ik gedaan had - en wat ik achterwege gelaten had: ik had de regel overtreden door mijn uitgaven niet met hem te overleggen. En hoewel ik alles eerlijk had opgebiecht, was ik buiten mijn boekje gegaan door niet met hem te overleggen. De pijn van mijn billen verplaatste zich naar mijn hart toen goed tot me doordrong wat ik gedaan had: ik had het risico genomen dat hij zijn vertrouwen in mij zou verliezen, alleen voor een paar jurkjes. Na een poosje moest ik weer bij hem komen en legde hij me nog een keer over de knie. En weer kreeg ik een hard pak op mijn billen. Maar deze keer ijlden de klappen na in mijn hoofd en in mijn hart en huilde ik niet alleen van pijn, maar ook van spijt. Toen mijn echtgenoot zag dat ik mijn lesje geleerd had, vergaf hij me. Het pak op mijn blote bips was een erg intieme gebeurtenis, maar er was niets erotisch aan: het was een echte straf.

Na dit eerste pak slaag voor straf, realiseerde ik me dat ik de autoriteit en de harde hand van mijn echtgenoot altijd nodig zou hebben. En de klappen hadden niet alleen effect op mijn blote bips, maar had ook op mijn houding. En die houding begon tot groot plezier van mijn partner te verbeteren. We wisten beiden natuurlijk dat een vastgeroeste koppige instelling niet door ��n enkel pak slaag zou kunnen veranderen. Mijn echtgenoot liet me weten dat ik iedere dag een periodiek pak op mijn billen zou krijgen, tot hij tevreden was over mijn vorderingen. Ik accepteerde de slaag, en mijn houding verbeterde. Maar het viel ook op dat ik in mijn oude gedrag verviel als mijn dagelijkse pak slaag door omstandigheden niet gegeven kon worden. De uiteindelijke conclusie was: ik ben iemand die dagelijks tot de orde geroepen moet worden. En mijn man geeft me gelukkig wat ik nodig heb: iedere morgen een flink pak op mijn bips.

Onze dagelijkse routine is als volgt: Omdat we verschillende werktijden hebben, sta ik veel vroeger op dan mijn partner. Allereerst schrijf ik mijn man een briefje over allemaal dingetjes die belangrijk zijn in onze relatie, mijn gedachten, gevoelens, houding, gedrag, discipline, straf, successen en mislukkingen, enz. Dit briefje dient als een schriftelijke bekentenis van mijn ongehoorzaamheid, overtredingen en behoefte aan straf. Ik beschrijf wat het pak slaag van de dag ervoor voor resultaat heeft gehad, kijk vooruit naar de dingen die ik die dag moet doen en beschrijf de vooruitgang die ik boek. Ik weet dat ik straf verdiend heb en vraag erom, evenals om zijn vergeving. Ik eindig ieder briefje met de woorden dat ik van hem houd, dat ik mijn best zal doen en dat ik hem zal gehoorzamen. Als het tijd is om mijn echtgenoot wakker te maken, breng ik hem het briefje samen met een kopje thee op bed. Ik leg de strafinstrumenten klaar, doe mijn onderbroekje uit en kus hem wakker. Ik schudt zijn kussens op zodat hij lekker kan zitten en kan genieten van zijn kopje thee, terwijl hij naar me luistert als ik hem mijn briefje voorlees. Als ik uitgelezen ben, berg ik het briefje op in een mapje bij alle andere briefjes die ik hem heb geschreven. Hij strijkt door mijn haar en vertelt me of ik een periodiek pak slaag ga krijgen of dat ik straf heb verdiend. Dan kniel ik neer op het voeteneinde van het bed. We wisselen een kus uit. Dan doe ik mijn nachthemd omhoog om mijn billen bloot te maken en ga over zijn schoot liggen. Hij slaat me in het begin altijd met zijn hand, maar vervolgens neemt hij tenminste twee instrumenten ter hand. Als ik een periodiek pak op mijn billen krijg is het altijd met de haarborstel en met de pollepel, als ik voor straf op mijn bips krijg gebruikt hij de paddle en de riem. Ik probeer stil te liggen en niet teveel tegen te stribbelen. Als ik dat wel doe zegt hij me dat ik stil moet liggen en maak ik mijn excuses. Het duurt niet lang voor ik moet huilen en dit houdt aan zolang het pak slaag duurt. Soms, als ik een kwartiertje over zijn knie heb gelegen krijg ik opdracht in de hoek te gaan staan. Ik sta dan op, houd mijn nachthemd omhoog en doe gehoorzaam wat hij van me vraagt. Soms krijg ik nog een standje als ik in de hoek sta, soms slaat hij af en toe op mijn bips, andere keren laat hij me daar rustig staan nadenken over mijn houding en gedrag. Na een poosje, moet ik weer over zijn knie gaan liggen en geeft hij me een tweede pak slaag. Wanneer hij ervan overtuigd is dat ik genoeg gehad heb, mag ik opstaan. Ik bedank hem dan voor mijn pak slaag, hij vergeeft me mijn ongehoorzaamheid. Dan knuffelen we nog een poosje. Tot slot beloof ik hem dat ik die dag goed mijn best zal doen.

Altijd maar beloven dat je goed je best zult doen, geeft helaas geen garantie voor succes. In sommige gevallen lig ik 's avonds dus weer over de knie als mijn partner thuiskomt. Een voorbeeld: op een dag, een paar maanden geleden, zat ik krap bij kas. Ik stopte bij een benzinepomp en besloot � 100,= euro extra te pinnen. Ik bedacht geen moment dat dit eigenlijk niet de bedoeling was. Die avond ontdekte mijn echtgenoot wat ik gedaan had toen hij via internet wat rekeningen wou betalen. Hij vroeg me waar ik dat bedrag voor nodig had gehad. 'Oh, om te tanken', luidde mijn antwoord. 'Dan moeten de benzineprijzen flink omhoog gegaan zijn, want je hebt �170,= euro gepind!' Misschien moeten we je auto verkopen en een kleiner modelletje nemen. Ik wist dat ik gewoon eerlijk had moeten vertellen, maar daar was het nu te laat voor, ik zou de consequenties moeten aanvaarden. 'Ga naar boven' waren de volgende woorden die ik hoorde. Bevend deed ik wat er van me gevraagd werd: ik legde de instrumenten klaar, deed mijn broekje omlaag en ging als vanzelfsprekend in de hoek staan wachten. Ongeveer een half uur later kwam mijn partner de kamer binnen, maar hij zei niets. Hij ging op het bed zitten en riep me bij zich. Ik had spijt van wat ik gedaan had en wist dat ik helemaal verdiende wat ik in een paar ogenblikken zou gaan krijgen. Ik vertelde hem eerlijk wat er gebeurd was, zoals ik in de eerste plaats al had moeten doen. Ik bood mijn excuses aan, maar mijn man twijfelde aan de oprechtheid van mijn woorden. 'Je hebt er spijt van dat je ongehoorzaam bent geweest, je hebt spijt van je stiekeme gedrag, straks zul je nog veel meer spijt hebben. Kom over de knie liggen', zei hij. Hij sloeg me wel een half uur lang hard op mijn blote bips, eerst met zijn hand, vervolgens met de paddle (wat heb ik een hekel aan dat ding!). Het viel niet mee me ergens anders op te concentreren dan op het pak slaag dat ik kreeg, ik huilde hete tranen, die recht uit mijn hart kwamen en deed mijn best niet te veel tegen te stribbelen. Toen hij ophield moest ik in de hoek staan. Ik hoefde niet na te denken over wat ik gedaan had, omdat ik al erg spijt had van mijn daden. In plaats daarvan dacht ik erover na waarom ik ontwijkend had gereageerd toen mijn partner me met het gepinde bedrag confronteerde. Wat dacht ik? Dat hij het niet zou ontdekken? Kon ik gewoon maar mijn gang gaan, zonder me iets van de regels die we hadden afgesproken aan te trekken? Niet alleen om straf te ontlopen had het veel beter geweest gewoon op te biechten wat ik had gedaan, maar ook om te laten zien dat ik spijt had van mijn gedrag. Toen hij me weer bij zich riep, vroeg ik of ik iets mocht zeggen. Toen dat mocht, zei ik dat ik spijt had dat ik ongehoorzaam was geweest, weinig respect had getoond en dat ik oneerlijk was geweest. Ik realiseerde me dat mijn straf er nog niet op zat, maar ik wilde dat mijn man wist dat ik zelf ook vond dat ik streng aangepakt moest worden, dus vroeg ik om nog een pak slaag. Hij ging hiermee akkoord. Ik ging weer over de knie. Dit keer voor een pak slaag met de paddle. Ik beet in het kussen om te zorgen dat ik het niet uit zou gillen en ik deed ter hoogte van mijn enkels mijn benen over elkaar om te voorkomen dat ik zou gaan trappelen. Ik kreeg geen standje zoals tijdens het eerste deel van mijn straf, in plaats daarvan liet hij de paddle spreken. Hij liet hem steeds hard op mijn bips neerkomen en mijn tranen vloeiden in het kussen. Een hele poos later vroeg mijn man 'Zul je vanaf nu weer goed je best doen?' 'Ja', was alles wat ik uit kon brengen. Vervolgens viel er een stilte. Hij legde de paddle neer en streelde een paar minuten over mijn brandende billen. Daarna mocht ik opstaan. Ik bedankte hem voor mijn straf en vergaf me door me te zoenen en me dicht tegen zich aan te drukken. Ik ben sinds die dag wel vaker de mist in gegaan, maar tot nu toe ben ik niet meer oneerlijk geweest en heb alles eerlijk opgebiecht. Ik denk dat ik de twee lesjes die ik nu opgeschreven heb, nooit zal vergeten. Ik denk niet dat hij me er ooit nog eens voor zal hoeven straffen. Aan de andere kant denk ik niet dat ik nu een heilig boontje ben die nooit meer een regel zal overtreden.

Soms is het geen ongehoorzaamheid, maar onredelijk gedrag dat me in de problemen brengt. Een paar maanden geleden bijvoorbeeld, hadden mijn man en ik een nieuwe sofa gekocht. Ik had hem gevraagd de oude sofa, een slaapbank, naar ��n van de logeerkamers te brengen. Hij zei dat hij het best alleen zou kunnen, maar dat hij betwijfelde of de bank de draai in de gang kon nemen. Om hier zeker van te zijn is hij een hele poos in de weer geweest met een duimstok. Toen hij terug kwam meldde hij dat het onmogelijk was om aan mijn wens te voldoen. De bank paste er niet langs. Dit paste echter helemaal niet in mijn straatje en ik heb een sc�ne getrapt van heb ik jouw daar. Hij legde me nogmaals geduldig uit waarom het niet kon, maar ik bleef maar protesteren. 'Luister nou even', zijn mijn man'. Maar ik schreeuwde terug: 'Ik luister helemaal niet, luister jij maar even!' Voordat ik het wist had mijn man me bij mijn arm gepakt, nam hij me mee naar de sofa en ging zitten. Zonder pardon legde hij me over de knie. Hij deed mijn rok omhoog, mijn broekje naar beneden en begon me hard op mijn bips te slaan. Hij veegde me bij iedere klap die op mijn billen neerdaalde de mantel uit. Na een poosje liet hij me opstaan en stuurde me weg om de paddle te gaan halen; toen ik terugkwam zag ik dat hij zijn riem had afgedaan. Eenmaal terug over de knie stribbelde ik behoorlijk tegen en protesteerde luid, wat me op extra straf kwam te staan. Terwijl hij beurtelings de paddle en de riem gebruikte ging mijn straf nog lang door. Veel langer dan het moment dat mijn verzet gebroken was en ik me aan mijn lot onderwierp. 'Ik moest toch naar je luisteren. Nou ik luister, ik luister hoe je onredelijke razernij op je bips uitdooft'. Uiteindelijk zei hij me op te staan en naar de hoek te gaan. Snel deed ik wat er van me gevraagd werd. Hij liet me daar drie kwartier staan alvorens me te roepen naar de woonkamer te komen. Toen hij me vroeg of ik nog wat te zeggen had, vroeg ik hem mijn onredelijke gedrag en mijn verzet tegen mijn straf te vergeven. Hij vroeg me of ik genoeg op mijn billen had gehad. Ik antwoordde dat dat aan hem was om te bepalen. Maar hij wilde het van mij horen. Ik schudde mijn hoofd. Hij legde me wederom over de knie. Dit keer duurde het niet lang. Hij zorgde er alleen maar voor dat het vuur in mijn billen terugkeerde. Toen hij me overeind tilde, zei hij dat alles vergeven en vergeten was. Verder vertelde hij me wat er met de oude sofa ging gebeuren - die zou nog een poos in de huiskamer blijven staan als geheugensteuntje voor wat er zou gebeuren als ik weer zo tegen hem tekeer zou gaan.

Sindsdien houdt mijn man me scherp in de gaten. Als hulpmiddel help ik hem door mijn gedrag (en mijn overtredingen) bij te houden. Ik heb een kalender gemaakt die bij mijn dagboekje ligt. Op de kalender geef ik aan op welke dagen ik op mijn bips heb gehad en waarom: of het om een periodiek pak slaag ging, voor straf of ter preventie. Ook houd ik bij of ik regels heb overtreden. Zo kan mij man in ��n oogopslag zien, hoe het de afgelopen periode is gegaan. Deze maand geeft bijvoorbeeld een paar aantekeningen te zien: 'S-9', waarmee bedoeld wordt, dat ik voor straf op mijn bips gehad heb omdat ik regel 9, voldoende sporten, heb overtreden. Bij herhaling wordt mijn straf strenger, maar we zien toch steeds verbetering.

Ik pretendeer helemaal niet dat ik de perfect gehoorzame echtgenote ben, maar wil wel stellen dat ik erg tevreden ben over wie ik ben. Me overgeven aan de leiding en de discipline van mijn partner is goed voor me en voor onze relatie. Het feit dat ik af en toe op mijn billen krijg heeft me zoveel goeds gebracht dat het veel te veel is om hier allemaal te benoemen. Het heeft me geleerd dat ondanks dat mijn man en ik gelijkwaardige rollen hebben, we niet beide aan het roer van onze relatie staan. Ik ben een emotioneel type, terwijl mijn partner de denker is van ons twee�n. Emotie en logica zijn beiden belangrijke elementen van de menselijke geest. Zo zijn ze erg aanvullend naar elkaar binnen een relatie. Het vermogen van mijn man tot analyseren kan mij goed richting geven. Verder wil ik kwijt dat het feit dat ik meer een emotioneel type ben, niet wil zeggen dat ik dom ben. Ik kan goed voor mezelf denken en handelen, maar als het aankomt op harmonie binnen onze relatie: dan weet mijn partner daar heel goed een weg in te vinden. In alle vrijheid vertrouw ik erop dat hij de juiste beslissingen neemt, ik gehoorzaam hem zonder enige twijfel en onderga mijn straf als ik die verdiend heb.

Huiselijke discipline is niet zomaar een spelletje voor ons. Het is ook geen obsessie. Op het dagelijkse ritueel 's morgens vroeg, hebben we het nooit over de regels, wie de baas is en wie niet. Dat hoeven we niet, huiselijke discipline is zo ge�ntegreerd in onze relatie dat we genieten van elkaars gezelschap, onze werkzaamheden hebben, zowel thuis als op het werk, tijd doorbrengen met vrienden en familie en samen dingen ondernemen die we leuk vinden en tegelijkertijd zijn we ervan overtuigd dat de ouderwetse waarden in ons huwelijk erg goed voor ons zijn.

Hannah
Hosted by www.Geocities.ws

1