15. De spiritualiteit van het in de hoek staan.

Ach...het voordeel van een tijdje van mijn partner gescheiden zijn (alweer!) is dat ik ruim de gelegenheid heb om me af te vragen wat ik het meeste mis aan HD (huiselijke discipline) wanneer we niet samen zijn.

Ik mis het pak op mijn bips natuurlijk, zoals ik al in eerdere columns schreef ('waarom billenkoek belangrijk is'). Maar interessant genoeg, mis ik waarschijnlijk nog meer dan het pak slaag zelf, het in de hoek staan dat gewoonlijk op een pak op mijn billen volgt.

In onze relatie, is het in de hoek staan het logische vervolg van billenkoek. Afhankelijk van hoeveel tijd we hebben, hoe zwaar het vergrijp is en hoe het mijn attitude gesteld is, duurt het in de hoek moeten staan over het algemeen minstens twintig minuten, soms wel een uur en heel soms als ik ernstig de fout in gegaan ben, nog langer.

Het in de hoek staan is natuurlijk als straf bedoeld en over het algemeen is dat het ook. Het is vernederend, te meer omdat ik daar met mijn roodgeslagen bips bloot moet staan. Het is af en toe frustrerend, als ik niet de kans heb gehad mijn partner mijn kant van het gedrag te vertellen waarvoor ik gestraft ben. Het is over het algemeen pijnlijk - afhankelijk van hoe hard het pak slaag geweest is dat ik gekregen heb.

En toch, ondanks al dit ongemak is het in de hoek moeten staan voor mij het favoriete onderdeel van HD.

Stel je eens voor dat iemand waar je van houdt je meedeelt dat je er het komende half uur (of nog langer!) alleen nog maar hoeft te zijn. Je hoeft niets te doen, nergens naar toe te gaan, geen email te beantwoorden, geen enkele verplichting anders dan je mond te houden en door te gaan met ademhalen.

Veel mensen betalen grote geldbedragen aan cursussen of gaan in retraite om te mediteren, doen aan yoga of andere ontspanningstechnieken. Ik kan het weten, want ik ben ��n van hen. Om mijn stress kwijt te raken, rust in mijn hoofd te cre�ren en mezelf toestemming te geven er te mogen zijn, heb ik yoga, meditatie, mantras en weet ik veel wat geprobeerd. Sommige van deze dingen werkten voor mij beter dan andere maar allen zijn bedoeld om rustig te worden en contact te maken met diepere lagen van jezelf.

Maar voor mij hebben zij geen van allen het meditatieve, kalmerende en ontspannende effect dat het in de hoek staan wel heeft.

Ik vermoed dat het feit dat het in de hoek staan een kalmerende en ontspannen uitwerking op me heeft, grotendeels te danken is aan het verplichtende karakter ervan. Alle andere technieken - meditatie, yoga, enz. -- zijn vrijwillig. Daar kan ik mee stoppen wanneer ik maar wil. En omdat mijn concentratieboog over het algemeen vrij kort is, en ik vaak erg gejaagd ben, stop ik over het algemeen al voordat traditionele methodieken zoals meditatie de kans krijgen te werken.

Het in de hoek staan kan ik zelf niet be�indigen. Ik moet daar blijven staan tot mijn partner zegt dat ik daar vandaan mag komen. Punt uit. (Waarom? Lees 'waarom ik moet gehoorzamen') Ik kan er dus niet onderuit komen wanneer ik me rusteloos voel of me verveel. Ik moet blijven staan tot het erop zit.

Er zit een zeker patroon in het in de hoek moeten staan, althans voor mij. En dat patroon is vrijwel identiek aan het patroon dat wordt geassocieerd met traditionele meditatie (als dit werkt). Beiden zijn een psychologisch proces met verschillende stadia, van stress tot rust.

Wanneer ik naar de hoek gestuurd wordt, zit ik aanvankelijk vol goede voornemens. Ik sta gehoorzaam stil en concentreer me hevig op de zere bips waarmee ik de hoek in gestuurd ben. Maar het duurt vervolgens niet lang voordat ik me onrustig begin te voelen. Ik dribbel van het ene been op het andere. Ik beweeg mijn handen van mijn rug naar de voorkant en weer terug. Ik wiebel met mijn hoofd van voor naar achter, Mijn ogen schieten heen en weer. (Zou mijn partner me moeten straffen voor de excessieve onrust die ik tentoon spreidt? Goede vraag. Misschien. Zou dat me sneller daar brengen waar ik moet zijn, of is die onrust een noodzakelijke stap in het proces?)

En hoewel mijn partner me altijd specifieke opdrachten meegeeft, zoals waar ik aan moet denken als ik in de hoek sta, dwalen mijn gedachten veelvuldig af. Van het pak op mijn blote billen wat ik net gehad heb naar wat ik gedaan heb om dit te verdienen tot wat ik vanavond wil eten tot de email die ik nog moet beantwoorden�enzovoort, enzovoort. 'Apen gedachten', noemt de Zen master het, uit de hoek komen en in gedachten overal heen dwalen, behalve daarheen waar je moet zijn.

Maar vroeger of later, verdwijnen deze willekeurige gedachten. Mijn ademhaling wordt trager. Ik houdt op met mijn onrustige getrippel. Het wordt erg rustig in mijn hoofd en in mijn hart. Ik merk dat ik met mijn voorhoofd in de hoek leun en adem langzaam en diep in en uit, mijn schouders, nek en buik ontspannen (alle plaatsen waar ik mijn stress bewaar). De tijd staat even stil en ik heb geen idee meer hoelang ik daar al sta. Het enige wat er nog toe doet is mijn ademhaling en de innerlijke rust die ik voel.

20 minuten is zo ongeveer het minimum aan tijd wat ik nodig heb om in een dergelijke staat te raken en dat lang genoeg vast te houden om de weldaad te ervaren. Net als bij meditatie, hoe langer ik het weet vast te houden hoe beter ik me voel (tot op zekere hoogte, denk ik). Tegen de tijd dat mijn partner zegt dat ik uit de hoek mag komen, heb ik het gevoel een goede yogasessie achter de rug te hebben. Hij heeft me verteld dat wanneer ik uit de hoek kom en naar hem toe loop, ik er bijzonder mooi en ontspannen uitzie. En zo voel ik me dan ook.

In de hoek staan werkt in bijzonder goed als het volgt op een flink pak op mijn billen omdat de intense, felle en externe energie van een pak slaag een perfect contrast vormt met de kalme, ontspannen, interne energie van het in de hoek staan. Voor mij is het juist dit contrast dat me zo goed doet. Dat ik emotioneel enorm opgepept te wordt door de billenkoek, gevolgd door het langzaam terugkeren in het vredige gevoel wat de hoek teweeg brengt, is een diepzinnige spirituele ervaring. Het is de hoek moeten staan zonder het pak slaag, heeft niet dezelfde uitwerking.

Ik heb veel commentaren gelezen van vrouwen in HD relaties die hun weerzin uitspreken over het in de hoek moeten staan. Over het algemeen wordt aangevoerd dat je je verveelt of dat ze er ongeduldig of onrustig van worden als er langer dan een paar minuten moeten staan. En ja, het is niet zo flitsend of dramatisch of zelfs sexy als een pak op je billen is. De kracht van het in de hoek staan is subtieler en genuanceerder, en het is diep verborgen in ons binnenste.

We leven in een cultuur waar stilte, geduld en het er alleen maar zijn niet gewaardeerd wordt. Maar net als bij andere zaken die opzij geschoven worden door de mediagedreven cultuur waarin we leven, is stilte nodig om ons in balans te houden.

We hebben allemaal wel eens iemand ontmoet die niet tegen stilte kan. Die de televisie inschakelen zodra ze thuis komen, die hun MP3 speler meenemen als ze in het bos gaan wandelen in plaats van naar de geluiden van de natuur te luisteren, of hun autoradio altijd keihard aan hebben staan. En wat te zeggen van mensen die nooit tot rust kunnen komen? Ze Multi-tasken - doen altijd meerdere dingen tegelijk. Ze lezen terwijl ze eten, maken de keuken schoon terwijl ze aan de telefoon zijn en luisteren zelfs naar een talencursus terwijl ze slapen!

Ooit hebben we geleerd de stilte te vrezen. Misschien omdat deze stilte onze ware emoties en onze authentieke ik naar de voorgrond haalt. En sommige van deze emoties zijn te moeilijk, pijnlijk en ongemakkelijk om onder ogen te zien en sommige delen van onze authentieke ik zijn niet bepaald de delen die we willen leren kennen. Het is gemakkelijker om onze emoties weg te stoppen in een kakofonie van geluid en een wervelwind aan beweging.

Gemakkelijker, maar uiteindelijk niet gezonder.

Het goede nieuws is dat als beoefenaren van HD, we een enorme voorsprong hebben op de rest van de wereld (met de mogelijke uitzondering van deze Zen masters�). We hebben al ervaring met de verbazingwekkende opbrengsten van het uiting geven aan onze diepste verlangens in plaats van ze weg te stoppen. We leren de geneugten van het in harmonie leven met wie we zijn, ook als de rest van de samenleving het niet begrijpt of onze authenticiteit afkeurt. We hoeven niet bang te zijn voor het innerlijke stemmetje, en hoeven dit stemmetje dus ook niet het zwijgen op te leggen met harde muziek of iets dergelijks. Daarom staan we, in theorie althans, een stuk opener en ontvankelijker ten opzichte van de rustige en stress verminderende werking die het in de hoek staan op ons heeft.

Daarom raad ik een ieder van jullie, die het nog niet gedaan heeft, aan het in de hoek staan te gebruiken om te mediteren. Ja, de eerste vijf of tien minuten kunnen moeilijk zijn, maar net als in een meditatief proces, wordt het beloond als je lang genoeg volhoudt. Je zult zien dat je net als ik tot de ontdekking komt dat het een heel ander niveau van spiritualiteit en kracht geeft aan je leven in het algemeen en je relatie in het bijzonder.