De verdienste van zere billen

Na een poosje van elkaar gescheiden te zijn geweest en een spetterende hereniging hebben mijn partner en ik de draad van de huiselijke discipline (HD) weer opgepakt. Oftewel: een vredige relatie, geweldige seks en zere billen - voor het eerst in drie lange maanden.

In dit essay wil ik een poging doen om te beschrijven waarom we in ingewikkelde en af en toe ook wel komische bochten wringen om �berhaupt een HD relatie te ontwikkelen.

Degenen onder ons die reeds een (relatief) succesvolle HD relatie hebben zijn zich natuurlijk al bewust van de verdiensten van deze levensstijl. Een deel van de complexiteit van HD is dat de verdiensten verschillen afhankelijk van aan welke kant van de mattenklopper je je bevindt.

Onze partners ondervinden de verdiensten van HD voor het grootste gedeelte indirect. (Ik neem hierbij aan dat er sprake is van een traditioneel eenrichtingsverkeer waarin de dominante partner de onderdanige straft). Onze partners profiteren niet zozeer van de straf zelf, maar meer van het effect dat de straf op ons en onze relatie heeft.

Maar onze partners ondervinden niet de verdienste van de innerlijke attitudeverandering die we ondergaan als we flink gestraft zijn. Het verbaasd me hoe radicaal een zere bips mijn relatie met mijn partner be�nvloedt, maar ook hoe het mijn blik op het hele leven verandert.

Zere billen zijn een geschenk (dat telkens weer gegeven kan worden�?) Het is een dierbaar cadeau van mijn partner die uitdrukking geeft aan de liefde en verbondenheid die hij voor onze relatie voelt en dat mij helpt om me te ontwikkelen tot een beter mens. Telkens als ik de na-effecten voel van een pak op mijn blote billen, raak ik er weer van bewust dat er iemand van me houdt, en belangrijk voor mijn partner, dat hij dit onder andere uit door tijd noch moeite te besparen om me te straffen als dit nodig is.

Een zere bips geeft me tegelijkertijd een seksuele opkikker die de relatie met mijn partner romantisch en opwindend houdt. De interesse voor HD komt bij de meerderheid van de vrouwen, zo niet alle vrouwen, voort uit erotische fantasie�n over billenkoek. Zelfs (of misschien vooral) een pak op de blote billen voor straf kent erotische kanten (is het niet zo dat de meeste van onze fantasie�n gaan over billenkoek voor straf?). Zere billen houden deze seksuele energie levend. Door het voelen van die pijn verlang ik nog meer naar mijn partner, hetgeen ervoor zorgt dat ik seksueel ontvankelijker voor hem ben, hetgeen ervoor zorgt dat we beiden betere seks hebben.

Misschien is de meest intrigerende verdienste van zere billen, dat wanneer ik ze heb, ik me tegelijkertijd meer vrouwelijk en onderdanig maar ook vol zelfvertrouwen en me tot alles in staat voel. Voor mij is dit het meest krachtige en fascinerende aspect van HD - de paradox dat het me meer kracht geeft door me overgave te laten ervaren.

Een onderdanige reactie op HD is een natuurlijk gegeven. De ervaring van het krijgen van een pak op de blote billen (met andere woorden, lichamelijk en psychologisch gedomineerd worden) van mijn partner zorgt ervoor dat mijn onderdanige kant naar de oppervlakte komt. En wanneer ik een zere bips heb, dan voel ik dat ik me automatisch met meer respect en liefde gedraag. Niet alleen ten opzichte van mijn partner, maar ten opzichte van iedereen. Ook al omdat een pak slaag ervoor zorgt dat mijn stress gekanaliseerd wordt afgevloeid, voel ik me vaak rustig en vredig na een pak op mijn billen. Ik ben minder snel opgefokt en sneller in staat om te vergeven. Kortom ik ben zachter.

Mijn partner zegt ook altijd dat ik extra mooi ben als ik net een pak op mijn billen heb gehad en zo voel ik me ook. Misschien is het een vorm van self-fulfilling prophecy - omdat ik me mooier en meer ontspannen voel, straal ik die schoonheid ook meer uit. Mijn lichaamstaal en bewegingen worden soepeler en eleganter. Ik heb de neiging me vrouwelijker te kleden. Ik loop en spreek zachter. Ik ben goedlachser na een pak op mijn billen. Kortom, ik voel me vrouwelijker.

Maar het meest intrigerende van een zere bips is voor mij dat wanneer ik regelmatig een pak slaag krijg voor mijn onhebbelijkheden, ik duidelijk over meer zelfvertrouwen en innerlijke kracht beschik. Met zere billen, voel ik alsof ik dingen aan kan waarvan ik dacht dat ik ze niet zou kunnen. Mijn hoofd is leeg en ik ben beter in staat tot het nemen van beslissingen. En mijn partner zegt me (en ook anderen die niets van de oorzaak ervan weten) dat ik meer zelfvertrouwen uitstraal wanneer ik pas een pak op mijn blote bips heb gehad. Kortom, ik straal meer kracht uit.

En hier ligt, in de ervaring van zere billen, het ontbrekende element van feminisme verscholen - dat de ware vrouwelijke kracht geworteld is in haar zachtheid. Het draait in het ware feminisme niet om het 'lenen' van de mannelijke kracht en te proberen je deze eigen te maken. Het draait ook niet om het kwijtraken en wegstoppen van onze zachtere kwaliteiten als teken van onze zwakheid.

Jarenlang heeft het feminisme de boodschap uitgedragen dat om sterke vrouwen te zijn, we ons moeten gedragen als mannen. Door sterk te zijn moeten we de klus klaren (op de manier zoals hij het ook doet), dezelfde kleren te dragen als hij (een rok straalt weinig kracht uit) en ons op dezelfde manier te gedragen ("huilen is iets voor watjes"!). Maar de impact van die aanpak is, dat als je als vrouw niet over kracht vanuit onszelf kunt beschikken, de enige manier om die kracht wel te krijgen is door mannen te imiteren.

De paradox tussen HD en feminisme is dat hoe meer we in contact staan met onze authentieke vrouwelijke aard, hoe sterker we worden en hoe groter de mogelijkheden van carri�re en relaties we hebben. We kunnen wereldleiders worden als we zouden willen, maar dan wel als vrouw en niet als namaakman. Echte vrouwelijke kracht - de diepste en meest primaire essentie van het vrouwzijn - is het vermogen om kracht te halen uit onze zachte kant.