Priv� versus geheim

Ik heb een weekje met griep in bed doorgebracht en heb meer gelezen dan ik geschreven heb en bovendien had ik de gelegenheid wat weblogs te bestuderen die ik in mijn favorieten had opgeslagen. E�n van hen is de blog die een aantal van jullie misschien wel kennen, Breathing In, Breathing Out, die ingaat op de rol die huiselijke discipline kan spelen in het verwerken van de effecten van mishandeling in de kinderjaren (seksueel of op een andere manier).

Mijn aandacht werd speciaal getrokken door het artikel 'billenkoek versus mishandeling' waarin de auteur worstelt met de grens tussen 'geheim' en 'priv�' in relatie tot haar HD levensstijl, en waarin de vraag probeert te beantwoorden hoe het geheim willen houden van HD zich verhoudt tot de behoefte te stoppen met het geheim houden van de mishandelingen in het verleden.

Ik begreep haar dilemma. Ik heb zelf ook een geschiedenis met geheimen. Geheimen bewaren was de specialiteit van onze familie. Geheimen over incest, mishandeling, buitenechtelijke verhoudingen, alcoholisme, financi�le schandalen en witte boorden criminaliteit hangen in mijn familie als zure appels aan de takken te rotten.

Ik leerde al heel jong hoe ik een geheim moest bewaren - over dingen die met me gebeurden en dingen die zich in mijn nabijheid afspeelden.

Als kind, bewaarde ik deze geheimen omdat me dit ingepeperd was en omdat ik bang was voor de gevolgen als ik het niet zou doen. Maar de belangrijkste reden was dat ik me schaamde. Als de buitenwacht zou ontdekken wie ik werkelijk was, en uit wat voor nest ik kwam, dan zouden ze me op zijn minst niet zo heel aardig meer vinden. En het ergste van alles, ik zou uit huis geplaatst worden en mijn ouders zouden me kwalijk nemen dat ik ons gezin uit elkaar gedreven had en er voor gezorgd had dat anderen slecht over ons zouden denken.

Ik heb de afgelopen jaren erg mijn best gedaan om mezelf te vrijwaren van de rol van de geheimenbewaarder van de familie en hier ben ik grotendeels in geslaagd. En omdat ik zo mijn best gedaan heb om zonder geheimen rond te lopen, was het laatste dat ik wilde het op mijn schouders nemen van een nieuw geheim of het aangaan van een belangrijke emotionele hand met iets waarin geheimzinnigheid zo'n belangrijke rol speelt.

Maar geheimhouding is natuurlijk inherent aan een HD relatie. We weten allemaal dat het niet iets is waar je als vrouw veilig met vriendinnen of familie over kunt praten, zelfs niet met een therapeut, zonder het risico te lopen op erg negatieve reacties - vooral uit feministische en progressieve hoek.

De auteur van de "Breathing In Breathing Out" blog suggereert dat het antwoord gelegen is in het verschil tussen 'priv�' en 'geheim'. Dat HD dan misschien iets is wat priv� is, maar niet een geheim.

Ik werd getroffen door hoe zij denkt over dit onderwerp. Het is natuurlijk, zoals ze zelf ook beseft, niet zo eenvoudig.

Uit het woordenboek valt op te maken dat er veel overeenkomsten zijn tussen 'priv�' en 'geheim', maar dat 'geheim' ook een duistere kant kent en dat dit bij 'priv�' niet het geval is. We kunnen iets onder ons willen houden om een heleboel verschillende redenen, maar over het algemeen houden we iets geheim omdat we ons schamen of bang zijn wat anderen ervan vinden. En om nog even verder te redeneren, zou je kunnen zeggen dat we iets vrijwillig in priv�sfeer houden, maar iets geheim houden vanwege druk van buitenaf - de prijs van openheid is zo hoog dat je eigenlijk geen keus hebt. Priv� is vrijwillig en geheim is dat niet.

Op zijn gunstigst is HD een mengeling van priv� en geheim. Ik zeg 'op zijn gunstigst' omdat bij de meeste vrouwen die aan HD doen (vaak zelfstandige vrouwen) de altijd aanwezige angst van de reacties van vrienden, collega's en familie hen geen keus laat - wat zouden ze van ons denken als we ons vrijwillig onderwerpen aan een pak op onze blote billen, in de hoek moeten staan en andere straffen die onze partner voor ons in petto heeft als we ons niet weten te gedragen?

Om duidelijk te zijn, ik voel niet de behoefte om in geuren en kleuren de details van de levensstijl van mijn partner en mij met mijn vrienden, collega's en familie te delen, net zoals ik geen behoefte heb de details over mijn seksleven, financi�le situatie of wat er traditioneel gezien ook maar als priv� beschouwd werd, te delen. Maar ik vind het wel vervelend dat ik constant op mijn hoede moet zijn mij niet te verspreken met iets dat zou verraden hoe ik mijn leven leidt.

Dus hoe ik mijn best ook doe, ik bevind me nog steeds in een vergelijkbare (maar gelukkig niet identieke) situatie als in mijn jeugd. Iets niet vrijwillig geheim houden, maar dit doen uit angst of schaamte. En hoewel de voordelen van HD in mijn leven zonder enige twijfel niet opwegen tegen de prijs van geheimhouding, baal ik er nog steeds van dat ik iets tegen mijn zin onder de pet moet houden.

Ik schrijf dit op de dag dat Hillary Clinton zich in de Verenigde Staten kandidaat stelt voor het presidentschap. En ik vraag me stiekem af, wat als�stel je eens voor�dat Bill en zei een HD relatie hebben? Zou ze zijn avontuurtjes voor lief nemen omdat de discipline die ze bij hem vindt haar de mogelijkheid biedt de doelen in het leven te halen die ze gesteld heeft en het daarom voor lief neemt dat hij het begrip 'monogamiteit' een beetje flexibel hanteert? (Dat zou het waarschijnlijk wel voor mij zijn als Bill met de mattenklopper zou zwaaien).

Wat als ons beeld van Hillary die de eed aflegt overschaduwd wordt door het beeld van Hillary die met de rok van haar mantelpakje omhoog en haar billen bloot in de hoek staat terwijl ze streng door Bill wordt toegesproken omdat ze hem disrespectvol heeft benaderd?

Ik zou graag willen geloven dat als deze (hypothetische) situatie waarheid zou worden, we Hillary niet anders zouden bekijken dan we nu doen, omdat we inzien dat ze de moed had gehad haar diepste en moeilijkste behoeften aan haar partner kenbaar te maken en te vragen deze te vervullen, alleen om er een beter mens van te worden.

Maar in werkelijkheid is het natuurlijk zo dat vrijwel niemand het op die manier zou bezien. Haar carri�re zou al voorbij zijn voordat de Amerikaanse nieuwszenders hun berichtgeving hadden uitgezonden. Een heel leven van hard werken, haar waardigheid, zelfrespect en geloofwaardigheid zou dan verwoest zijn omdat ��n geheimpje uitgelekt zou zijn.

En gaat schaamte deel uit maken van de goede, positieve onderdelen van HD en voel ik me weer terug in de situatie van mijn jeugd - als mensen zouden weten wie ik 'echt' ben, en wat er zich 'echt' afspeelt achter de gesloten deuren van mijn huis, wat zouden ze dan wel niet van me denken. (Ironisch genoeg gaan dezelfde mensen die mijn levensstijl afkeuren er prat op dat ze tolerant staan ten opzichte van afwijkende manieren van leven).

En zoals zo vaak gebeurt, heb ik het antwoord niet. Maar heb ik heb het idee dat in het 'priv�' versus 'geheim' vraagstuk de beste oplossing tot nu toe is de nadruk zoveel mogelijk te leggen op de priv� aangelegenheid tussen twee volwassenen die dit samen hebben afgesproken en minder te leggen op het aspect van geheim en schaamte die door onze cultuur wordt veroorzaakt omdat deze niet vrijdenkend genoeg is om de voordelen ervan te zien.