Als HD de lijm is, passen de stukjes dan aan elkaar?

Ik schreef in een eerdere column al over de uitdagingen waar mijn partner en ik voor staan in relatie tot huiselijke discipline (HD) op afstand, (zie waarom billenkoek belangrijk is). Kort samengevat, lijkt HD niet te werken als we niet bij elkaar zijn, althans niet voor ons.

Het probleem is dat als het er niet is, we weer terug zijn bij het punt voordat we met HD begonnen. Dat houdt in, tranen, boosheid, beschuldigingen, slechte communicatie en intimidatie. Een kloof tussen ons zo breed als ie nooit weer geweest is. Ik kan me bijna niet voorstellen dat we dezelfde twee mensen zijn die nog maar een maand geleden zo dicht bij elkaar waren als maar mogelijk is.

We waren gisteravond beiden overstuur van de hele situatie, na alweer een confrontatie aan de telefoon met veel tranen en irritaties. Hij stelde voor dat het misschien beter was dat we misschien maar niet meer moesten bellen als we van elkaar gescheiden zijn omdat het slecht gaat tussen ons als HD ontbreekt om onze verschillen te overbruggen.

Het goede nieuws is dat we elkaar over een paar dagen weer zullen zien. En ik heb er het volste vertrouwen in dat - na een broodnodige strafsessie - we de liefdevolle en intieme gevoel terug zullen vinden.

Dit alles brengt me op een andere prangende vraag die in mijn hoofd speelt:

Is het echt een goede relatie als het slechts door HD bijeen gehouden wordt? Om het anders te zeggen, als een relatie zo in elkaar klapt zodra HD ontbreekt, is het dan nog wel de moeite hem in stand te houden?

Ik denk dat het antwoord ja is, omdat ik denk dat een gezonde relatie grotendeels gevormd wordt door hoe goed individuele grenzen uitonderhandeld en gehandhaafd worden.

Een ware, intieme relatie heeft grenzen nodig om te kunnen overleven. In de meeste niet-HD relaties zijn deze grenzen een stuk minder duidelijk dan ze in een HD relatie zijn, maar ook dan zijn er grenzen. In de loop der tijd zijn ze uitonderhandeld, bediscussieerd en met vallen en opstaan tot stand gekomen. Hij weet inmiddels dat hij haar vanwege een ochtendhumeur 's ochtends even met rust moet laten. En zij heeft geleerd dat ze geen afspraken voor bezoekjes moet maken zonder met hem te overleggen, enzovoort.

Als de ene partner de grenzen van de ander overschrijdt, is een ruzie en gekwetste gevoelens doorgaans het resultaat. Als het vaak gebeurd wordt het vertrouwen ondermijnd. Teveel van dit soort incidenten en het is voorbij met de relatie.

Relaties die overleven zijn degene waar de grenzen degelijk genoeg zijn om veiligheid te bieden en flexibel genoeg om intimiteit toe te laten. In andere woorden, een goede erfafscheiding zorgt voor goede buren, goede grenzen zorgen voor goede relaties. Haal de grenzen weg en je haalt het veiligheidsnet weg dat zorgt voor veiligheid en intimiteit.

In de kern is HD niets anders dan een geformaliseerd en van buitenaf aangebracht systeem van het bepalen en handhaven van grenzen - een omhulsel waarbinnen een relatie zich kan ontwikkelen. Het is ook een veiliger en gezonder omhulsel dan de meeste stellen tot hun beschikking hebben.

In een traditionele relatie is het over het algemeen een kwestie van 'als je mijn grenzen overschrijdt, dan zal ik je voor de rest van de tijd dat we bij elkaar zijn hier op passief agressieve wijze voor straffen', of nog waarschijnlijker, 'als je mijn grenzen overschrijdt, dan ga ik bij je weg en zoek iemand die mijn grenzen wel respecteert'. Maar in de HD is het 'als je over mijn grenzen gaat, dan zal ik je straffen, streng maar rechtvaardig, en daarna is het voorbij en komen we er nooit meer op terug'.

Is het dan een echte relatie als hij bijeen gehouden wordt door HD?

Ik zou zeggen, nou en of!

Een duidelijk en gezamenlijk overeengekomen methode om gezonde grenzen te bewaken terwijl de intimiteit gehandhaafd wordt is niet het bindmiddel die een ongezonde relatie bijeen houdt - het is een manier om relaties gezond te houden.

Met andere woorden, zonder een sterk bindmiddel valt iedere relatie uiteindelijk uiteen.