Als ik boos ben

Het is iets waar niemand over wil praten, maar het is altijd aanwezig, tenminste voor progressief ingestelde stellen.

Als hij boos is over iets wat ik gedaan heb, dan wordt ik gestraft en als ik genoeg gestraft ben, dan zie ik in dat ik de fout in gegaan ben en ben ik in staat mijn excuses te maken. Niets aan de hand. Dit is het mooiste aan HD, als het werkt zoals dat zou moeten.

Maar als ik boos ben om iets dat hij gedaan heeft�wat dan?

Ik geloof hartstochtelijk in de kracht van HD om een relatie goed en sterk te houden. Maar af en toe gaat het erom hoe ik uiting moet geven aan mijn opkomende boosheid. Dit beangstigt me soms, omdat het de achilleshiel van de HD levensstijl lijkt te zijn.

Het gebruikelijke antwoord op dit dilemma is te zeggen dat een vrouw in een HD relatie te allen tijde onenigheid op een respectvolle manier moet uiten. Maar ik heb het er hier niet over of er wel of niet een broodrooster aangeschaft moet worden. Ik heb het over een situatie waarin hij iets gedaan of gezegd heeft dat me pijn gedaan heeft en waarover ik de behoefte voel mijn hart te luchten en boos op hem te zijn en een excuus van hem verwacht.

Ideaal gesproken realiseert hij zich dat hij zijn boekje te buiten gegaan is en biedt hij zijn excuses aan. Maar hoe graag ik dat zou willen, hij is ook maar een mens. Soms ziet hij oprecht niet dat wat hij gedaan heeft me pijn doet, ook al heb ik geprobeerd hem dat duidelijk te maken.

Wat dan?

In het belang van het beschermen van de algemene effecten van onze HD levensstijl, heb ik geprobeerd het er maar bij te laten en te accepteren dat hij zijn excuses voor zijn gedrag niet zal aanbieden. Een offer in het belang van het grotere goed. Maar het probleem met offers is natuurlijk dat het te vaak leidt tot wrevel en vijandigheid. Ik laat mijn ergernis en boosheid niet genoeg gaan, maar onderdruk het. En vroeger of laat leiden deze pijntjes en ergernissen die ik in de naam van liefde en harmonie onderdrukt heb tot een uitbarsting die een rechtstreekse bedreiging voor onze relatie kan zijn.

Zover als ik kan overzien, is er geen mechanisme binnen de regels van de HD die met deze situatie kan omgaan. Regels die niet toegestaan dat vrouwen hun boosheid maar de vrije loop laten, voelen ongelijkwaardig en oneerlijk.

Bedenk:

Als hij boos op me is, dan krijg ik een pak op mijn blote billen. Een helder, specifiek en (ik denk) een behoorlijk emotioneel bevredigende ervaring voor hem. Hij kan me ook een standje geven op een toon die zegt, ik ben boos op je over wat je gedaan hebt. En volgens de regels van de HD is het mijn rol om het over me heen te laten komen, mijn straf te accepteren, me in zijn positie te verplaatsen en mijn excuses aan te bieden. En laten we daar even heel duidelijk over zijn, daar heb ik GEEN enkel probleem mee als ik hem pijn gedaan heb of het zonder respect behandeld heb. Ik ben blij met de duidelijke, eerlijke en voorspelbare manier waarop HD omgaat met schuld- en gekwetste gevoelens.

Maar als ik boos ben op hem heb ik helemaal niet zo'n geaccepteerde uitlaatklep. Een vrouw in een HD relatie is ermee akkoord gegaan dat ze te allen tijde respectvol zal zijn, hoe haar partner zich ook gedraagt en hoe zij ook denkt over dit gedrag. Als ik mijn stem verhef of wat hij noemt een 'slechte attitude' tentoon spreidt of op een andere manier laat blijken dat ik er niet gelukkig mee ben, dan riskeer ik een pak slaag omdat ik geen respect toon. Ja, ik kan de achtertuin inlopen, tegen de muur schoppen of iets anders doen om mijn boosheid op indirecte wijze te tonen, maar dat is een wereld van verschil met het privilege om mijn boosheid fysiek en verbaal op hem te richten.

Dit deel van HD voelt behoorlijk onrechtvaardige en emotioneel gevaarlijk. Het probleem is dat ik niet zeker weet hoe ik hier mee om moet gaan zonder de HD relatie als geheel in gevaar te brengen. En de voordelen van de HD in zijn totaliteit zijn zo groot dat ik ze niet op het spel wil zetten omdat er een paar kantjes aan zitten waar ik mijn gevoelens niet goed in kwijt kan. Maar dat gezegd hebbend, het is wel een punt. En eentje waar ik me steeds meer zorgen over maak naarmate de tijd verstrijkt.

Het goede nieuws bij dit alles is dat wanneer HD werkt, het beduidend minder vaak voorkomt dat ik boos op hem ben. Niet omdat ik me gedwongen voel om onacceptabel gedrag te accepteren, maar omdat we elkaar met meer liefde en respect behandelen en pijntjes en ergernissen zich veel minder doen, als voordat we met HD begonnen.

Maar niemand is perfect. Onafhankelijk van hoeveel we van elkaar houden en goed HD voor ons is, zal het altijd voorkomen dat iets wat hij doet of zegt, me ergert of pijn doet. Dat is onlosmakelijk verbonden met een emotioneel intieme relatie. Het is er dus gewoon, het broeit onder de oppervlakte en wacht tot het uit kan barsten en ons uit elkaar kan drijven, ondanks dat we ons best doen van elkaar te houden.

Ik wou dat ik het antwoord op deze vraag had. De waarheid is dat ik geen idee heb hoe ik het op zou moeten lossen. Maar ik ben er over begonnen omdat ik denk dat ik, net zoals bij veel ge�mancipeerde vrouwen in HD relaties, vaak een blinde vlek heb met betrekking tot dit probleem omdat het onoplosbaar lijkt en daarom te bedreigend is om onder ogen te zien.