Η ξένη τζ’ η Κυπραία

 1
Οι ξένες μεσ' τον τόπο μας, εγίνησαν κουπά’ι’
Διά  το πλάσμα πάνω τους, όπου σταθεί, όπου πάει

 2
Είχαμεν πρώτα, πού ξαρκής, πού' ρκουνταν ευρωπαίες
Τζαί εσυναγωνίζουνταν καπάλιν τές Κυπραίες

3
Τωρά έσσει κάμποσες φυλές, έσσει που τη Ρωσσία
Έσσει πιττακομούτσουνες, πού΄ρταν που την Ασία

4
Κλώθουνται τζαί λυγίζουνται φκάλλουν τα ρούχα τέλεια
Λαοόννουν τούς αρσενικούς τζαί γέρους τζαί κοπέλλια

5
Ούλλοι χαρκούντε εν σκάπουλλοι, χαρκούντε αγαπούν τες
Τζαί ξαπωλούν τα σπίθκια τους τζαί ταπισόν βουρούν τες

6
Τζείνος  ποθ εν ελεύτερος ας πάει όπου θέλει
Του παντρεμένου εν έσσω του το πιο γλυτζί το μέλι

7
Τής ξένης η αγάπη της, σαλάτα με μαρούλλι
Εν μέσ' την κούππα τζιαχαμέ, βουττούν τζαί τρώσιν ούλλοι

8
Να γλέπουν την γεναίκα τους, ούλλοι οι παντρεμένοι
Αν θέλουν ναν αληθινά τζαί πάντα νεπαμένοι

9
Όσοι ξενογυρίζασιν επήαν τζαί στραφήκαν
Στην ντόπια την αγάπην τους επαρηορηθήκαν

10
Να μείνουν στη γεναίκα τους, μαζί με τα παιδκιά τους
Με τζείνην π’ αγαπήσασιν τζαί δώκαν την καρκιάν τους

11
Το πλάσμα μόνον έσσω του, την σιουρκάν του βρίσκει
 Γιατί η αγάπη η γνήσια, ποττέ εν πεθανίσκει,

12
Έσσω σου βρήσκεις τό φα’ί’, ναν τζαί καλοψημένο
Μεν θέλεις άλλον που εν ωμό, μπορεί ναν τζαί καμένον

13
Οι ξένες εν σγιά τα πουλιά, εν σγιάν τα σσελιώνια
Έρκουνται την καλοτζαιρκάν τζαί φέφκουν με τα σσιόνια

14
Μα η Κυπραία εν Πέρτικα, Πέρτικα πλουμισμένη
Εν πάντα μεσ’ τον τόπο της τζ’ εν πάντα τιμημένη

15
Η Ντόπια η γεναίκα σου, άμαν να σ’ αγαπήσει
Κάμνει όρκον ως τα στερινά μαζί σου για να ζήσει

16
Σγιάν την Κυπραίαν εν μπορεί καμιά γιά ν’ αγαπήσει
Γρουσάφιν εν ευρέθηκεν κόμα ν την βαρύσει