Το Ορφανό

 1
Ορφάνεψα  απού μιτσής, έν έχω τζύρη, μάνα
Γιά μέναν έν εφάκκησεν χαρμόσινη καμπάνα

2
Έχασα τζαί τούς δκυό γονιούς, έν έχω πιόν δικό μου
Τζαί έμεινα πεντάρφανος τζ’ εγιώ μέσ’ τό χωρκό μου

3
Πάω σκολείο τό πρωί τζαί ύστερης δουλέφκω
Πάω τανώ τούς χωρκανούς, έμαθα τζαί φυτεύκω

4
Φκάλλω ένα ξεροκόμματο, ο γέριμος νά ζήσω
Εν κρίμα τό σκολείο μου μεσόστρατα ν’ αφήσω

 5
Λυπούντε με  οι χωρκανοί τζαί ούλα τά ποφόρκα
Φυλάουν τα γιά’ λλόου μου, βάλλουν τα ούλλα χώρκα

6
Τζαί άμαν έν Ανάσταση, γιά μπεί ο νέος γρόνος
Έρκουνται τζαί διούν μου τα, νά μου περνά ο πόνος

7
Ευκαριστώ τούς χωρκανούς, μά ο πόνος έν ηφκένει
Σκέφτουμαι πάντα τούς γονιούς, τζείνους πού εν πεθαμένοι

8
Αν είχα τζαί τούς δκυό γωνιούς, τήν μάνα τζαί τόν τζύρη
Ολόγρονα να' χω χαρά, νά κάμνω παναήρι

 9
Σγιά τήν αγάπην τού γονιού, πούποτες έν ηβρήσκεις
Τζαί άμα χάσεις τούς γονιούς πεντάρφανος μηνίσκεις

10
Οσα τζαί νά σού δώσουσιν, έν έχουσιν αξίαν
Μά παρακάλε οι γωνιοί να’χουν πάντα υγείαν