Ο Ελευτερωτής

 1
Έναν καράβι πεθυμώ νά πάω ν’ αρματώσω
Εις το Βαρώσι γιά νά φκώ νά τό πολευτερώσω

 2
Τζαί νά τραβήσω πιό πάνω, ποτζεί στήν Καρπασία
Νά θκιώξω τούς βρομόσσιλους πού ‘ρταν πού τήν Ασία

3
Απόστολε  Αντρέα μου έν νάρτω τζαί κοντά σου
Τζ’ ότι σου πιάαν τά τουρτζιά, πάλε έν νά δικά σου

4
Νά κόψω νάκκον δυτικά, στή πόλη τούς Τζερινιώτες
Τζαί νά ξανάβρει ο τόπος τους τζείν τές χαρές τές πρώτες

5
Νά προχωρήσω ύστερα στή Μόρφου γιά νά φτάσω
Στά όμορφα περβόλια της νά κάτσω γιά νά πνάσω

6
Τζι’ άμαν ηφκώ είς τήν στερκά τζαί πιάσω πεδιάδα
Νάρτω ως τό Χρυσοσώτηρο τζαί ν’ άψω μιά λαμπάδα

7
Νά δώκω μές τή Μεσαρκά , τζαί όπως τό συφούνι
Νά θκιώξω ούλους τούς άπιστους νά μέν φήκω ρουθούνι

8
Νά φκώ στόν Πενταδάκτυλο μέ τά μεγάλα κάστρα
Πού φτάνουν ώς τόν ουρανό τζαί πελλετούσιν τ’ άστρα

9
Γυρόν νά δώκω τού βορκά νά τόν πολευτερώσω
Στούς πρόσφυγες τούς τόπους τους πίσω γιά νά τούς δώσω

10
Μέσα σέ κάθε εκκλησιά ν’ αφτένω μιά λαμπάδα
Τζαί κάθε πόλη τζαί χωρκόν εν νά μυρίσει Ελλάδα.