Μέν  Καταρκέσαι

 1
Ποττέ σου μέν καταραστείς, μέ φίλο, μέ οχτρό σου
Γιατί η κατάρα έν νά στραφεί, στό μάλι τό δικό σου

2
Ποττέ σου μέν καταραστείς, μέ ξένους, μέ γειτόνους
Όσους τζαί νά σου φέρασιν, μές΄τήν ζωή σου πόνους

3
Ποττέ σου μέν καταραστείς, νάν ήσυχη η ψυσσή σου
Όσον τζαί νά σου φταίξασιν, εσού δόσ΄τήν εφτζή σου

4
Που τούς Οβραίους ο Γριστός, πάσ΄τόν σταυρόν κρεμμάστει,
Τόσα κακά εκάμαν του, μά έν τους εκαταράστει

 5
Ποττέ σου μέν καταραστείς, νά μέν έσσεις τό κρίμα
Τζαί νά σε τρώει τ΄αλοίμονον όσπου νά πάς στό μνήμα

6
Ποττέ σου μέν καταραστείς, ποττέ σου μέν τιμάζεις
Γιατί μέ τζείν΄τές τιμασσιές, τό δαίμονα δοξάζεις

7
Ποττέ σου μέν καταραστείς,τόν πιό μιάλον οχτρό σου
Γιατί ότι τζαί νά γενεί, τό κρίμαν έν δικό σου

8
Μάθε τόν κόσμο ν ΄αγαπάς, τζαί δόκε τήν εφτζή σου
Νά φήουν οι αμαρτίες σου, νά πνάσει η ψυσιή σου