H Χαρά
τής Γης
1
Εσσει η γή πολλές χαρές πού μέσα στήν καρκιάν της
Πιάσε τζαί σγάψε την βαθκιά νά δείς τήν ομορκιάν της
2
Εσσει μιαλλίττερη χαρά, νά σπείρεις, νά θερίσεις,
Νά λέσεις τό σιτάρι σου τόν κόσμο νά τα’ί’σεις;
3
Σάν τήν χαρά τού περβολιού πού νάβρης τζαί νά πάρεις
Μά πρέπει ν΄αγαπάς τή γή γιά νάσαι περβολάρης
4
Άμαν τσαπίσεις τά δεντρά, ποτίσεις τζαί κλαέψεις
Υστερα έν νά σου δώκουσιν τζαί τζείνα ότι γυρέψεις
5
Όπως τό πλάσμαν έν η γή πρέπει νά τό φροντίσεις
Κόμα τζαί μέ τό δρώμα σου πρέπει νά τήν ποτίσεις
6
Αν περιποιηθής τή γή τζιαμέ πού περιμένει
Νά δείς πού τζαί οι κόποι σου θά φκούν ευλοημένοι
7
Άμα ή γή έν κατάξερη τζαί δέν καρποφορήσεις
Κανένα πλάσμα πάνω της έν ημπορεί νά ζήσει
8
Ο άδρωπος τζ’ άν έκαμεν τόση τεχνολογία
Εν γερατίζει άν μέν έσσει η γή τήν ευλογία
9
Αν μέν παράξει η γή καρπόν τό πλάσμα γιά νά πάρει
Εντζε φελά άν επέτησεν τζαί πήεν στό φεγγάρι
10
Η γή έν σάν τήν μάνα μας, τζ’ έσσει πλαθκιάν αγκάλην
Τζ’ όσοι δουλεύκουσιν τή γήν έχουν χαρά μεγάλη
|