Η  κόρη  η  Ττεμπέλα

 1
Άνου πάνω πιόν λαλώ σου, εξημέρωσεν γιά κόρη
Τζαί ο τζύρης σου, όπου νάσαι έρεξεν τζεί πού τά όρη

 2
Ούφου πιόν μανά τζαί ‘σούνι , άησ’ με ακόμα νάκκο
Ελειψε μας τό νερό, τζαί νά φέρω πού τό λάκκο;

 3
Τζαί νερό νά πάς νά φέρεις, νά τα’ί’σεις τά πουλιά
Τζαί νά πάρεις τού τζυρού σου τό φα’ί’ν είς τήν δουλιά

4
Εσηκώθη πρίν νά φέξει γιά νά πάρει τό κουπ’ά’ιν
Νά βοσσίσουσιν οι τσούρες τζ’ έξω τζεί πού ‘ν τό λειβάδιν

5
Μά νά κόψω τόση στράτα νά του πάρω τό φα’ί’ν του;
Εν εμπόρηεν νά τό ‘σει πού ξ΄αρκής μές τό βουρκίν του;

6
Άμε ρώτα λαομένη. Άτε μέν μέ φουτουνιάσεις
Ανου πάνω μάνι μάνι τζαί τό στρώμα σου νά σάσεις.

7
Τζαί νά κάμνεις κα’ι’ρέττι, ό’ι’ νά μου νυχτωθείς
Τζαί ο ήλιος πρίν βουττήσει θέλω έσσω νά στραφείς

8
Αρκεψες τζείν’ τά προιτζιά σου τζ’ άφηκες τά μισοδότζι
Κάτσε νάκκον τζαί στήν βούφαν, μέν είσαι τέλια κολότζι.

9
Υστερις πού τζείνα ούλλα έν νά κάτσω νά φανίσκω;
Έν θωρείς πώς ούλλη μέρα ούτε ώραν έν ιβρήσκω;

 10
Γιά τό στρώμα μου νά στρώσω, γιά νερό νά πά’ νά φέρω
Τζαί νά πάρω μές τά ‘ορη τό φα’ί’ν  τζεί κάτ’στό γέρο

11
Έν κανούσιν τούτα ούλλα, νάκκον ώρα πού νά βρήσκω
Νάχω τζαί πουπανοπρόίτζι μέ τή βούφα νά φανίσκω

12
Φερ’ τό νού σου ρά πελλούτσα, γιατί έφαν μέ η έννοια
Τά κοπέλια όπου τζ’ άν είσαι έν νά πέμπουσιν προξένια

13
Δέ τές άλες κοπελλούες πού ‘χουμεν μές τό χωρκό
Μ’εν κραείς τήν μαναβέλλα , νά τζιλήσεις τό αβκό

14
Έχω εγιώνι τόν δικό μου, πού νά’ρτει νά μέ ζητήσει
Μέ προιτζιά έν νά γυρέψει, ούτε τζαί πού νά ρωτήσει

15
Ωστε έτσι μολωάς το, έσσεις έτοιμο γαμπρό;
Τούντο πράμα πού μου είπες, άψεν μου πολύ λαμπρό

16
Αν ο τζύρης σου τό μάθει έν νά σέ κατασκοτώσει
Ποιός έν νά σταθεί καρτζί του κόρη γιά νά σέ γλυτώσει;

17
Πεχαλί νά τού τό πούμεν; Έν άνάγκη νά τό μάθει;
Τζ’ άν φουτουνιαστεί νά πάσιν τζαί τ΄αβκά τζαί τό καλάθι;

18
Άησμε τζ΄εγιώνι ξέρω, μέν μου βάλεις άλλην έννοια
Ως τήν Τζυρκατζή χαρκούμαι έν νά φέρουν τά προξένια

19
Εγιώ έν λαλώ κουβένταν τζαί καλλήττερα πού λείπει
Τζι’ άν αρπάξει τήν ματσούκαν , έν νά σου αφήκει α’ί’πιν

20
Άτε σάστου νά λαμνήσεις τζαί κοντέφκει μεσομέρι
Ατε βούρα τζ΄ άν αρκήσεις ο πελλός έν νά σέ δέρει

21
Πρίν  λαμνήσεις γιά τά όρη, τζ’ άμα φέρεις τό νέρό
Νά τα’ί’σεις τζαί τή λότταν, εγιώ έν έχω τζαιρό

22
Τζαί πού νάρκεσαι γιά κρόστου, μέν μού έρτεις μέ τή φούρκα
Ρέξε τζαί πού τή βρακτή μας, φέρε τζαί πεντέξι αγγούρκα

23
Άμαν έρτει μέ τές τσούρες τζαί σταθει νά τές γαλέψει
Υστερης μέ τό φα’ί’ν του τζαί αγγούρι θά γυρέψει

24
Έν ν’αρκήσω άμαν πάω τζ’ έξω τζεί παρπατητή
Τζ΄ έν νά φάω όσες σόννω, νά μέ φέρουν σηκωτή

25
Έν νά πιάσω τό γαούριν τζαί νά πάω πού τή στράτα
Μ’ άν ιξιππαστεί τζαί ππέσω, έν νά σπάσουν τζαί τά πιάτα

26
Ούφου πιόν τζαί έν ηξέρω ήνταλως νά τά προφτάσω
Ηντα πού νά πρωτοκάμω, τζ’ ήνταλως έν νά τά σάσω

27
Ούσσου κόρη κρολοήθου, κάποιος σάν νά παρπατεί
Εφκα σκόπα ποιός έν πού ‘ρτεν πουποτζή πού ‘ν η βρακτή

28
Μά ήνταλως τζαί μάνι μάνι  ήρτεν πού τό μεσομέρι
Τζαί έστράφει τό κουπά’ι’ μέσ’ τήν μάντρα γιά νά φέρει !

29
Ηρτεν έσσω τζ’ έν ακούστειν ούτε καλλιτζά τού γάρου
Ούτε τζαί η καμπανέλλα πού εκρέμμασεν τού κλιάρου

30
 Ηρτες ‘εσσω λαομένε; κόμα έννεν μεσομέρι
Τζαί εσάζετουν τζαί τούτη τό φα’ί’ν σου νά σου φέρει

31
Άησμε ολάν  γεναίκα, τζ΄ εξιππάστικεν ο γάρος
Εωκεν κλωτσιάν τού κλιάρου τζαί εψώησεν τζ΄ο κλιάρος

32
Μέ φα’ί’ν θέλω νά φάω, μέ νερό θέλω νά πιώ
Πού τό κάγρι μου ο μαύρος, έν μπορώ νά καταπιώ

33
Αφού έν θέλει νά φάει, ούτε τζαί νερό νά πιεί,
Μέ νερό νά πά’ νά φέρω μέ νά πάρω τό φα’ί’

34
Νά τα’ί’σω τά πουλιά μας τζαί νά σάσω τζαί τή λόττα
Τζαί πριχού πάρουν χαπάριν, έτην έξω πού τήν πόρτα

35
Καρτερά με τό κοπέλλι τζαί μπορεί άμαν αρκήσω
Νά φουτουνιαστεί νά φύει τζ’ έν θέλω νά τόν αγκρίσω

36
Άτε ρά ξισκοπησμένη , στέκεις όπως τήν πελλή
Οι δουλειές σου καρτερού σε, έφκα έξω στήν αυλή

37
Άμα κάμεις τές δουλειές σου τζαί ‘πό ούλλα ποσπαστείς
Λάμνε λούθου τζαί νά πάεις στή στετέ σου νά τή δείς

38
Όσπου νά τά κάμω ούλλα ,νά λουθώ, νάκκον νά πνάσω
Η στετέ μου έν νά τζιμάται, ‘ξά νά πά’ νά τή φαράσω

39
Έτο τρώει μέ η έννοια, άμπα τζ’ έπαθεν κακό
Εσσει μέρες νά τή δούσιν νά γυρίζει τό χωρκό

40
Έν πάω μανά λαλώ σου, κόμα τζαί νά μέ σκοτώσεις
Εν νά κάμεις μιάλον κρύμα τζ’ ύστερις νά μετανώσιες

41
Μά ήντα πού νά μετανώσω κόρη μου ξισκοπησμένη
Ούλλη μέρα  νά τζημάσαι τζ’ είσαι πάντα ποσταμένη

42
Έν θά δείς ποττέ χα’ί’ριν, όπου πάς τζ΄όπου σταθείς
Τζαί έν νά ‘ρτει τζείνη ώρα πού έν νά μέ θυμηθείς

43
Πού έν νά δακκάνεις τό’ναν,  τζ’ ούλλα σου νά σέ πονούσιν
Αμμά ούτε έν νά γυρίζουν κόρη μου γιά νά σέ δούσιν

44
Είμαι όμορφη λαλώ σου τζ’ έν πολλοί πού μέ θωρούσιν
Τζαί γιά νά μέ παντρεφτούσιν ούλλοι τους παρακαλούσιν

45
Έντζεν μόνον στή μουτσούναν, η ομορκιά της κοπελιάς
Αμμαν έσσει τό α’ί’πιν ‘ετσι μιάλης τεμπελιάς

46
Φέρ’ τόν νού σου όπου τόν έσσεις, μέν μου πελλαρίζεις ρά
Τζαί ν’ αρκέψεις νά μαθαίνεις, νά γενείς νοικοτζυρά

47
Ότι σού λαλώ γιά κρόστου τζ’ άνοιξε καλά τά φκιά σου
Μέν χαρκέσαι έσσει αξία μανιχά η ομορκιά σου.

48
Όμορφες άμαν γυρέψεις ‘εσσει τζ’ άλλες τό χωρκό
Οι σκαπούλλοι ασκοπούσιν τζαί γιά τό νυκοτζυρκό

 49
Η γεναίκα γιά ν’ αξίζει, έντζεν μανιχά νά’ν κούκλα
Τζαί πού μέσα η καρκιά της νάν περίτου πού πανούκλα

50
Εν θά ξανατεμπελιάσω τζ’ ότι θέλουν άς νομίζουν
Μά γιά τά νοικοτζυρκά μου ούλλοι έν νά μέ φουμίζουν

51
Εν νά μάθω νά σαρίζω, νά πλυνίσκω νά μαηρέφκω
Κόμα τζαί μές τό περβόλι νά παένω νά φυτεύκω

52
Νά γαλεύκω τζαί τές τσούρες, μέν ‘εσσεις άλλο μαράζι
Νά τανώ νάκκον τού γέρου γιά νά κάθετε νά πνάζει

 53
Θά γενώ μέσ’τό χωρκό μας, πιό καλή νοικοτζυρά
Τζ’ ούλλοι έσσω τους θά θέλουν νά μέ έχουσιν τζυρά

 54
Μέν έσσεις έννοιαν μάνα μου τζί κρόστου μου εμένα
Εν νά γινώ νοικοτζυρά περίτου τζαί πού ‘σένα.