Η  Γεναίκα  η  Δρακούνα

 1
Τήν γεναίκα τήν Δρακούνα φοηθήκαν την οι λάς
Αφού έν διά αμάνταν τζ΄ έν πολλά μεάλος πελάς

2
Πρίν νά φεξει τό ξιφώτι τζαί πριχού νά σηκωθεί
Αρκινέφκει τζείνη πρώτη τζ’ έν η γλώσσα της σπαθί

3
Άμαν ανοίξει τήν φαράγκα πιόν κατύσση τών πλασμάτων
Κάμνει τους τήν τζεφαλήν τους τζαί τό νούν άνωπουκάτω

4
Βρίσκει αιτίαν που τήν πέτρα τζαί αρκέφκει τές φωνές
Ξεσηκώνει τούς γειτόνους ως τζεί πούν ο καφενές

5
Μέ παπάς τήν κάμνει ζάφτην, μέ μουχτάρη σα΄ι΄τίζει
Εν θερκόν ποτζείν’ τά μεάλα, τίποτε έν ιξεχωρίζει

6
Έσσει γλώσσαν δέκα πύχες τζ’ άμα αρκέψει τήν μουρμούρα
Εν καλλύττερα νά φήεις, πιάς τά ρούχα σου τζαί βούρα

7
Αν αρκέψεις νά αρρώνεις τζαί αντιπολωηθείς
Ημπορεί μέ τήν κκελλέ σου τσακισμένη νά βρεθείς

 8
Άϊστο έν έσσει μέ ώραν που μπορεί νά σταματήσει
Ως τήν νύχταν έν νά λάμνει άμαν πει τζαί αρκινήσει

9
Άμαν εν τζαί παντρεμένη, τζι΄έσση άντρα, τόν καημένο
Πέμπει τόν στόν άλλον κόσμον, πάντα ξιμολοημένον

10
Αφού όσες αμαρτίες είσσιεν κόφκει τες στήν γη
Πάει προετοιμασμένος στόν Παράεισον νά μπεί