H Θάλασσα

 1
Η θάλασσα έσσει ομορκιές άμαν νά γαλινέψη
Μά φέρνει τζαί τές συφορές άν πει τζαί αγριέψει

2
Εσσει τό χρώμα τ’ ουρανού τζαί τόν αφρό ταντέλλα
Τζαί ξεπερνά στήν ομορκιά τήν πιό όμορφη κοπέλλα

3
Μά έν ύπουλη η θάλασσα, έν τζ΄έσσει εμπιστοσύνη
σάν έν καλά αναδόχνει της, θυμόνετε τζαί τζείνη

4
Πόσους τραβούν της θάλασσας τά όμορφα της κάλλη
Τζι άμα αγριέψει στά βαθκιά τούς πέρνει τζαί τούς βάλλει

5
Κανένας έν εμπόρεσεν γιά νά τήν ιλαρέψει
Ούτε εμπόρεσε νά πεί , πότε έν νά αγριέψει

6
Πολλοί λαλούσιν πώς ποττέ έν τήν εφοηθήκαν
Γιατί είς τήν περίσταση κόμα έν εβρεθήκαν

7
Άμαν γιουτήση ο δαίμονας τζαί βάλει τά μαζί τους
Τότες τζιαμέ έν νά κραούν στό στόμα τήν ψυσσή τους

8
Όσοι έν μές τά σσιέρκα της τζαί πεί τζαί φουρτουνιάσει
Κατύσσει τους πού νά βρεθούν τζιαμέ τζαί νά τούς πιάσει

9
Τζείνα τά μαύρα τζύμματα πόσους έν που ρουφήσαν
Τζαί πόσα έν τά ορφανά πού πίσω τους αφήσαν

10
Θάλασσα μαυροθάλασσα τζι’ εσύ τζ’ η ομορκιά σου
Είσαι όπως τή μά’ι’σσα μέ τή σκληρή καρκιά σου

11
Τά πλάσματα μαεύκεις τά γιά νά ’ρκουνται κοντά σου
Τζαί ύστερης αρπάσεις τά τζαί φήνεις τα μιτά σου