Γιατί  νά  Αμαρτήσης ;

 1
Άδρωπε πού αμάρτησες πού τότε πού επλάστης
Τόσος τζαιρός πού πέρασεν τζ΄ακόμα έν εσάστης

2
Αν σού περάσει έν νά φάς έκόμα τζαί τόν γείτον
Μά μέν χαρκέσε, τζ’ ο Θέος τζιπάνωτζι θωρεί το

3
Κάμνε καλά μές τήν ζωή, γιατί νά αδικήσεις;
Αφού έν νάρτει η ώρα σου, γιατί νά αμαρτήσεις;

4
Ούλλα δαπάνω έν δανικά, δαπάνω έν νά τ’ αφήσεις
Γιατί νά κλέφτεις όσπου ζιείς, γιατί νά αμαρτήσεις;

5
Ούτε  όσους σού φταίξασιν νά πάς νά τούς σκοτώσεις
Αφού έν νά πάεις στό Θεό τζαί λόον ε νά τού δώσεις

6
Γεναίκαν τού γειτώνου σου νά μέν τήν πεθυμήσεις
Εν κρίμα μιάλον τζι’ άδικον, γιατί νά αμαρτήσεις;

7
Ούτε τζαί γιά τό σκούντρο σου μέν ψεφτομαρτυρήσεις
Έσσει  Θεόν πουπανωθκιόν γιατί νά αμαρτήσεις;

8
Τζαί τούς γονιούς σου νά τιμάς, τζι’ όσπου ζιούν νά τούς σάζεις
Πού τόν Θεόν έν εντολή τζι΄έτσι μας τεμπισσιάζει

9
Τζαί τόν Θεόν σου νά τιμάς, πού λόον του μέν φκένεις
Πήεννε τζαί στήν εκκλησιάν τζερίν νά τού αφτένεις

10
Δώκε ποτζείνα πού κρατάς, σέ τζείνους που έν κρατούσιν
Τζι’έν νά σου βάλουσιν ευτζές τζαι’έν νά σου γρειαστούσιν