Vallinga, Reinold
Duffel, 28 februari 1962
Kan als een halve Nederlander of als een halve Belg beschouwd worden. Vader
was een Fries, moeder een rasechte Vlaamse. Werkt in de financiële sector.
Reacties
Deze auteur verdient de nodige steun. Te beginnen bij de lezer (Het Nieuwsblad)
Was Naxus nog een goedbedoeld misdaadverhaal, dan steekt er in 'Verborgen Jammer'
al meer werk, dubbele bodem en karaktertekening (Het Nieuwsblad)
Tal van subplots dragen de psychische tekening
van alle personages uit. Met "Het zaad van Icarus' bewijst de auteur dat
hij verbetert met de jaren (Uitgelezen)
In deze roman zitten bakken vol spanning, hartstocht en humor (Het Laatste Nieuws)
Persoonlijk oordeel
Introductie van drie boeiende mensen in Naxus die wraak willen nemen
op de maatschappij die hen onterecht in de gevangenis heeft doen belanden. Het
plan om zelf corrupte hoogwaardigheidsbekleders af te zetten, lukt, maar met
ingrijpende gevolgen. Adjudant Gino Hareng van de Rijkswacht stelde zich ook
niet onkreu-baar op en deed mee. Drie jaar later en enkele miljarden rijker,
zorgen huwelijksproblemen voor een tijdelijke terugkeer naar België waar
hij in Verborgen jammer in het wespennest van een multinational terechtkomt.
Deel drie in de reeks met de nietszeggende titel Het zaad van Icarus,
voert een transseksuele huurmoor-denaar op die fraudeurs binnen de Europese
Unie moet beschermen. Drie degelijke romans met steeds sympathieker wordende
protagonisten maar met teveel voor het verhaal overbodige hormonen, teveel tedere
momenten maar anderzijds ook teveel machogedoe en, vooral, teveel niets ter
zake doende uitweidingen. Storend zijn de bijna op iedere pagina aanwezige taal-,
zet- en citaatfouten. De auteur en zijn uitgever hebben dringend nood aan een
goede editor. In Angel Falls gebeurt op het einde heel veel met onze
drie hoofdpersonages en komt een man uit hun gemeenschappelijke verleden wraak
nemen. Boeiend en spannend.
Varia
* Reisde in oktober 2002, samen met Bob Mendes, naar Barcelona waar hij bij
de International Association of Crime Writers het Genootschap van Misdaadauteurs
vertegenwoordigde. Ging daar o.a. pinten pakken met één van mijn
lievelingsschrijvers, Jeremiah Healey
* Schreef als ghostwriter Rosys waarheid (2003), een boek door
en over Rosy Ovaere, levensgezellin van Willy van den Wijngaert, gewezen voorzitter
van voetbalclub KV Mechelen en een mikpunt van hoon, spot, roddels en laster
* 'Ik had altijd veel en graag gelezen en voelde de drang eens te toetsen wat
er uit mijn pen zou vloeien. Het was de bedoeling dit met mondjesmaat te doen.
Maar des te meer het verhaal waar ik aan werkte vorm kreeg, des te meer kreeg
de schrijfmicrobe me te pakken.' (Genootschap van Vlaamse misdaadauteurs, website)
* Meer op www.vallinga.be
Vancas, Tony
zie Casteren, Anton Van
Vandenbussche, Fred
Kortrijk, 22 mei 1948
Achtereenvolgens redacteur Het Wekelijks Nieuws, Het Volk en Spectator
Reacties
Fred Vandenbussche heeft vooral aandacht voor de vaart en de spanningskracht
van zijn verhaal. Zo komt hij er mijns inziens eerder moeizaam toe zijn personages
echt te profileren (Jooris Van Hulle, Boekengids)
Persoonlijk oordeel
Blijkbaar heeft de auteur veel politieromans gelezen. Hij pikt hier en daar
een stukje van een plot, een stukje hoofdfiguur en bouwt alles om tot een degelijk
verhaaltje waarin hij thuis speelt. De innerlijke keuken van Oostende wordt
goed uit de doeken gedaan. Faction avant-la-lettre.
Varia
* Schreef Meisjes verdwijnen niet zomaar (1996), een boek over de Zaak
Dutroux en het falen van de Belgische justitie en politie.
Veken, Jos Van der
Herdersem, 24 april 1935
Was leraar Nederlands te Brasschaat. Schreef kinderverhalen, poëzie en
cursiefjes maar profileerde zich vooral als voordrachtkunstenaar en tekstschrijver
voor de Vlaams-Nationale Zangfeesten in Antwerpen.
Reacties
Eenvoudige detective, spelend in Oost-Vlaanderen, die zowel in taalgebruik als
in stijl, aan een vooroorlogs speurdersverhaal doet denken. Een wat ouderwets
aandoend, middelmatig geheel (Toos Verhoeven-van Raamsdonk, Biblion)
Persoonlijk oordeel
Goedbedoeld niemendalletje dat in een uurtje wegleest en waar, na een traag
maar zogezegd mysterieus begin, tegen het einde nog wat nieuwe personages opduiken
om de lezer in de war te brengen en toch nog een beetje spanning in het verhaal
te brengen.
Varia
* Het heeft absoluut niets met dit boek of met de auteur zelf te maken maar
Jos Van der Veken is ook de naam van een rasduif.
Verbruggen, Dirk
Mechelen, 16 januari 1951
Studeerde Nederlands en Engels in Leuven. Publiceerde drie poëziebundels
en vijf romans.
Reacties
Een onwaarschijnlijke en vervelende story, waarin bomaanslagen, rechtse terreurorganisaties
en individuele wraakacties aan bod komen
Een boek om zo snel mogelijk
te vergeten (Jooris Van Hulle, Boekengids)
Persoonlijk oordeel
Een recensent beschreef het latere werk van Verbruggen als een spaarzaam
schrijver, wars van woordenkramerij. Dan is in dit in tegenspraak met
deze woordenbrij waarin deze plot verzinkt in mooidoenerij, in het etaleren
van het zogezegde talent. Spannend? Nee. Boeiend? Nee. Sorry. Wel soms rake
beschrijvingen van vooral extreemrechts maar ook van extreemlinks.
Verduyn, Ludwig
Financieel journalist. Werkte tot 1999 bij De Morgen waar hij moest opstappen
na foutieve berichtgeving over vermeende rekeningen bij KB-Lux van Minister
van Financiën Reynders.
Reacties
Nochtans staat een schrijver voor de consequente keuze: ofwel creëert hij
een fictieve intrige, of hij brengt non-fictie. Om een of andere reden opteert
Verduyn in De val voor een tweeslachtige oplossing en, ook al is het uiteindelijke
resultaat best boeiend en lezenswaardig, toch dient de vraag gesteld wat de
uiteindelijke bedoeling is van de auteur: duiden of verdichten? (Staf Schoeters,
Boekengids)
Persoonlijk oordeel
Niet slecht geschreven autobiografisch of misschien beter hagiografisch relaas
over een waar gebeurde fiscale fraude. Wat te technisch en
te saai om echt te kunnen boeien.
Varia
* Publiceerde de ene na de andere ophefmakende studie over de financiële
vermogens van de Rijkste Belgen of de Machtigste Belgen, over Jean-Pierre Van
Rossem of over wie aan de touwtjes trekt bij de
Vlaamse commerciële zender VTM.
Verhaert, Emil
Vorselaar, 23 augustus 1913 Berchem, 14 december 1963
Was leraar te Berchem, gediplomeerde Hoger Instituut voor Opvoedkunde. Schreef
alleen maar speurdersverhalen
onder pseudoniem Per Ceptor
onder eigen naam
Reacties
(Vallende sterren) Het moet worden erkend, dat de roman van E.V. een meevaller
is. Een intelligente intrige en een verrassende ontknoping maken het verhaal
beslist lezenswaardig (De Standaard, 1959)
(De moordenaar was blond) Het schort deze Vlaamse auteur van speurdersromans
voorzeker niet aan verbeelding en combinatievermogen
Enig voorbehoud vanwege
milieu, toestanden en wegens een juridische ontknoping die wel enigszins voor
interpretatie vatbaar is (Paul Hardy, Boekengids)
(De moordenaar was blond) Soms nogal stuntelig en onzedelijk: vijf geraffineerd
voorbereide moorden die worden goedgepraat! Anderzijds surprise en mysterie,
spanning en ontspanning, verbeelding en combinatievermogen, maar mangel aan
waarschijnlijkheid, overbodige details, zo in feiten als dialoog en geen diepe
menselijke typering van de speurder (Bernard Henry, De Periscoop)
(Vallende Sterren) Het feit dat aan de handelwijze van de dader een schijn van
morele rechtvaardigingsgrond wordt verleend, kan in eenvoudige breinen verwarring
stichten (Paul Hardy, Boekengids)
Persoonlijk oordeel
Onder pseudoniem eerst drie oubollige verhaaltjes met Socras, privé-detective,
die later terugkeert in de twee Davidsfondsboeken onder de naam Winex. Typische
deductieromans waarin de speurder de domme politie en de sluwe moordenaars uiteindelijk
te vlug af is. Intellectuele spelletjes tussen de dader en de speurder. Ontspannend
en leuk.
Varia
* Volmaakte moord is de eerste en enige detectiveroman die ik ken waarin
de auteur zijn aanwijzingen aan de lezers geeft door belangrijke woorden vetjes
te laten afdrukken
Vermeulen, John
Brasschaat, 13 mei 1941
Was eerst technicus op zeeschepen en maakte van zijn hobby zijn beroep. Als
fervent zeiler kwam hij terecht in de watersportjournalistiek en, na een succesvolle
periode als auteur van misdaadverhalen, werd hij fulltime schrijver. Toch blijft
hij nog hoofd- en eindredacteur van twee Belgische watersportmagazines. Hij
komt er voor uit dat hij probeert zoveel mogelijk boeken te verkopen en dat
hij daarom gekozen heeft voor detectives, het best verkopende genre binnen de
ontspannings-literatuur. Bleef lange tijd zijn grote liefde, de SF getrouw en
blijft ook schrijven over varen, koken
Reacties
John Vermeulen heeft een talent om de minder bewonderenswaardige kantjes van
de beschreven milieus haarscherp te noteren (Haarlems Dagblad)
(De gele dood) Lichtjes herwerkte versie van een boek dat Vermeulen twintig
jaar geleden publiceerde. Er zijn namen veranderd en er is wat aan de stijl
geschaafd maar de verhaallijn is hetzelfde gebleven. Het was toen al een redelijk
eenvoudig en oppervlakkig verhaal, en dat is het nog (Chris Vandenbroucke, Leesidee)
Zijn dialogen zijn zo spits dat ze soms daadwerkelijk op de lachspieren werken
(Vrij Nederland)
(Beau Crime) Er is een vrij lange, maar beslist niet onaardige aanloop tot het
eigenlijke misdrijf, maar het geheel is overigens vrij strak gestructureerd
en het verhaal houdt steeds voldoende vaart. Zonder echt opvallend te zijn,
toch een onderhoudende misdaadroman uit de brede middenmoot (Luc Lannoy, Leesidee)
Persoonlijk oordeel
Vermeulen schaamt zich niet om te verklaren dat hij een broodschrijver is. Vakkennis
kan hem niet ontzegd worden maar zijn goede bedoelingen blijven meestal steken
in oppervlakkig James Bondmacho-gedoe met de nodige porties actie, geweld
en vooral seks. Het leest allemaal wel lekker weg maar veel diepgang heeft het
niet.
Varia
* Dat Vermeulen graag over seks schrijft en erotische scènes een prominente
plaats geeft in zijn boeken, weten we al langer dan vandaag. Van daar is het
maar een korte stap naar de talloze verhalen die hij voor de Nederlandstalige
Playboy schreef en schrijft maar zijn strafste stunt is toch het feit dat hij
onder het pseudoniem Tessy Bénigne twee boeken kon publiceren.
Het zijn de Vlaamse antwoorden op de Nederlandse luxe callgirl Xaviera
Hollander. Pas veel later biechtte hij op dat de twee bestsellers Met zachte
hand (1985) en Een tedere streling (1987) van zijn hand waren.
* Solo Race werd in 1988 bekroond met de Trofee
van de Grote Jury.
* Publiceerde zijn eerste boek op 15-jarige leeftijd, De vervloekte planeet
(1957), een science-fiction-roman voor de jeugd
* Schreef meerdere Vlaamse Filmpjes en kreeg voor Het Internetmonstertje
(2001) de John Flandersprijs
* Nominatie in 2002 voor De Diamanten Kogel voor
Gif en in 2003 voor De kat in het aquarium
* Zijn historische romans pakt hij serieuzer aan en De Ekster op de Galg,
een historische roman over het leven en werk van Pieter Bruegel de oude werd
zelfs in het Duits en het Japans vertaald. Ook De Tuin der Lusten, ditmaal
over Jeroen Bosch, werd door Diogenes in Duitsland uitgegeven maar ook in het
Spaans en Japans vertaald.
* Meer op http://home2.pi.be/vj328656/
Vree, Freddy
de
zie ook Claus, Hugo
Antwerpen, 3 oktober 1939 Antwerpen, 3 juli 2004
Was sinds 1966 producer bij de BRT maar ook medewerker aan diverse culturele
programmas en verenigingen. Schreef eerst in het Frans (poëzie en
een essay over Boris Vian); dan in het Nederlands over kunst, o.a. over Alechinsky
en andere toen nog controversiële figuren. Zeer gewaardeerd essayist.
onder eigen naam
onder pseudoniem Couperus, Conny
Persoonlijk oordeel
Het boek onder eigen naam is een nogal verwarrende en satirische persiflage
op de spionage-thrillerroman. Grillige intrige met veel nevenintriges die er
uitspringen maar niet essentieel zijn. In zijn onwaarschijnlijkheid toch
hilarisch grappig. Sneeuwwitje is een pastiche, een totaal ongeloofwaardig
verhaal rond BVs, gewild vulgair (excrementen, seks...) geschreven maar
ondertussen kwistig de Latijnse citaten rondstrooiend. Schrijvers zullen er
meer plezier aan beleefd hebben dan de lezer.
Varia:
* Vier maanden gevangenisstraf en een gezonde geldboete. In 1969 zag Hugo Claus
zijn creatieve vrijheid aldus beknot. Hij had in zijn toneelstuk Masscheroen
de Heilige Drievuldigheid door drie naakte mannen, waaronder De Vree, laten
uitbeelden en dat was tegen de goede zeden
* Drie van de hoofdpersonages in De erfgenamen van de dood:
stelden
zich voor als Ruyslinck, Geeraerts en Raes. De tweede wordt beschreven
als de kleinste van de drie, de kaalste, en hij had de langste neus, een
soort op zijn kop gevezen fret die altijd in de richting van zijn blik sloeg
nog voor zijn ogen meedraaiden met de focus
. Ruyslinck zag eruit als een
haarkapper uit Turnhout die zich een intellectueel air wilde aanmeten, vandaar
de dunne snor boven de wat snoeverige mond. De derde blanke, Raes, was een bierdrinker.
Odo was zijn voornaam; hij droeg een sikkebaardje en praatte met quasi-Rotterdams
accent. Ware zijn navel niet, met meesleuren van de hele buiktrommel, zowat
een halve meter uit zijn silhouet gegroeid, had hij het beste figuur van de
drie geslagen.
* Schreef op het einde van de jaren zestig (toen alles noch een spel mocht zijn)
ook dichtbundels onder pseudoniem Marie-Claire de Jonghe en vergniffelde zich
om de kritiek die de bundels typisch vrouwelijk noemde.
* Ontving in 1972 de Prijs der Vlaamse Poëziedagen
voor Een sneeuwvlok in hel (1972), een fictieve biografie in versvorm
over de magiër Aleister Crowley en in 1977 de Arkprijs
van het Vrije Woord voor de bundels Steden en Sentimenten.
* Publiceerde onder het pseudoniem Jan Vlaming een erotische detective: James
Klont: goudfluit (1966)
Vriese, Carlos de
Ledeberg, 5 oktober 1926
Was onderwijzer en redactiesecretaris van het literair tijdschrift Yang. Hij
publiceerde een SF-verhaal voor de jeugd, een bijdrage over levensstijl en omgangs-vormen
en een bundeltje aforismen. Schreef ook veel leerboeken voor het lager onderwijs.
Persoonlijk oordeel
Psychologische roman waarin de auteur veel uitleg wil geven over de voorgeschiedenis
van de moord, en dat in flash-backs. Behoorlijk voorspelbaar, zeker niet spannend
en het Gentse dialect werkt storend.