deining

Het opgegeven �adres� van het schip was �de haven van Lim�n� dus we stelden ons al in op een langdurige zoektocht. Geboren in Den Helder en getogen in Rotterdam bleek ik de omvang van de Limonese haven wat te hebben overschat. Vrijwel meteen na het binnenrijden van Lim�n zagen we het fregat al liggen, feestelijk uitgelicht tegen de donkere avondlucht.

Zeebenen
Galant hielp een matroos me van de loopplank op het dek en begeleidde ons naar het achterdek. De Commandant en de Ambassadeur en zijn vrouw begroetten de arriverende gasten, hierbij hulpvaardig terzijde gestaan door een matroos met welkomstcocktails. Dat laatste was zeer vooruitziend, want een drankje was hoognodig om het ontbreken van zeebenen te compenseren. Het schip lag afgemeerd langs een pier, dwars op de binnenrollende oceaandeining. Het hele gezelschap deinde mee, en bij elke uitzonderlijk grote golf ging er een gelach en geroep op bij de bezoekers, Tico�s en Nederlanders. Hetgeen de onderlinge verstandhoudingen zeer ten goede kwam en de Costaricaans-Nederlandse betrekkingen met nog eens 150 jaar verlengde.

Rijst en bonen
Een Costaricaanse band speelde een tropisch deuntje, de zwoele zeebries gaf een aangename verkoeling, maar gedanst werd er niet. Probeer dat maar eens op een slingerend dek! Zelfs enkele in gala gestoken Tica dames probeerden het niet eens, ze hadden het te druk met op de hoge hak te blijven. De Commandant hield een toespraak, gevolgd door de Ambassadeur. Beiden deden dat in het Spaans, een taal die zeker niet de hele bemanning meester was. Dus vertaalden wij het belangrijkste: het buffet gaat zo meteen open. En ja hoor, we werden getrakteerd op een onvervalste Hollandsche Rijsttafel, compleet met kroepoek, atjar en sambal boontjes. Rijst en bonen, maar dan anders...

De West
Tussen het drinken en eten door kwamen we de missie van �Abraham�
te weten. Niet dat die geheim is, zie de website van het fregat . Hierop
vertelt F. Sijtsma, Kapitein-luitenant ter zee:
�De komende tijd zal Hr. Ms. Abraham van der Hulst zich in Caribische wateren bevinden. Na de gebeurtenissen in de Verenigde Staten op
11 september 2001 zijn bij de Koninklijke Marine vele planningen gewijzigd, waaronder onze vaarplanning.
Door de Nederlandse regering zijn in de strijd tegen het internationale terrorisme, de operatie "Enduring Freedom", een drietal fregatten aangeboden. Wij zijn 14 januari vertrokken, niet zoals gepland naar de Middellandse Zee, maar naar "de West". Omdat veel Amerikaanse schepen nu elders worden ingezet, is er een tekort aan eenheden in de Caribische Zee om daar de drugssmokkel vanuit Zuid-Amerika naar de Verenigde Staten en Europa te bestrijden. Vanuit onze thuishaven Willemstad op Cura�ao zullen we daarom gaan patrouilleren en
optreden tegen de drugstransporten.�

Open voor publiek
Op zaterdag en zondag werd het schip opengesteld voor bezoekers. Op zaterdag werden er 1.440 bezoekers geturfd. Lange rijen Tico�s - met hier en daar een Nederlander - stonden geduldig voor de loopplank te wachten. Vervolgens mochten ze een rondje over het schip lopen: harpoen missile systeem, torpedo lanceersysteem, radar, helikopter. Zeker voor de legerloze Costaricanen een bijzondere ervaring. We hoorden een
Typico Tico verzuchten: "Wat moet dat allemaal niet kosten..."