223 in Dusit Zoo

ภาพที่ท่านจะได้รับชมต่อไปนี้ เป็นหลักฐานอย่างดีที่จะชี้ชัดให้เห็นว่า ไม่จำเป็นจะต้องเป็นลูกชายอดีตนายกฯ เท่านั้น ที่จะเที่ยวเขาดิน... พวกเรา บรรดาบุคคลรุ่นใหม่ (แต่วัยเก่า) ก็เที่ยวเขาดินเหมือนกัน... เพียงแต่ว่าในบรรดาพวกเรานั้น ยังไม่มีใครหาญกล้าพอที่จะเลี้ยงงูเหลือม เหมือนที่น้องปลื้มเลี้ยงเท่านั้นเอง :P

ภาพนี้เป็นภาพตั้งแต่ปี 2546 เมื่อครั้งที่ผมเดินทางกลับไปพักผ่อนที่ประเทศไทย นอกจากคุณพ่อคุณแม่ และบรรดาญาติพี่น้องอันเป็นที่รักและคิดถึงอย่างยิ่งของผมแล้ว กลุ่มบุคคลที่ผมกล่าวขานพวกเขาว่า "เพื่อน" ก็เป็นอีกกลุ่มบุคคลหนึ่ง ที่ผมมีความรักและคิดถึงเป็นอย่างยิ่งเช่นเดียวกัน หากว่านับเวลาจวบจนถึงปัจจุบันนี้ พวกเราก็รู้จักกันมาได้ 10 กว่าปีแล้ว (รู้ตัวกันหรือยังครับเนี่ย ว่าวัยพวกเรามันเริ่มดึกดื่นกันแล้วนะ) แต่ก็เป็น 10 กว่าปีแห่งความผูกพัน ที่ยิ่งนานวันก็ยิ่งฝังรากลึกขึ้นเรื่อย ๆ อย่างที่ไม่อาจจะหาจุดสิ้นสุดแห่งคำว่ามิตรภาพได้... ด้วยเวลาที่ล่วงเลยจากวัยนักเรียนจวบจนกระทั่งปัจจุบันนี้ ไม่เพียงแต่น้ำหนักและริ้วรอยบนใบหน้าของพวกเราเท่านั้นที่เพิ่มขึ้น หน้าที่และความรับผิดชอบต่าง ๆ ของพวกเราก็เพิ่มขึ้นด้วย ผมจึงดีใจเป็นอย่างยิ่ง ที่เพื่อน ๆ สละเวลาอันมีค่ามาพบเจอะเจอกับผม แม้จะเป็นช่วงเวลาไม่กี่วัน ผมก็ดีใจจังจนอยากจะขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ (ขอโทษด้วยที่เราขอบคุณช้าไปหนึ่งปี แบบว่าคนมันยุ่งอ่ะ)... ผมว่าผมขอจบช่วงยาหอมไว้แต่เพียงเท่านี้ดีกว่านะครับ ^_^

กิจกรรมเข้าจังหวะของพวกเราในวันนั้นเริ่มต้นด้วยตอนเช้าพวกเราเดินทางไปเที่ยวสวนสัตว์เขาดินเพื่อเรียกร้องความทรงจำในวัยเด็ก (โข่ง) ของพวกเราให้ทวนลมกลับมาอีกครั้ง และเนื่องด้วยวันที่เรานัดกันนั้น เป็นวันเข้าพรรษา หลังจากสนุกสนานร่าเริงสมแก่วัยของพวกเราที่เขาดินแล้ว พวกเราก็มุ่งเดินทางไปทำบุญกันที่วัดเบญจมบพิตรครับ และพอตกตอนเย็น พวกเราก็เดินทางไปร่วมรับประทานอาหารกัน ณ ร้านอาหารที่ผมแอบได้ยินวัยรุ่นประเภท "สายเดี่ยว-โชว์ดือ" คุยกันก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำว่าเป็นร้านอาหารที่มีบรรยากาศดีที่สุดในช่วงเวลานั้น... ซึ่งผมก็พบว่าบรรยากาศในค่ำคืนนั้นมันแสนวิเศษสำหรับผมจริง ๆ ครับ แต่ไม่ใช่เพราะสามลมและวิวสวย ๆ ของสะพานหรอกครับ แต่เป็นเพราะบรรยากาศที่ผมได้กลับมาอยู่ในหมู่เพื่อน ๆ อีกครั้งต่างหากครับ ที่ทำให้แต่ละวินาทีในค่ำคืนนั้นมันไม่ธรรมดาสำหรับผมจริง ๆ

	สองแม่ครัวสาว สำหรับอาหารมื้อเช้า&เที่ยง
ถ่ายรูปกันแบบลืมวัย
	เสร็จจากที่นี่ไปต่อกันที่ไหนดีว่ะ วุธ... ไปด้วยไม่ได้เว้ย วันนี้เข้าพรรษา