Annie neemt vrijdagmorgen de overzetboot van Gudvangen om kwart over negen. Zij gaat naar Årdal om een reportage te maken over de aluminiumfabriek. Het is een overtocht van bijna vier uur, diep in de Sognefjord. Om vijf over een is zij in Årdalstangen en na een half uur is zij binnen in de aluminiumfabriek. Een van de fabrieksleiders leidt haar rond.
§ Kan ik toestemming krijgen om enkele foto’s hierbinnen te trekken? De smeltovens zijn fantastisch!
§ Ja, doe maar, maar is het niet te donker.
§ Nee, dat geeft niets. Ik heb een zeer goed apparaat en enkele extra gevoelige filmrolletjes, zie hier.
Annie opent de fototas.
§ Maar ze zijn hier niet. Er zijn geen rolletjes in de tas. Ik had gisteren minstens 4 rolletjes erin. Niemand neemt toch enkel drie nieuwe rolletjes en een film met foto’s van enkele geiten in Haukelifjell wanneer er een duur fotoapparaat juist naast ligt!
§ Nee dat is vreemd.
§ Ik versta er niets van! De filmrolletjes waren daar op de trein naar Voss. Ik had ze toen, dat is heel zeker.
§ Had je ze niet op de overzetboot naar Å?
§ Ik weet het niet. Gelukkig heb ik een extra film in de jaszak.
Ze plaatst de film in het apparaat en neemt foto’s van de arbeiders bij de smeltovens en van gloeiend aluminium. Na drie kwartier is ze klaar en ze bedankt de leider voor de rondleiding.
§ Erg bedankt dat was werkelijk interessant.
§ Dat is aangenaam te horen. Ik hoop dat de foto’s goed zullen zijn.
§ Ik zal je enkele sturen wanneer ze klaar zijn.
§ Ja, dank u, graag.
Dan reist Annie terug naar het pension waar zij overnacht. Om half vijf eet ze middagmaal. Zij is hongerig en het voedsel is lekker, verse zalm met room en augurksalade. Maar zijn denkt enkel aan de filmpjes. Waar zijn ze nu? Wil iemand werkelijk de foto’s met de geiten hebben? Wie neemt de filmrolletjes en niet het fotoapparaat. Was het iemand op de trein naar Voss? Misschien was het de jongen met de boeken!