“Ze zei: ‘ik weet niet of ik dit al moet zeggen, maar ik vind jou leuk.’ ‘Ik weet niet of ik dit al moet zeggen, maar ik vind jou ook heel leuk.’ ‘Aha. Nou ik weet niet of ik dit al moet zeggen, maar ik vind jou… verschrikkelijk leuk.’ ‘O ja. En ik jou ontiegelijk, vreselijk, heel erg leuk.’ ‘En ik jou ongeloofwaardig, overdreven, maniakaal leuk.’ ‘Krankzinnig, autistisch, bezopen, meedogenloos leuk.’ ‘Wereldvreemd, allesomvattend, uitputtend leuk.’ ‘Halsstarrig, verblindend, onvergelijkbaar, verwondend, schrikbarend, fabelachtig, mateloos, tomeloos, hopeloos, radeloos, hulpeloos, eindeloos leuk.’ ‘Maar ik weet niet of het goed is dat we dit zeggen.’ ‘Nee. Laten we niet te hard van stapel lopen.’” |
Ronald Giphart, Ik omhels je met duizend armen.
![]() |
Dare To Dream! Deep within ourselves, there is a special knowledge. It tells us every now and then what it is that will really make us happy. I think we are born with it. It tells us why we are here and what we should do with our lives. Sometimes we listen to that little voice, and other times we dismiss it as "a silly dream". Dare to Dream! Dare to Dream! If your mind wanders to that special spot where you know what you want, go get it! If it's meant to be it will, or something even better for you will be there waiting. Dare to Dream! |
Dare to Dream! Dare to Dream! Dare to Dream my friend. |
Dare to Dream! Dare to Dream! Dare to Dream! Can you afford not to? |
Je hebt me alleen gelaten...
je hebt me alleen gelaten
maar ik heb het je allang vergeven
want ik weet dat je nog ergens bent
vannacht nog, toen ik door de stad
dwaalde, zag ik je silhouet in het glas
van een badkamer
en gisteren hoorde ik je in het bos lachen
zie je, ik weet dat je er nog bent
laatst reed je me voorbij met vier
andere mensen in een oude auto
en ofschoon jij de enige was die
niet omkeek, wist ik toch dat jij
de enige was die mij herkende de enige die
zonder mij niet kan leven
en ik heb geglimlacht
ik was zeker dat je me niet verlaten zou
morgen misschien zul je terugkomen
of anders overmorgen of wie weet wel nooit
maar je kunt me niet verlaten
Hans Lodeizen