DESTAN

Durun kalabaliklar, bu cadde çikmaz sokak!
Haykirsam, kollarimi makas gibi açarak:
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden,
Çatirtilar geliyor karanlik kubbemizden,
Çekiyor tebesirle yekun hattini afet;
Alevler içinde ev, üst katinda ziyafet!
Durum diye birn laf var, buyrunuz size durum;
Bu toprak çirkef oldu, bu gökyüzü bodrum!
Bir sey koptu benden, sey, her seyi tutan bir sey,
Benim adim Bay Necip, babaminki Fazil Bey,
Utanirdi burnunu göstermekten sütninem,
Kizimin gösterdigi, kefen bezine mahrem.
Ey tepetaklak ehram, basi üstünde bina;
Evde cinayet, tramvay arabasinda zina!
Bir kitap sarayinin bin dolusu iskambil;
Barajlar yikan sarap, sebil üstüne sebil!
Ve ferman, kumardaki dört kralin buyrugu:
Baskentler haritasi, yerde sarhos kusmugu!
Geçenler geçti seni, uçtu pabucun dama,
Çatla Sodom-Gomore, patla Bizans ve Roma!
Öttür yem borusunu öttür, öttür borazan!
Bitpazarinda sattik, kalkamaz artik kazan!
Allahin on pulunu bekleye dursun on kul;
Bir kisiye tam dokuz, dokuz kisiye bir pul.
Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara sah olsa;
Yasasin, kefenimin kefili karaborsa!
Kubur faresi hayat, meselesiz, geçeksiz;
Heykel destek üstünde, benim ruhum desteksiz.
Siyaset kavas, ilim köle, sanat ihtilaç;
Serbest, verem ve sitma;mahpus, gümrükte ilaç.
Bülbüllere emir var: Lisan ögren vakvaktan;
Bahset tarih, baligin tirmandigi kavaktan!
Bak,arslan hakikate, ispinoz kafesinde;
Tartilan vatana bak, dalkavuk kefesinde!
Mezarda kan terliyor babamin iskeleti;
Ne yaptik; ne yaptilar mukaddes emaneti?
Ah, küçük hokkabazlik, sefil aynali dolap;
Bir sapka, bir eldiven, bir maymun ve inkilap.
 

Necip Fazil Kisakürek (1947)