น้ำกลั่น คือการนำน้ำไปต้ม จนระเหยกลายเป็นไอ แล้วปล่อยให้น้ำควบแน่นกลับมาเป็นของเหลวอีกครั้ง หลักการก็คือสิ่งที่ไม่ระเหยกลายเป็นไอ ก็จะเหลือทิ้งอยู่ ไม่ได้ไปรวมกับน้ำที่ควบแน่นกลับลงมา ดังนั้น น้ำนี้จะสูญเสียแร่ธาตุต่างๆที่มีอยู่ไป แต่สำหรับเชื้อโรค ก็จะเหมือนกันน้ำต้ม เพราะกระบวนการเกิดที่ 100 องศาเซลเซียสเหมือนกัน

น้ำกรอง จะมี 2 ลักษณะ คือ กรองด้วยคาร์บอน กับ กรองด้วย UV 

การกรองด้วยคาร์บอน คาร์บอกจะช่วยดูดซับกลิ่นและรสชาติที่ไม่พึงประสงค์ รวมทั้งคลอรีน ออกไป คาร์บอนที่ใช้ มี 2 แบบ คือ Solid Block Carbon กับ Granular Activated Carbon ซึ่งแต่ละแบบ จะมีข้อดีและเสีย ต่างกันไป

การกรองด้วย UV เป็นการใช้รังสียูวี เพื่อฆ่าจุลชีพ หรือเชื้อโรคต่างๆที่อยู่ในน้ำ โดยการไปตัดวงจรการแพร่พันธุ์ของจุลชีพเหล่านั้น 

น้ำ RO (Reverse Osmosis)  คือ การกรองโดยใช้ membrane ภายใต้ความดันค่ะ ซึ่งเมมเบรนนี้จะรูเล็กมากๆพอแค่ให้โมเลกุลของน้ำผ่านไปได้เพียงอย่างเดียว แต่สิ่งเจือปนจะผ่านไม่ได้ รวมถึงแร่ธาตุต่างๆก็จะถูกกำจัดออกไปด้วย เป็นระบบการทำความสะอาดน้ำดื่มตามบ้านที่ปัจจุบันใช้กันโดยทั่วไป

ส่วนตัวนาวว่าน้ำ RO ดื่มได้ไม่อันตรายค่ะ สะอาดด้วย แต่ก็จะไม่ได้รับแร่ธาตุที่มีประโยชน์ที่อยู่ในน้ำ

น้ำ DI ( De-ionization) เป็นการแยกประจุของสิ่งเจือปนออกจากโมเลกลของุน้ำ (recharge) โดยใช้คอลัมน์ที่มี ion exchange media บรรจุอยู่ เพื่อทำให้น้ำบริสุทธิ์ น้ำที่ได้จะบริสุทธิ์มากๆๆ (ultra pure water) 

จากการที่น้ำ DI บริสุทธิ์มากๆนี้ ประกอบกับกระบวนการที่ทำให้มันสะอาด ซึ่งต้องนำน้ำเข้าไปผ่านในตัวกลางซึ่งเป็น Sodium Hydroxide ซึ่งเป็นด่าง  ทำให้มีการถกเถียงอย่างมาก ว่าน้ำนี้สมควรนำมาใช้ดื่มหรือไม่ เนื่องจากน้ำ DI มีความบริสุทธิ์มาก มันจึงอาจจะกลายสภาพเป็นตัวทำละลายชั้นเยี่ยม เมื่อเราดื่มเข้าไปก็จะส่งผลให้แร่ธาตุที่อยู่ในร่างกายเข้าไปละลายอยู่ในน้ำนี้แทน ร่างกายเราก็จะเสียแร่ธาตุ และเกิดภาวะ  osmotic shock ได้

ความเห็นส่วนตัวคือ น้ำ DI เหมาะที่จะเอาไปใช้ในทางวิทยาศาสตร์ ทางวิศวกรรม หรือ การแพทย์ที่ต้องการความบริสุทธิ์สูง มากกว่านำมาดื่มค่ะ

[back to MENU]

http://www.rinsepure.com/DI%20Water%20Explanation.html

http://www.finishing.com/156/65.html

http://www.rdmag.com/basics/0108basl.asp

http://diwaterinc.com/dibasics.htm

http://www.care2.com/channels/solutions/consumer_guides/77

A STEP-BY-STEP GUIDE TO SKIN SELF-EXAM

อย่านึกว่าคนที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็งผิวหนัง มีแค่คนผมบลอนด์ ผิวขาม ตาสีฟ้าเท่านั้น เพราะที่จริงแล้วทุกคนมีความเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็งผิวหนังได้ทั้งนั้น 

ต่อไปนี้คือวิธีการตรวจสอบผิวหนังด้วยตนเอง ให้ทำเดือนละครั้ง คุณจะสามารถเห็นความผิดปกติของการเกิดเนื้อร้ายได้ได้ตั้งแต่เนิ่นๆ ซึ่งยังมีโอกาสรักษาให้หายได้สูง

[back to MENU]

I.U. ย่อมาจากคำว่า International Units เป็นหน่วยของ biological material เช่น enzymes, hormones, vitamins, etc.
หน่วยที่ว่านี้ ได้มาจากการวัด biological activities ดังนั้น จึงมักจะเห็นการใช้หน่วย I.U. นี้กับสารอาหาร

ตัวอย่างข้างล่างแสดงวิตามินในหน่วย milligrams (mg) or micrograms (µg) ที่ equivalent กับ 1 international unit.

 
[back to MENU]

http://www.vhihealthe.com/experts/diet/diet_q065.html

ข้อความด้านล่าง copy มาจากเวบไซต์ของ อ.ย. คิดว่าน่าสนใจดีค่ะ หากต้องการทราบรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับ พิษภัยอันเกิดจากวัตถุที่ห้ามใช้ในอาหาร กรุณาคลิกที่ reference ด้านล่างค่ะ

ชนิดของวัตถุที่ห้ามใช้ในอาหาร
           วัตถุที่ห้ามใช้ในอาหาร ปัจจุบันมีอยู่ 12 ชนิด ตามประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ 151 (พ.ศ.2536) อาจมีบางท่านคิดอยู่ในใจว่า ถ้านอกเหนือจาก 12 ชนิด ที่ประกาศแล้ว หมายความว่าใช้ผสมอาหารได้อย่างนั้นหรือ ขอตอบว่า มิใช่เช่นนั้น วัตถุบางอย่างเอามาผสมอาหารแล้ว ก็ไม่ได้ช่วยให้อาหาร ดูดีขึ้น กลับทำให้เกิดลักษณะที่น่ารังเกียจ เช่น มีกลิ่นเหม็นของสารเคมี มีสีที่ดูสกปรก เป็นต้น ใครขืนเอา มาใส่ก็เชื่อได้ว่าไม่มีคนซื้อแน่ อีกอย่างราคาของสารนั้นก็เป็นตัวบังคับด้วย ถ้าต้องเอาของแพง ๆ มาใส่ แล้วยังไม่มีคนซื้อก็คงไม่มีใครเขาทำกันแน่

วัตถุที่ห้ามใช้ในอาหาร 12 ชนิด ได้แก่

1. น้ำมันพืชที่ผ่านกรรมวิธีเติมโบรมีน (Brominated vegetable oil)
2. กรดซาลิซิลิค (Salicylic acid)
3. กรดบอร์ริค (Boric Acid)
4. บอร์แรกซ์ (Borax)
5. แคลเซียมไอโอเดท หรือ โพแทสเซียมไอโอเดท (Calcium iodate and Potassium iodate)
   ยกเว้นการใช้เพื่อปรับสภาวะโภชนาการเกี่ยวกับการขาดสารไอโอดีน ตามที่ได้รับความ
   เห็นชอบจากสำนักงาน-คณะกรรมการอาหารและยา
6. ไนโตรฟูราโซน (Nitrofurazone)
7. โพแทสเซียมคลอเรท (Potassium chlorate)
8. ฟอร์มาลดีไฮด์ (Formaldehyde) สารละลายฟอร์มาลดีไฮด์ (Formaldehyde Solution) และพาราฟอร์มาลดีไฮด์ (Paraformaldehyde)
9. คูมาริน (Coumarin) หรือ 1,2-เบนโซไพโรน (1,2-Bezopyrone) หรือ 5,6-เบนโซ-แอลฟา-ไพโรน (5-6-Benzo - a - pyrone) หรือ ซิส-ออร์โธ-คูมาริค แอซิด แอนไฮไดร์ด (cis-o-coumaric acid, anhydride) หรือ ออร์โธ-ไฮดรอกซีซินนามิค แอซิด แลคโตน (O-Hydroxycinnamic acid, lactone)
10. ไดไฮโดรคูมาริน (Dihydrocoumarin) หรือ เบนโซไดไฮโดรไพโรน (Benzodihydropyrone) หรือ 3-4-ไดไฮโดรคูมาริน (3,4-Dihydrocoumarin) หรือ ไฮโดรคูมาริน (Hydrocoumarin)
11. เมทธิลแอลกอฮอล์ (Methyl alcohol) หรือ เมทานอล (Methanol)
12. ไดเอทธิลินไกลคอล (Diethylene Glycol) หรือ ไดไฮดรอกซีไดเอทธิล-อีเธอ (Dihydroxydiethyl ether) หรือ ไดไกลคอล (diglycol) หรือ 2,2,’-ออกซีบิส-เอทานอล (2,2’-oxybis-ethanol) หรือ 2,2’- ออกซีไดเอทานอล (2,2’-Oxydiethanol)

[back to MENU]