|
więcej » Gołonóg w "Encyklopedii Dąbrowy
Górniczej"
GOŁONÓG, największa terytorialnie dzielnica D.G. Granice jego stanowic: od strony wschodniej - ul. Tworzeń, od strony południowej - park Podlesie, od strony zachodniej - "Damel" ul. Graniczna, a od strony północnej - Kol. Piekło. Zajmuje powierzchnię 21 km kw. i posiada blisko 50 tyś. mieszkańców. Jest dzielnicą D.G. usytuowaną w pólnocno-wschodnicj części miasta na stoku Góry Gołonoskiej (395 m n.p.m.) i na terenach doń przyległych. Nazwa tej dzielnicy D.G. na przestrzeni wieków zmieniała się kilkakrotnie. Dawniej Goła Noga lub Gołonogi, gdyż już w 1400 r. jest Goła Noga, u Długosza zaś w 1470 r. Gołonóg. W XVII w. przejściowo miała formę liczby mnogiej: Gołonogi. Według etymologii ludowej nazwano tę wieś tak żartobliwie dlatego, że leżała nad bagnami i aby przejść do niej, nie niszcząc obuwia, należało je zdjąć, czyli przechodzić gołą nogą. Długosz wspomina m.in., że w tej wsi znajduje się 11 łanów kmiecych, dworki dwa, z których pobierane są dziesięciny na rzecz biskupa krakowskiego. Wartość tej dziesięciny wynosi 8 grzywien. Nie ma tu sołtysa ani "Karczmy". Ten sam Długosz wymienia Gołonóg jako wieś zamieszkałą przez kilku gospodarzy i jednego kowala, przynależną do parafii w Jaworznie. Od połowy XV w. Gołonóg stanowił własność biskupów krakowskich i od połowy XVI w. był włączony do parafii w Sławkowie. W 1675 r. biskup krakowski Andrzej Trzebnicki erygował parafie. W 1789 r. przeszedł na własność skarbu państwa. W latach 1796-1806 Gołonóg był włączony przez Prusaków do klucza sławkowskiego. Od 19 listopada 1807 r. na polecenie Napoleona I, jako dobro rządowe, ofiarowany został marszałkowi Francji Lannesowi de Montebello W 1812 r. zalegające z podatkami dobra marszałka de Montebello zajęte zostały przez państwo. Od 1816 r. Gołonóg wchodził w skład gminy olkusko-siewierskiej powiatu olkuskiego, od 1842r. był w powiecie olkuskim guberni radomskiej, a od 1867 r. w powiecie będzińskim guberni piotrkowskiej. |
