| Het is een mooie zomerdag in de streek van L�on. Guillermo en Catalina trekken er zoals gewoonlijk met hun schapenkudde op uit. Meestal slenteren ze door de gouden graanvelden naast de Duero rivier en langs de vele windmolens die ooit door Don Quichote werden bestreden. Vandaag echter besluiten ze een kijkje te gaan nemen in de buurt van het Coca-kasteel. Deze imposante alc�zar waarrond voortdurend grote vogels cirkelen, lokt hen op mysterieuze wijze. Rond het middaguur wordt het tijd om de knapzak aan te spreken : er is gazpacho, cochinillo met ajo (speenvarkentje met look), codorniz en perdiz (kwartel en patrijs), rodaballo (tarbot) en natuurlijk rabo de toro (stierenstaart) ! Guillermo en Catalina maken er een waar feestmaal van en alles wordt doorgespoeld met Fanta lim�n. Na de maaltijd blijven ze nagenieten van de heerlijke zon. In de verte zien ze de dorpjes liggen, als door een gulle hand uitgestrooid op een kleurig tapijt. Boven de huisjes uit pralen de verschillende kerken met hun opengewerkte torens, waarin de ooievaars zo kunstig hun nesten gebouwd hebben. Deze beelden op doek te kunnen penselen � ! Zowel Catalina als Guillermo droomt ervan om, net als El Greco, prachtige schilderijen te kunnen maken die door iedereen in de musea bewonderd worden. Voorlopig doen ze het echter met de camera en vereeuwigen ze al dit moois op de gevoelige plaat. Hun goedgevulde magen maken hen lekker loom. Catalina zet haar zonnebril af en legt zich lekker languit in het gras. Guillermo vindt een steuntje voor zijn hoofd op een met mos bedekte steen en legt zijn sombrero over zijn gezicht. Beiden soezen ze zachtjes weg in een welverdiende siesta. |
| Spaans Vakantieverhaal |
| � Meutje |
| door T�a Asoleada. |
 |
| Plots worden ze opgeschrikt uit hun dromen door piepende kriepende remmen ! Klaarwakker zetten ze zich recht en zien ze in een grote stofwolk een vrachtwagen en een pick-up truck achter ��n van de muren van het kasteel verdwijnen. Nieuwsgierig sluipen Guillermo en Catalina dichterbij, nu eens dekking zoekend achter hun schapen, dan weer zich verschuilend achter een rotsblok. In de kasteelmuur zit een spleet waardoor ze een uitstekend zicht krijgen op wat zich daarachter afspeelt. Enkele donkerharige, door de zon gebruinde mannen, met tatoeages op de gespierde bovenarmen, lopen bedrijvig rond de wagens met lange ijzeren staken in de hand. Een man met een hanenkam laat de laadbak omhoogkiepen. De vrachtwagen is volgestouwd met stierenkadavers ! Met de ijzeren haken worden de dode dieren uit de laadbak gesleurd. Ze komen met doffe ploffen terecht in een grote ondiepe put, bovenop de resten van andere, reeds rottende kadavers. De mannen dragen mondmaskers en Catalina en Guillermo begrijpen dadelijk waarom : de stank is niet te harden ! Als de vrachtwagen leeg is, springen de mannen weer in hun voertuigen en gaan er als de bliksem vandoor. |
 |
 |
| Het opwarrelende stof daalt langzaam neer en de binnenplaats komt weer tot rust. De vale gieren, die al die tijd hogerop zijn blijven cirkelen, strijken neer rond de put en doen zich tegoed aan de nieuwe lading stierenlijken. En dan nadert Catalina onbevreesd de stinkende berg afval waardoor de vogels opvliegen. Zo kan Guillermo een paar prachtige gierenfoto's aan zijn palmares toevoegen, want een vogel is natuurlijk altijd fotogenieker in volle vlucht ! |