| Als Meutje Droomt ... (5) |
| Droom ... maart 2001 ??? Ik zit in mijn huisje � dat eigenlijk een appartementje is. Plots komt M. binnen. Ik denk, helemaal relaxed : "Voor de tijd dat het zal duren, zal het wel weer goed zijn, zeker ?". Maar na een tijdje sleurt hij twee van mijn drie bloemekeszetels naar buiten en brengt er twee andere (groene) zetels voor in de plaats ! Ik vind dat maar niks. Zeker niet als een beetje later ook vrienden (?) van hem beginnen stopcontacten bij te zetten en hier en daar te bricoleren. Ik word kwaad en begin te roepen en te tieren. Dat helpt niet veel want M. heeft een air van : "Tutututut � Trek het u niet aan. Ik weet wel wat ik doe. Ik heb uw mening niet nodig." Dan begin ik met dingen te gooien : eerst gooi ik met spullen die niet stuk kunnen of gooi ik breekbare dingen op de zetel, het tapijt, een deken � zodat die niet breken. Tamelijk frustrerend ! Dan vind ik toch voorwerpen die ik kan stukgooien. Op den duur wordt het mij allemaal te veel en ga ik langs de trappen naar beneden, naar buiten. Ik sta in de tuin van Senorab want Senorab is eigenlijk het appartementsgebouw waar ik woon. Daar kom ik mevrouw Van Pee tegen. Zij is op huizenjacht en wil mijn appartement zien om het te kopen. Ik zeg haar dat het momenteel geen pas geeft om er eens te gaan zien want dat de situatie een beetje hectisch is. Geen bezwaar, vind zij en ze wil absoluut mee naar binnen. Wij langs de trap weer naar boven. Daar vind ik in mijn appartement, bij al dat volk dat daar aan het verhuizen is, nu ook nog Jimmy met zijn broer en kinderen. Ook Mirlosh is erbij en ik denk nog : "Die snoodaard heeft mij wijsgemaakt dat zijn zoon overleden is opdat ik medelijden zou krijgen met hem !" Tussen haakjes : Jimmy's broer lijkt op de "nieuwe" Christus (zie Metro). Enfin, dit is echt de druppel die de emmer doet overlopen en ik barst in tranen uit in de armen van mevrouw Van Pee � Droom 14-15/5/2001 Vannacht (weer) iemand vermoord ... Deze keer bleef ik echter niet met het lijk zitten. (Vorige keer kon ik die plastic zak met inhoud maar niet kwijt. Paniek !) Dit keer was er geen lijk te bespeuren. Maar toch moest ik het voor iedereen verborgen houden dat ik een moord begaan had. Begin daar maar eens aan ! Stress, jongens ! Tot onze va kwam kijken en vond dat alles er zo "raar" uitzag. Ik maar volhouden dat er niets aan de hand was en dat een beetje afwisseling geen kwaad kon. En plots vroeg hij : "Gaat het wel, meisje ?" ... De spanning die plots van mij afviel, zo van : eindelijk kan ik het aan iemand vertellen ! Niet te beschrijven wat een opluchting ik voelde toen ik met een bibberlipje antwoordde : "Neen, het gaat niet echt ...". |
| � Meutje |