| Als Meutje Droomt ... (24) |
| Droom 15 - 16/8/2005 Veel vergeten van deze nachtmerrie. Maar omdat ze een week later nog door mijn hoofd spookt, schrijf ik ze toch maar op. Ik ben in een groot huis, een grote ruimte, met veel trapjes op en trapjes af, het is er duister. Er lopen allemaal mensen rond in donkerblauwe kleren (een beetje zoals de postbodes). Ik moet hier weg ! Er is ��n van die mensen, een beetje een achterlijke maar gewelddadige en gevaarlijke man, die niet wil dat ik wegga. Telkens ik op het punt sta te ontsnappen, krijgt hij mij te pakken en wil hij mij slaan. Ik kan er dan alleen maar onderuit door onnozel te doen en te zeggen dat ik niet echt weg wil, dat ik bij hem zal blijven. De ganse droom is eigenlijk ��n grote ontsnappingspoging. Ik denk telkens : hij is weg - hij ziet mij niet, ik ga stilletjes - ik ga razendsnel naar een uitgang. Maar telkens ziet hij mij en grijpt hij mij, voor ik bij de uitgang kan geraken. Hij wordt ook steeds gewelddadiger. E�n keer heeft hij mij vast bij de nek en duwt hij mij met mijn gezicht op een tafel. Ik denk dat ik deze keer echt vermoord zal worden ... Na ettelijke ontsnappingspogingen, roept iemand vanuit het duister : "Langs hier, snel, maak dat je wegkomt , sneller !". Ik beweeg mij niet want ik denk dat HIJ me in de val wil lokken. Dan komt de persoon die geroepen heeft in het licht terecht : het is een vrouw (ook in het donkerblauw gekleed) die mij echt wil helpen ! Inderdaad, ik zie mijn belager verweg in de ruimte. Hij schenkt geen aandacht aan mij. Ik besluit mijn redster te volgen. Maar natuurlijk krijgt HIJ het toch weer in de mot. En hij komt veel sneller vooruit dan ik, hoe ik ook mijn best doe. Ik ben nochtans veel dichter bij de uitgang dan hij ! Ik schiet wakker, naar adem snakkend en met ene luid kloppend hart. (Dinsdag 16 augustus moet ik, na een weekje verlof, weer aan het werk. Heeft dat hier iets mee te maken ?) Droom 12 - 13/10/2006 De Afrekening ? Ik zit ergens in een caf�, wellicht te wachten op Mil. Plots komt Annette binnen. Zij geeft mij een sleutel �vanwege Mil�. Hij gaat bij mij weg en komt niet meer terug. Ik ga mij omkleden : lange witte rok, lichtblauw met witte bloes en daarover een wit linnen vest zonder mouwen. Ik denk dat ik er goed wil uitzien om �afscheid� te nemen van Mil. Ik heb een �koele� conversatie met Mil waar ik mij bij het wakker worden niets meer van herinner. Als hij weggaat zegt hij nog : �Ja, en die interesten moet ge zo vlug mogelijk op mijn rekening storten.� Interesten � ? Waarover heeft hij het ? �Wel, als ik daar niet meer woon, wil ik er ook geen interesten meer voor betalen !� Waarop ik antwoord : �Gij hebt daar nooit interesten voor betaald. Dat heb ik altijd gedaan. En trouwens, nu woont ge er niet meer maar vroeger woonde ge er ook al niet veel : ge zat altijd bij een ander !� Hij gaat weg en ik bestel nog een drankje. Geen tranen, geen triest of wanhopig gevoel. Alleen maar opluchting � ! Is dit dan (eindelijk) de �echte� afrekening ? Ben eens benieuwd � |
| � Meutje |