| Άνεμοι χτυπήσανε Άνεμοι χτυπήσανε πέτρα δεν αφήσανε πέτρα δεν αφήσανε κι όσοι αγαπήσανε του ονείρου οι κυνηγοί τώρα στα χαλάσματα προδομένα πλάσματα γυρεύουνε στοργή. Πάλεψαν ματώσανε το σταυρό σηκώσανε το σταυρό σηκώσανε όλα σου τα δώσανε και μη βαρυγκωμάς μαύρα ξημερώματα της αυγής τα χρώματα δεν ήτανε για μας. Άνεμοι χτυπήσανε τα λιμάνια κλείσανε τα λιμάνια κλείσανε κι όσοι αγαπήσανε του ονείρου οι ναυαγοί τώρα στα συντρίμματα μοιάζουνε με κύματα που πάνε σ' άλλη γη. Μέρες δεν κοιμήθηκα τον καημό σου ντύθηκα τον καημό σου ντύθηκα κι όταν σε θυμήθηκα στου δρόμου τη στροφή πάνω από τ' ανάθεμα φύτεψα χρυσάνθεμα για την επιστροφή. Μόνος μου τώρα περπατώ Μόνος μου τώρα περπατώ στου κόσμου το καμίνι ούτε συμπόνια σου ζητώ ούτε κι ελεημοσύνη. Όλα για σένα τα 'δωσα μου 'μεινε η περηφάνια γιατ' είχα δάσκαλο παλιό μες στης καρδιάς μου το σκολειό την πίκρα την ορφάνια. |
Μόνος μου τώρα περπατώ Μόνος μου τώρα περπατώ στου κόσμου το καμίνι ούτε συμπόνια σου ζητώ ούτε κι ελεημοσύνη. Όλα για σένα τα 'δωσα μου 'μεινε η περηφάνια γιατ' είχα δάσκαλο παλιό μες στης καρδιάς μου το σκολειό την πίκρα την ορφάνια. Μόνος μου τώρα περπατώ μη με ρωτάς πού πάω τίποτα πια δε σου χρωστώ τίποτα δε ζητάω.
|
| Το χάραμα
Στης εκκλησιάς τα μάρμαρα
|