Μες στη ζωή περπάτησα
κι είχα τον ήλιο προίκα
μόνο που φως δεν κράτησα
παρηγοριά δεν βρήκα.

Πήρα δροσιά και πότισα
τα μαραμένα στήθη
μόνο η καρδιά που ρώτησα
ποτέ δε μου αποκρίθη.

Στου κόσμου την ανηφοριά
μου στήσανε καρτέρι
κι ήταν ο φίλος πυρκαγιά
ο αδερφός μαχαίρι.