Iste es un extracto curte de un interview in 1964. Le interviewer (BH) es Betty Hoag, e le interviewee (SMW) es Stanton Macdonald-Wright (naturalmente).
SMW: Naturalmente, io lo non reclama que io deberea, porque illes lo amava tan. Illo era incomplete. Io ha discoperite super tres differente picturas in le 15 o 18 annos passate que ha essite furate…
BH: Alora, es quasi un complemento grande…
SMW: Io non sape. Forsan es stupiditate per le personas que lo furava; forsan illes poteva haber obtenite un habito de vestimentos que serea multo melior.
BH: Io ha securitate que illo non es. Tu justo diceva qualcosa que io me interessava de super le pictura sempre essente un expression de su mesme. Illo es alora porque pingente cambia porque un persona sempre cambia, nonne?
SMW: Non. Io pensa que illo es justo le contrario. Io pensa que pingente es sempre le mesme. Io crede que le Franceses ha un dicto: «Plus ca change la plus ca le meme chose», que significa «Le plus illo cambia, le plus illo es le mesme cosa» Io pensa que le exterior de un pictura, le superfacie le illo, cambiarea como un person, nos pote dicer, deveni senior; mais io non pensa que le qualitate fundamental de o un esser human o un pictura cambia jammais. Io pensa que illo remane le mesme. Io pensa que personas qui cognosceva mi pingente quando io habeva 22 annos recognoserea ille pingente hodie. Io non significa que illo pare le mesme; io significa que il ha un marco indelibile ponate sur illo. Mais io pensa que iste es ver de totos. Io non senti alcun cambiamento in me mesme, minus que deveniente senior; io deveni plus debile e probabilemente plus stupide o qualcunque.
BH: Illo que io era parlante super era alique que tu dava a alcuno qui te intervistate, io pensa circa dece annos passate, dicente super vadente a Japon e essente interresate in le philosophia Japonese, e super illo que tu appellava un ‘realismo interior’, que era in Japonese appellate yugen, esque iste ha ration? E illo, como io lo comprende, es un typo de empathia con que un artista le pote sentir a in su pictura quando ille lo crea.
SMW: Si. Illo es un cosa theoretic que io pensa poter esser confirmate in practica actuale. Es que le Germanos appella ‘einfuhlung’ e nos lo appella ‘empathia’, e le Japoneses ha su proprie parola por illo, que es un forma de ‘kunja’, que es connexe con sentimento mesme. E io pensa que illo ha essite provate que illo require multo discipliplina.
Naturalmente le production de arte hodie non ha alcun interesse in un tal cosa. In le periodos magne de arte illes habeva interesse de illo. Io non significa le periodos magne tal como le Renascentia, proque tote del picturas del Renascentia era pingente commencial. Mais io parla del Medievo, per exemplo, intra le periodo Romanesc, artistas magne pingeva del tempore de, nos pote dicer le seculos 16te e 17te; le artistas faceva le mesme in le 14te, naturalmente, es pingente primitive. E nos trova que le periodos grande de ille genere ha iste sentimento… que illes les pone a in su obras, porque illes senti que por cognoscer un cosa on debe devenir un cosa.
Esque tu realisa que in India mesme in le dies vetule, un sculptator debeva non solo — era obligate extraher le petra mesme foras del terra (le petra que ille sculptava) mais ille debeva viver con illo. Ille non era permittite per su maestros por partir de illo. Illes insisteva que ille sonia super su petra. E rememora que tote del modellos que illes usava era deitates. Non habente le habiltate de facer descender le deos in forma visabile, illes vadeva a in periodos de meditation tan profunde que illes les visualisava al detalios le plus parve que serviva le artistas Indian (i.e. le unes qui faceva le formulas fixe por iste cosas que era multo rigorose). Illes posava por le artistas, iste deitates imaginari, multo plus definatemente que si illes ha habite realitate.
BH: Esque il non es stupende!
SMW: Tu parlava de empathia. Iste es lo que illo es. Es un sentimento a in alcun cosa. Como le Japonese, que heredita del Chinese, dice: alique que se interpone intra le brossa del artista e su canevas, o intra le brossa e le papiro, immediatemente significa que tote le pictura es ruinate! Illo non ha ulle valor jam. Illo debe ser iste via. Mais personas, como io dice, non ha interessate de tal declarationes plus. Non non ha interessate de arte; le artistas non ha interesse de arte plus longe. Illes ha interesse de vendente picturas. E iste es le ration porque io non exhibi.
BH: Esque tu pensa que un ration es societate, porque le artista, si ille es un artista bon e conscientiose, cognosce illo que ille essaya dicer..?
SMW: Non. Ille non.
BH: Esque tu non sape?
SMW: Non. In le Monstra de Foro, cata homine, como io te dice, habeva un summario. Io crede que il habeva dece-sex homines exhibiente a ille tempore — io non dicerea, forsan io es confundite, dece-nove, dece-sex o qualcosa. Mais io pensa que illo era dece-sex. Io poterea nominar multes de illes ora. De iste numero totevia, le totalitate de personas, 80% me demanda vader circa e colliger de illes su statamentos super illo que illes face. Io vadeva circa. Illes non ha le plus vage notion de illo que illes face, io al fin io scribeva 80% de illo que era publicava in le catalogo de Foro.
BH: Es alquanto disgoragiante, nonne?
SMW: Non particularmente disgoragiante. Forsan il revela.
BH: Alora, quando io dice que possiblemente un parte de illo es de causa de societate, per exemplo, vide le obras de Giotto, qui io crede es un de tu pictors favorite. Io pensa que totos qui ama pingente…
SMW: Io pensa de Pierro della Francesc…
BH: Mais in un tal caso como iste, le Ecclesia era post ille; e tote del audientia, le populo, sapeva que illo era, le imagine visual ille essayava dicer. Hodie io me demanda si un parte de illo es nostre confusion super non essente secur super nostre mundo material o spiritual.
SMW: Seniora Hoag, io non pensa que le populo in le Medie Etate al tempore de Giotto, o a ulle altre tempore in le historia del mundo, includente le Grec, le Italian, le Persian, le Chinese, le Japonese, que le personas jammais habeva le plus vage interesse de illo que le artista faceva.
BH: Mais, in India, per exemplo, per arte traditional esque illes non cognosce iste deos e deas que le artistas visualisava?
SMW: Illes cognosceva le deos e deas vetule, si; mais illo de que illes habeva interesse era le doctrina literari que era relative a parolas e nomines, non con formas e significationes esthetic o artistic. Iste es alcun cosa que les nunquam ha toccate un poco. E illes nunquam ha essite interessate de illo.
Mais in le tempore de Giotto, per exemplo, rememora que tote le personas de iste periodo, le personas ante ille, le personas legiermente post ille, e anque personas al tempore del Seculo 16me, o forsan le medio del seculo 17me — il habeva tan inhabilitate de leger o qualcosa de ille genere, le cathederal Gothic, anque como le picturas mesme del periodo Romanesc — inseniava lectiones biblic. E illos anque in le arte del Renascentia plus tarde deveniva symbolos de stato por familias, tal como le D'Estes, e le Medicis, e tote le altres qui usava le artistas mermente como un symbolo de stato, como on ora usa un Cadillac o un Lincoln-Imperial (Continental), o qualcosa de iste genere. Iste es tote que illes amonta a. E illes non habeva interesse de illos in ulle altre maniera. Io non dice que iste era absolutemente le totalitate de personas. Il habeva un pauc numero de personas qui habeva interesse de arte. Mais io non pensa que in le historia del mundo il habeva habite multe personas qui ha habite interesse de arte.
[…]
Iste cosas son maneate — non ha le idea que porque personas compra picturas illes ama picturas; illes non. Illes ama un messagio que le pictura les forsan donarea. Que personas compra picturas por ora es le mesme ration por que illes compra mi picturas e le picturas de altre personas. Mi picturas ha ascendate per 300% in dece annos. Es un investimento bon. Es quasi tanto bon como General Motors.
BH: Iste non es porque personas los ha comprate.
SMW: Il es, naturalmente. Illes compra le picturas mies sin los vidente.
BH: Alora, forsan — sin dubita alcun personas, mais alcun personas…
SMW: Le majoritate de personas, Sra. Hoag…
BH: …les compra porque illes los ama e gaude de illos.
SMW: Io lo non pensa. Il ha multe pauc personas qui ama picturas como picturas. Le collectores que io ha cognosceva: il non ha un de un cento collectores que io ha ja incontrava qui vermente ama picturas. Illes los ama por altre rationes. Multe familias ora compra picturas sin ulle idea possible super illo que illes face, illo que le pictor face, e ni ha le pictor, actualmente. Mais illes compra iste cosas por symbolos de stato, porque illos es annunciate talmente.
Porque tote le mundo salta quando illes audi de un nova genere de auto e lo compra? Nos ha autos compacte ora que nos usa. Un ‘auto compacte’ porque le Americano non pote tolerar por un momento viagiar in illo que es appellate un auto parve. Assi illes cambia le parola ‘parve’ a ‘compacte’. Iste, ille pote tolerar. Mais necuno era jammais ha comprate un auto si illo era appellate un ‘auto parve’. Mais ora illo es un ‘auto compacte’. In Europa illos es autos parve. Mais ci illos es pactos. E nos debe dar iste idiotias semantic a virtualmente totes que nos face. E es ver con arte, anque, si-nominate arte. Io significa que tu trovara un idealista in me usque a arte es concernate, mais non un idealista usque esser inclinate-socialogicamente sufficientemente por pensar por un momento que personas qui compra picturas los ama. Illes non.
BH: Quando tu pinge picturas tu lo non face por solo tu mesme?
SMW: Certemente solo por me. E por necuno del altres.
BH: Alora, tu debe saper que il ha illes qui los ama e iste te face allegre facer los?
SMW: Non del toto. Io non pensa de alicuno del toto. Quando io pinge un pictura io non pensa de alicuno lo amar, io lo amar, o qualcosa altremente. In realitate, io, como probabilemente tote del pictores in le mundo, quando io pinge un pictura pensa de quasi tote le cosas del mundo except le pictura. Io reconstrue complete passatos por me. Io pensa de que occurre ci. Io pensa de sia io vole haber iste sia illo por cena. Io pensa de que alcun altre persona dice a me in alcun altre tempore, que ha nihil connexe con le pictura. On pinge picturas, si on es un artista, subconscientemente. I.e., post tu ha apprendite per un disciplina longe tu composition e alora illo non necessita pensamento consciente. Tu mente es perfectemente libre a iste tempore.
Non… io era sur un programma del radio ci ante circa un anno con Dr. Harvey. Io non sape si tu lo audiva o non, probabilemente non. Alora, ille me demanda le mesme question. E ille diceva «Como pote tu lo dice? Esque le artista senti nulle responsabilatate al publico?» I diceva «Le artista senti justo tanto responsabilatate al publico como le publico senti al artista, que es nihil.» Ille diceva «Tu ha nulle sentimento de responsabilatate al publico mesme?» Io diceva «minus que nihil.».
Tote de iste es ideas erronee que personas ha recipite de personas qui ha scribite super arte mais qui cognosce nihil de illo. E naturalmente iste es in annos passate. Illo que illes scribe ora es nonsenso total. Illes non cognosce qualcosa de illo (non haberea qualcosa super illo). Le scriptores reguarda alique, e illes scribe alcun cosa ostensibilemente super le pictura. Mais es actualemente super que io, le scriptor, ama sentir super me mesme quando io pote leger mi proprie parolas sur le cosa. Illo ha nulle relation con le subjecto. Totevia, non permitte me parlar super iste subjecto. Iste es qualcosa que io suppone totos con un modico de intelligentia discoperi post ille ha essite exhibiente por duo annos. E io ha essite exhibiente post que 1912, que me da un idea bastante profunde super illo super que io parla.