Stanton Macdonald-Wright nasceva in 1890, in Chalottesville, Virginia, SUA. Su patre era un pictor amateur, e incoragiava le interresses artistic del Stanton juvene. Quando Stanton habeva 10 annos, le familia se movava a Santa Monica, California. Resistente le pression de su familia, por aspirar a un carriera in medicina, Stanton essayava (infructosemente) escapar a Japon, e (fructosemente) studiar Arte in Los Angeles.
In 1907, con dece-septe (17) annos e maritate (le anno passate) a un femina ric con vinti-duo (27) annos, ille viagiate a Paris, por gauder del vita bohemian del artista avant-garde (ben que sin le povressa usualmente associate). Ille dice plus tarde ‘Io me senti a casa in traditiones Europee porque, [...] Io [habeva] habite parlar Français jammais a cena e Español a prandio, assi io era basicamente trilingual como un infante’. Ille anque studiava a varie institutiones de Arte, includente le Sorbonne, a que ille incontrava Henri Focillion, qui le introduceva al arte e philosophia oriental.
«Io deveniva interessate in arte oriental per probabilemente le plus magne esthetico con qui io studiava al Sorbonne, in Paris, quando io era illac como un homine multo juvene. Su nomine era Focillion. Ille es le homine qui es recognoscite, probabilemente in tote le mundo, como le plus magne esthetico del epocha moderne; ille es un typo multo dulce. E ille me diceva un die ‘Io sape nihil de arte oriental, ma io crede que illo ha multe importantia’.»On debe notar que 1907 es le anno in que Picasso pingeva ‘Les Damoiselles d’Avignon’, le pictura considerate significar le nascentia de arte moderne. Stanton colligeva arte, includente obras de Cèzanne, per qui ille era (como tote le altres, on debe notar) multo influentiava.— Stanton, parlante in 1964
«Tote le picturas moderne que ha essite, del tempore de Cèzanne, era influentiava per Cèzanne. Cèzanne era un grande fonte, de que multes de illes pueros [= homines como Othon Friesz] prenderea un cuppa; mais le fonte era ja illac, effundente. E sin Cèzanne il non haberea alcun disvelloppamento de pingente moderne.»— Stanton, parlante in 1964
In 1911, ille visitava London, Rotterdam, Amsterdam, Dordrecht, Antwerp and Brussels. Ille incontrava Morgan Russel, un altre Statos Unitese expatriato. Russel le conduceva al atelier de Percyval Tudor-Harte, un English theorista de color e pictor (e, secundo Stanton, perfectemente absolutemente folle). Ambes del duo studiava e laborava con Tudor-Harte, e profundamente studiava theoria de colores. Stanton e Russel assisteva al varie soirées de Gertrude e Leo Stein, a que Stanton incontrava Picasso, Rodin, e Matisse. Ille anque cognosceva Man Ray e multe altre ora-famose artistas in Paris a iste tempore.
In 1912, quando Vorticismo era actual in Anglaterra, e Cubismo habeva su phase le plus productive, Stanton e Russel fundava Synchronismo, un nove ramo abstracte de Cubismo que considerava color esser le materia prime de arte. Illo resimila proximemente le Orphismo practicava per Robert Delauney al mesme tempore. Il pare que iste ha essite notate antea, e Stanton reproba:
«Illo non ha ulle relation con Orphismo e alcuno qui ha legite le prime calalogo de Synchronismo del exposition Bernheim Jeune de 1913, o del exposition Nue Kunst Salon in Munich del mesme anno comprenderea que nos nos rideva de Orphismo e de Delauney in despecto del facto que Delauney era un de mi amicos intime. [...] Le ration de nos esser assimilate a illo [Orphismo] es porque nos era le prime personas distaccar se del genre monochromatic de obra que era facite per Cubismo al tempore.»Como Kandinsky, Vorticismo e altre (al tempore) contemporanee artistas e movimentos abstracte, Synchronismo se explicava per analogia con musica. Picturas Synchonista era appellate ‘Synchronias’, un parola que proximemente resimila ‘Symphonias’.[ille avantia al similaritates]
«Ambes de illes [Synchronismo e Orphismo] era color. Delauney habeva un senso del color plus delicate, senso de color plus incantante. Delauney probabilemente era exactemente al centro del tradition Français de su plus magnific qualitate decorative, justo como Braque era plus tarde.»
— Stanton, parlante in 1964
«Iste duo artistas credeva que color habeva equivalentes de sono, e le parola synchronia significa ‘con color’ como symphonia significa ‘con sono’. Illes credeva que per pingente in scalas de color in le mesme maniera que on compone con scalas musical, on pote crear picturas que evocarea sentimentos musical in le spectator. Europeos al tempore sapeva super iste theorias e era agitate super illos.»— Will South, Curator, ‘Color, Mytho, e Musica: Stanton Macdonald-Wright e Synchromismo’
