4 Listopada 2002 roku odbyła się 1 część walnego zebrania mazowieckiego oddziału stowarzyszenia Attac. Wiceprzewodnicząca oddziału, Urszula Lugowska, przedstawiła bilans rocznej działalności stowarzyszenia w Warszawie i przedłożyła konkretne propozycje zdynamizowania działalności oddziału. Zebrani uznali pilną potrzebę reorganizacji składu zarządu ze względu na półroczną bierność organizacyjną dotychczasowego przewodniczącego, Piotra Ostrowskiego oraz bardzo poważne zarzuty przeciwko jednemu z członków zarządu, Andrzejowi ż., pełniącemu dotychczas funkcję sekretarza zarządu.

Uczestnicy walnego zebrania podjęli decyzję o usunięciu ze stowarzyszenia 2 członków oddziału: Andrzeja ż. i Filipa I. Zainteresowani nie pojawili się na zebraniu, mimo iż wiedzieli, że będą na nim omawiane zarzuty przeciwko nim. Osoby te, będące działaczami organizacji pod nazwą Pracownicza Demokracja, rozpoczęły jesienią 2002 roku kampanię zniesławiania stowarzyszenia. Miała ona slużyć odwróceniu uwagi od karygodnych działań na szkodę stowarzyszenia, których w okresie wiosna - lato 2002 dopuściły się wymienione osoby. Andrzej ż, jako sekretarz zarządu podejmował decyzje w imieniu zarządu bez jego wiedzy i zgody. Decyzje te miały służyć jedynie prymitywnej formie agitacji na rzecz członkostwa w organizacji Pracownicza Demokracja i nie miały nic wspólnego z działalnością stowarzyszenia. Za tego typu działania została wytoczona Andrzejowi ż. sprawa przez sądem koleżeńskim. Groźba konsekwencji organizacyjnych skłoniła Andrzeja ż. do podjęcia haniebnej kampanii oszczerstw w stosunku do Attacu.

Filip I. wziął udział w spotkanich przygotowawczych do Europejskiego Forum Społecznego w Salonikach i Wiedniu, wysłany tam w charakterze reprezentanta Attac Polska. Na miejscu jednakże występował jedynie jako przedstawiciel fikcyjnego "Komitetu" mającego rzekomo reprezentować polski ruch antygloblistyczny, a w istocie składającego się z jednej tylko organizacji - Pracowniczej Demokracji. Uniemożliwiło to Attacowi Polska i innym środowiskom antyglobalistycznym w Polsce oficjalny udział w Europejskim Forum Społecznym we Florencji. Trudno o gorszy przykład nieuczciwości i instrumentalnego stosunku do pluralistycznego i wielonurtowego ruchu antyglobalistycznego niż działalność A. ż. i F. I.. Decyzja o ich usunięciu została podjęta jednomyślnie.

Równoczesnie uczestnicy walnego zebrania podjeli uchwale protestujaca przeciwko okreslaniu na stronie glownej Attac Polska przez Zarzad Glowny Attac Polska trockistow mianej czesci "lewicy totalitarnej". W uchwale stwiedzono, ze taka ocena jest falszywa, zas prawo trockistow do uczestnictwa w stowarzyszeniu Attac nie może być kwestionowane.

Przedstawiciele ruchów społecznych z Polski
Dobry początek!

Komitet "EFS 2002" zorganizował wyjazd do Florencji, w którym brało udział prawie 120 osób. W dodatku kilkanaście osób przyjechało niezależnie od Komitetu. Wielu z uczestników z Polski wzięło aktywny udział w Forum, zabrało głos w dyskusjach, m.in. na temat konsekwencji neoliberalizmu dla Wschodniej i Środkowej Europy, oporu przeciw Unii Europejskiej, eurofaszyzmu i skrajnej prawicy w Europie, związków zawodowych przeciw neoliberalizmowi, walki o prawa bezrobotnych oraz sytuacji kobiet.
Bardzo udana była konferencja na temat Europy Wschodniej.

Dwutysięczna sala była prawie pełna. Mówcy - m. in. z Rosji i Jugosławii - zwracali uwagę na społeczną katastrofę wywołaną neoliberalnymi eksperymentami i potrzebę odrodzenia prawdziwej lewicy. Poruszono także problem rozszerzenia. Unii Europejskiej. Słusznie stwierdzono, że "Komisja Europejska pełni w Europie Wschodniej funkcję Międzynarodowego Funduszu Walutowego".
 

Mówcą z Polski miał być Jacek Kuroń, który z powodu choroby nie mógł, niestety, przyjechać. Kuroń napisał jednak tekst przemówienia, w którym m.in. zwracał uwagę na konieczność dokonania "rewolucji edukacyjnej". Tekst został przeczytany przez Filipa Ilkowskiego z Komitetu "EFS 2002", poproszonego przez organizatorów o kilkunastominutowe wystąpienie w zastępstwie Kuronia.
 

Bardzo ciekawe było seminarium na temat Unii Europejskiej. Kilkadziesiąt osób - w tym silna reprezentacja związkowców (m.in. z Ogólnopolskiego Komitetu Protestacyjnego) i bezrobotnych z Polski - słuchało przedstawiciela Globalise Resistance z Irlandii i Andrzeja Żebrowskiego z Komitetu "EFS 2002". Szczególnie cenne było podzielenie się doświadczeniami irlandzkich lewicowców i ekologów w sprawie niedawnej lewicowej kampanii przeciw traktatowi z Nicei (określającemu dalszą politykę UE). Efektem dyskusji było zainteresowanie stworzeniem antynacjonalistycznej kampanii przeciw UE w Polsce.
 

Z udziałem mówcy z Polski odbyło się także seminaria na temat zagrożenia faszyzmem i generalnie skrajną prawicą. Problemy w tym względzie nasilające się Europie Wschodniej pozostają na Zachodzie bardzo słabo znane, więc wystąpienie spotkało się z dużym zainteresowaniem.
 

Na seminarium na temat związków zawodowych obok rosyjskich związkowców przemawiała Jola Bień ze Związku Zawodowego Inżynierów i Techników w jednej z wałbrzyskich fabryk porcelany, mówiąc m. in. o walce z bezrobociem.
Seminarium o bezrobociu nie mogło natomiast przebiegać bez udziału bezrobotnych z Miastka i Ełku, którzy kilkakrotnie zabierali głos w dyskusji.
 

Oklaski dostała także przedstawicielka Komitetu "EFS 2002", przemawiająca na konferencji na temat dyskryminacji kobiet. Problemy pielegniarek w Polsce, walka o prawo do aborcji i konieczność wspólnych walk zarówno kobiet jak i mężczyzn (np. pielęgniarek wraz z górnikami) przeciw mizerii dnia codziennego poruszyly serca wielu słuchaczy...
Dowodem uznania skutecznej mobilizacji Komitetu "EFS 2002" było reprezentowanie przez Filipa Ilkowskiego uczestników z całej Europy Wschodniej na wielkim, kilkutysięcznym wiecu kończącym EFS. Z krajów tej części Europy bowiem tylko Węgry miały liczniejszą reprezentację niż Polska. Filip podkreślił fakt, że sukces forum wpłynie na wzmocnienie ruchu w wielu krajach Europy Wschodniej.
 

Silna delegacja z Polski - z transparentami i głośnymi hasłami - dała o sobie znać także na antywojennej demonstracji w sobotę, 9 listopada. Mieliśmy transparent Komitetu "EFS 2002", bezrobotnych z Miastka i kilka transparentów Pracowniczej Demoracji. Pożyczona od delegacji Komitetu "Genua 2001" z Grecji (za którymi maszerowaliśmy) tuba, umożliwiała skandowanie haseł po polsku. Cała Florencja mogła się więc dowiedzieć, że "Miller, Kwaśniewski - dwa Busha pieski". Skandowano także hasła po grecku, czesku i angielsku.