โกเลม Golem

โกเลม (Golem) ตามตำนานของชาวยิว เป็นยักษ์ สูง 2-30 เมตร (มีทุกขนาด) ส่วนมากจะทำงานเป็นผู้เฝ้าประตูต่างๆ ที่สำคัญ (คงพอนึกถึงยักษ์ที่คอยทำงานให้ทัพของซารูแมน) ร่างจะเป็นหินรูปร่างใหญ่โตเดินช้าส่วนมากจะอยู่ในทะเลทราย

.นิทานโกเลม—จากสาธารณรัฐเชก

กาลครั้งหนึ่ง ยังมีชายชาวยิวชื่อราบี เลียว อาศัยในกรุงปราก เขาเป็นคนตัวสูงใหญ่ จึงถูกเรียกว่า ราบีตัวโตแห่งเมืองปราก เขาเป็นคนใจดีมากและเป็นห่วงเป็นใยชาวปรากเสมอ แต่เขารู้ศึดเศร้าเพราะคนที่นั่นต้องทำงานหนักตลอดวัน

พ่อแม่ของเด็กๆไม้ได้รับค่าจ้างที่สูงนัก เมื่อพวกเขากลับบ้าน ก็ต้องทำงานบ้าน เด็กๆทั้งชายหญิงก็ต้องช่วยทำงาน พวกเขาช่วยตัดฟืน ไม้ฟืนเอาไปใช้ทำอาหารและทำให้บ้านอุ่น พวกเขายังต้องกวาดบ้านและจัดเตียงด้วย ในฤดูร้อน พวกเขาพากันปลูกผักในสวนข้างๆบ้าน บางครั้งเด็กๆที่โตกว่าต้องขนของเข้าไปในเมืองเพื่อขายที่ตลาดใหญ่

ชาวปรากบางคนไม่ชอบคนที่ไม่เหมือนเขา ชาวยิวจะถูกรังเกียจเพราะพวกเขาไม่เหมือนคนอื่น และในสมัยนั้นการออกนอกบ้านยามค่ำคืนคนเดียวเป้นสิ่งที่อันตราย เพราะมีฝูงชนอาละวาดทำร้ายประชาชนอยู่เรื่อยๆ

วันหนึ่ง ราบีตัวโตได้ตัดสินใจที่จะทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยเหลือผู้ใหญ่และเด็กๆ เขายังจำเรื่องที่พ่อของเขาเล่าให้ฟังเมื่อตอนเด็กได้ พ่อเล่าให้ฟังว่าพ่อเคยอ่ายหนังสือในโบสถ์ยิว ว่าเราสามารถสร้างโกเลมทาสรับใช้จากดินเหนียวได้

"นั่นคือสิ่งที่ฉันจะทำ" ราบีบอกกับตัวเอง "ฉันจะสร้างโกเลมให้ช่วยผู้คนทำงาน ผู้ใหญ่จะได้ไม่ต้องรู้สึกเหนื่อยล้าเวลากลับมาบ้าน เด็กจะได้มีเวลาเล่น แล้วโกเลมยังสามารถออกลาดตระเวณรักษาความสงบได้อีกด้วย"

"โกเลมนี่เปลืองรึเปล่านะ?" ราบีคิด แต่เขาก็ยิ้มออกมาได้ "เลี้ยงโกเลมไม่มีทางเปลืองเลย"เขาพูด "โกเลมไม่ต้องกิน ไม่ต้องดื่ม ไม่ต้องการค่าแรงด้วย"

"แต่ฉันจะสร้างโกเลมได้อย่างไรหนอ"ราบบีคิด เขาเริ่มสอบถามผู้รู้ทุกคนที่เขาได้พบ "ท่านรู้วิธีสร้างโกเลมใหม?" บ้านแล้วบ้านเล่า ร้านแล้วร้านเล่า เขาเฝ้าถามว่า "มีใครรู้วิธีสร้างโกเลมใหม?"

คืนหนึ่ง เขาได้อ่านคัมภีร์ศักดิสิทธิ์คาบาล่าและเรียนรู้วิธีสร้างโกเลม คาบาล่าบอกว่า "โกเลมต้องสร้างด้วยดินเหนียวๆจากริมแม่น่ำโมลดาฟคา ทำหน้า แขน และขาให้ดินเหนียว จับมันนอนหงาย เดินวนรอบๆมันจากซ้ายไปขวา7รอบ พร้อมกับตะโกนว่า "ชานติ ชานติ ดาฮัท ดาฮัท!"

ราบีตัวโตจึงได้ขอให้ผู้ช่วยอีก3คนไปกับเขาที่แม่น้ำ ณ ริมแม่น้ำ พวกเขารวบรวมดินที่เหนียวมากๆมาไว้ แล้วจึงตัดกิ่งไม้เล็กๆมาทำเป็นโครงลำตัว เอาผ้าขี้ริ้วเก่าๆมาม้วนเป็นหัว แล้วเอาดินเหนียวโปะบนไม้และผ้าให้เป็นตัวโกเลม

แล้วราบีกับผู้ช่วยทั้ง3ก็เดินวนรอบๆโกเลมพร้อมกับตะโกนว่า"ชานติ ชานติ ดาฮัท ดาฮัท!"

ทันใดนั้น โกเลมกลายเป็นสีแดงจ้าราวกับเปลวไฟ ตาวตัวมีขนยาวๆออกมาทั่ว พี่มือและเท้าก็มีเล็บงอกออกมา "ยุนขึ้น และจงเดินอย่างคน" ราบีตะโกน แล้วโกเลมก็ลุกขึ้นยืนตรง ราบีและผู้ช่วยจึงช่วยกันแต่งชุดคนงานให้กับโกเลม

ราบีถามโกเลมว่า "เจ้าเห็น ได้ยิน และเข้าใจหรือไม่" โกเลมพยักหน้า "ครับ"

โกเลมถูกขนขึ้นเกวียนกะบะแล้วขับกลับเมืองปราก ที่ริมเขตเมือง ราบีบอกว่า"หยุดรถ"

โกเลมถูกขนลงจากเกวียน "นี่คือเมืองปราก เมืองของเพื่อนๆของฉัน เจ้าต้องช่วยเขาทำงานและปกป้องเขา" อีกครั้ง โกเลมพยักหน้า "ครับ"

ตอนนี้ราบีต้องตัดสินว่าจะหาวิธีสั่งงานโกเลมอย่างไร และก็ต้องหาวิธีสั่งให้โกเมหยุดทำงานด้วย "โกเลม" เขาพูด "ทุกคืนฉันจะเอากระด่ษใส่ในปากเจ้า ในกระดาษจะบอกว่าต้องทำงานอะไร เจ้าก็ทำไป พอรุ่งเช้า เจ้าไปนอน และนอนไปจนหมดกลางวัน"

ทุกคืนราบีจะเขียนสิ่งที่โกเลมต้องทำให้เสร็จก่อนรุ่งเช้า แล้วเขาจึงเอากระดาษใส่ในปากโกเลมก่อนเข้านอน บางครั้งโกเลมก็ทำความสะอาดวัด บางทีโกเลมทำความสะอาดบ้าน บางทีก็ออกลาดตระเวณรักษาความสงบ ชาวบ้านจึงไม่ต้องหวาดกลัว

วันหนึ่งราบีตัดสินใจว่าโกเลมควรจะเหมือนคนได้มากกว่านี้ วันหนึ่ง เขาสอนให้โกเลมกินขนมปัง โกเลมเข้าใจว่าทุกอย่าสามารถกินได้ วันหนึ่ง โกเลมกินก้อนอิฐเข้าไปหนึ่งก้อน

คนเรียนรู้จากการเล่น เรียนหนังสือ และทำงานกับคนอื่นๆ พ่อกับแม่สอนให้ลูกๆรู้สิ่งที่ต้องรู้ และลูกๆก็ยังเรียนรู้จากในโรงเรียนด้วย โดยเฉพาะเมื่อทำอะไรเป็นกลุ่มที่โรงเรียน แต่โกเลมทำจากดิน จึงไมสามารถเรียน เล่น หรือประกอบอาชีพได้

ราบีตัดสินใจว่าโกเลมน่าจะรู้เกี่ยวกับการใช้ชีวิต ราบีใช้เวลามากมายบอกสิ่งต่างๆที่คนรู้ให้โกเลมรู้ จนวันหนึ่ง ราบีตัวโตได้บอกกับตัวเเองว่า "ฉันไม่มีเวลาจะบอกโกเลมหมดทุกอย่างหรอก ฉันจะทำอย่างไรดีหนอ ฉันจะแก้ปัญหาอย่างไรดีนะนี่?" เพื่อนคนหนึ่งจึงแนะนำว่า "ทำไมเราไม่สอนให้โกเลมอ่านหนังสือออกล่ะ โกเลมจะได้อ่านหนังสือ โกเลมเรียนทุกเรื่องจากหนังสือได้นี่"

พวกเขาก็เริ่มสอนโกเลมให้อ่านหนังสือ ในไม่ช้าโกเลมก็เริ่มรู้เรื่องต่างๆของคน แต่พอรู้เรื่องของคนกลับกลายเป็นปัญหา เพราะพอโกเลมรู้เรื่องของคน โกเลมก็อยากเป็นคน

บางครั้งโกเลมดูมีความสุขมาก แต่วันหนึ่ง โกเลมดูเศร้ามาก โกเลมได้แต่มองดูผู้คนสนุกสนานเฮฮา โกเลมเริ่มสังเกตเห็นว่าเด็กๆมีเวลาเล่นและทำเรื่องสนุกๆ "อา" โกเลมพูดขึ้น "โกเลมอยากเป็นแบบเด็กๆ จะได้วิ่งเล่นให้สนุก เล่นเกม แล้วก็กินขนมอร่อยๆ"

โกเลมก็เลยโกรธขึ้นมา โกเลมตะโกนว่า"ทำไมโกเลมเป็นเหมือนเด็กๆไม่ได้ โกเลมรู้เรื่องเหมือนกับเด็กๆ โกเลมอยากเป็นเหมือนเด็กๆ!โกเลมอยากสนุก โกเลมอยากมีความสุข โกเลมจะหนีไป และหาวีธีเล่นให้สนุกละ!"

โกเลมวิ่งออกจากบ้านของราบี ออกไปที่ถนน กรีดร้องใส่ผู้คน และเริ่มขว้างปาทำลายข้าวของ ผู้คนเริ่มหวาดกลัวและเริ่มขับไล่โกเลม โกเลมวิ่งเร็วมาก ชาวบ้านวิ่งได้เร็วเท่ากับโกเลม แต่โกเลมห็หลบหนีไปได้

จากวันนั้น ไม่มีใครเห็นโกเลมอีกเลย นับเป็นเวลากว่า 400ปีล่วงมาแล้ว