Ava hêdî min hacêb jê dî

        Aqil taca zêrîne lê di serê herkesîde nîne

        Agir bi agir nayê vemirandin

        Axina vî destî ji vî destî re namîne

        Aqilê sivik barê girane

        Aqilê kê heye dewleta wî heye

        Agir bi dehlê keve, hişk û ter tevda dişewitin

        Av di gola de genî dibe

        Av û ar tu car nabin yar

        Aşê dîna bê av digere

        Ava xwestî naçe hastî

        Bar bare, serbar neyare

        Bawerî hêza jiyane ye

        Bedewî nayê veşartın

        Bilind nenêre nizim nekeve

        Bela ji derê bê guman tên

        Berxê nêr ji bo kêreya  

        Berîka belengaza valaya lê dilê van tijiye

        Bi gulekê bihar nayê

        Bela nabêje ez têm

        Bi xweziya dest nagihîje bakê  geziya

        Bîr bi derziyê nayê kolan

        Bila hindik be bila rindik be

        Birîna vekirî mirov xwe naxiyê

        Cavên li deriya xwelî li seriya

        Çiqasî dûre hewqasî bi nûre

        Çiqas mar fetla bide xwe dîsa jî wê rast here qulê

        Destê vala deng jê nayê

        Dar û devî bi guhin

        Dengbêj gula govenda ne

        Diz ji malêbe ga di kulekêre derdikevê

        Dost di roja teng de beladibe

        Dilê bi xezeb naghîje mirada

        Du zebeş bi destekî nayên girtin

        Dil bi dila zane

        Dewê ceribandî ji mastê ne ceribandî çêtire

        Dema dayîk dimire bav dibe mam

        Dermanê hertiştî xwedê ye dermanê xwedê tuneye

        Extiyarî dojeha jiyane ya 

        Fistanê qîza sore, çavê xorta kore

        Giyayê hewşê bi hewşê tahle

        Giya di bin kevira da namîne

        Gotina rast sondê naxwaze

        Gotina xweş buhara dila ye

        Golikê malê ji gayê malê natirsê

        Girt bi şiri bernada bi biri

        Her dîk li ser luse xwe bang dide

        Hesîl xiranabe hingiv genî nabe

        Her teyr bi refê xwera difıre

        Hesin hesin dibire

        Hespê çê êmê xwe zêde dik

        Her giya li ser koka xwe şîn dibe.

        Herkes mêrê roja xweye

        Hespê nêr ji simê xwe şer nake

        Hinbüyi ji harbüyi xerabtira

        Însanê bê esas ne dibe tevir ne dibe das

        jiyana mezluma ji yê zalima dirêjtire

        jehr ji celiyen mara qut nabe.  

        Ji avê bê deng diherike bitirse

        Ji bo mirov jiyan nehatiya dayin, hatiye kirêkirin

        Ji piçûkan xeta ji mezinan hafu

        Ji derda rû berda

        Ji kar netirse bila kar ji te bitirse 

        Kesê ku mirinê bibîne bi nexweşiyê raziye

        Kesek  nabêje dewê min tirşe

        Kevirê giran di ciyê xwe de başe

        Kesê sîra nexwê bêhn jê nayê  

        Keçel hekimbûya wê dermanek ji serê xwe re bidîta

        Ku tu çuyî bajarekî kora çavekî xwe bigire

        Ku tu ji hemu fermana re serê xwe berjêr bike tê bibe kole

        Ku tu bibe hasp wê siwarê te zêdebin

        Lêv ji diranan  pêştirin

        Li welatê kora çavşaş dibin qiral

        Mirov bi pirsê diçe Qudsê

        Miha nedîyî nayê kirîn

        Meznaya bi qala (gotina) nabe sala.

        Piştî tengasîyê firehiye.

        Pênus ji şur bi heztire.

        Pêl marê razayî neke.

        Qenciyê bike bavêje avê.

        Rastî tahla.

        Rastî şûrê Xwedêye.

        Rakirina zilmê ji zilmdara nexwazin.

        Revî nediçu kule  hejik bi dûvê xwe  vedikir .

        Roja xweş  ji sibê de kifşe.  

        Rûvî du cara nakeve xefke.

        Serê berjêr nayê jêkirin.

        Sere qijika qeli je çenabe.

        Serê du berana di beroşkê de nakelê

        Serê keçel başe di bin kumde

        Ser pêhatî ji hekîmê loqman çêtir dizane

        Şam şekire, lê welat jê şerîntire

        Şêr Şêre çi jine çi mêre 

        Tu çi biçînî tê wê hilînî

        Tiştê çû nede dû

        Tifka sayi şerm bike ji xweyi

        Xweliya mêr û jinê ji heve

        Xwediyê sebrê bûye mîrê Misrê

        Xebera xweş mar ji qulê dertîne

        Xwedê çiya dibîne berfê lê dibarîne

        Yê tiştekî nizanibe tiştekî jibîrnake

 

 

1