ช่วงศตวรรษที่14 พระโพธิธรรม(ดารูมะ) เป็นผู้ก่อตั้งพุทธศาสนานิกายเซน ได้เดินทางจากทางทิศตะวันตก ของประเทศอินเดีย ผ่านแนวเขาหิมาลัย ข้ามแม่น้ำ มาด้วยความทุกข์ยาก ไปยังประเทศจีน เพื่อเผยแพร่พุทธศาสนา และในปีต่อมาท่านได้เดินทาง ไปยังวัดเส้าหลิน(โชริน-จิ) ในจังหวัดฮูนานของจีน เพื่อจะบรรยายพระธรรม ท่านได้พบว่ามีสาวกจำนวนมากมาย ที่ไม่สามารถที่จะทนทานต่อการฝึกอย่างหนัก ท่านจึงได้กำหนดขั้นตอน และ วิธี เพื่อการพัฒนาร่างกาย และจิตใจ ซึ่งพระโพธิธรรม ได้กล่าวเอาไว้ตอนหนึ่ง “แม้วิธีการของเราเป็นการอบรมทางด้านจิตใจโดยเฉพาะก็ตาม แต่สภาพร่างกายและจิตใจไม่อาจแยกจากกันได้ เท่าที่ทุกท่านเป็นอยู่นี้ เราคิดว่าทุกท่านยังไม่สามารถที่จะฝึกฝนได้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากมีพละกำลังไม่พอ และด้วยเหตุนี้เราจะให้วิธีที่ทำให้ท่านสามารถพัฒนาศักยภาพของกำลังกาย ให้แกร่งพอที่จะฝึกฝน ตามวิธีการของเรา”

สำหรับวิธีการนี้มีบันทึกอยู่ในพระสูตร และสามารถกล่าวได้ว่า ในบรรดาพระสงฆ์ทุกองค์ของวัดเส้าหลิน เป็นผู้มีสภาพกำลังกายและสภาพแห่งใจที่เข้มแข็ง หลังจากนั้นมาการสอนด้วยวิธีของพระโพธิธรรม ก็แพร่ขยายไปยังที่ต่างๆ และยังมีชื่อเรียกตามถิ่นกำเนิดว่า โชริน-จิ เคมโป และแพร่ขยายอย่างรวดเร็วไปยังหมู่เกาะริวกิว (หมู่เกาะโอกินาวา)

จากอดีต พัฒนาการของคาราเต้-โดมีบันทึกเอาไว้ว่าเริ่มต้นขึ้น ในช่วงแรกของศตวรรษที่ 14 เริ่มมีการติดต่อ ค้าขาย แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกันระหว่างประเทศจีนและหมู่เกาะริวกิว ในขณะนั้น กังฟู (Kun-Fu) กำลังเข้ามาเผยแพร่ และได้ปรับปรุงพัฒนาการมาเป็นศิลปะป้องกันตัวของเกาะริวกิวเองมีชื่อเรียกในขณะนั้นหลายอย่าง อาทิเช่น เทะ(Tee),โอกินาว่า-เต้(Okinawa te),โทเดะ(Toudei), เคมโป(Kempo)

สมัยตระกูล โตกุงาวะ ซึ่งเป็นโชกุน ปี 1609 ทาง ไดมียว ชิมาสึ ตระกูลซัทซูมา ได้ยึดหมู่เกาะริวกิวเป็นเมืองขึ้น และมีการตั้งนโยบายห้ามไม่ให้ประชาชนมีอาวุธอยู่ในครอบครอง สันนิษฐานได้ว่า การพัฒนาของคาราเต้ เป็นการต่อสู้ป้องกันตัวเอง โดยไม่ใช้อาวุธ อาจเป็นผลจากแรงกดดันจากการห้ามใช้อาวุธเป็นทวีคูณ และกล่าวได้ว่า คาราเต้นั้นเกิดจากการใช้ทุกอย่างในร่างกาย ให้เสมือนใช้อาวุธ ซึ่งได้รับอิทธิพลจาก สำนักดาบ ของตระกูลซัทซูมา ที่มีการฝึกฝนเพลงดาบ โดยเน้นเฉพาะการเอาชนะคู่ต่อสู้ให้ได้ โดยการฟันในดาบเดียว ซึ่งคาราเต้ ได้นำหลักการดังกล่าวมาใช้ ในการฝึกฝน เพื่อให้สามารถล้มคู่ต่อสู้ ภายในหนึ่งเทคนิค และได้พัฒนามาเป็นคาราเต้-โดจนถึงปัจจุบัน

ใน ปี 1922 กีฬาคาราเต้โด ได้ถูกสาธิตขึ้นเป็นครั้งแรกในงานแสดงศิลปะป้องกันตัวของประเทศญี่ปุ่น ณ.กรุงโตเกียว โดยปรมาจารย์ กิอิชิน ฟุนาโกชิ (Master Gichin Funakoshi ) และได้รับการสนใจเป็นอย่างมาก คาราเต้ได้เผยแพร่ไปยังที่ต่างๆอย่างรวดเร็ว บรรจุเข้าหลักสูตรมัธยม รวมถึงการจัดตั้งเป็นชมรมในมหาวิทยาลัยเคโอเป็นแห่งแรก และอีกหลายมหาวิทยาลัยในเวลาต่อมา ปัจจุบันคาราเต้ได้เผยแพร่ไปทุกมุมโลก

ในเดือนตุลาคม ปี 1957 J.K.A. ได้มีการจัดแข่งขัน กีฬาคาราเต้ขึ้นเป็นครั้งแรก ที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น แบ่งประเภทการแข่งขัน ทั้งแบบท่ารำ (Kata) และแบบต่อสู้ (Kumite) การตัดสินใช้กฎของ J.K.A ซึ่งในปัจจุบันรูปแบบการตัดสิน มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมาก ตั้งกฎระเบียบขึ้นมาใหม่ เพื่อให้สอดคล้องกับภาวะปัจจุบัน (WKF, AKF, ISKF, J.K.A., JKF, etc.) แต่ยังคงใช้การตัดสินตามแบบอย่างของ J.K.A.