|
|
ميرزاآقاعسگرى (مانى)
ﺷﺎﻋﺮ
|
صفحه ورودي
اشعاري از احمد شاملو
مانيميرزاآقاعسگرى (مانى)
شعرى شتابزده براى مرگ بى شتاب
ﺑﺮﺍﻯﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ
ﺷﺎﻋﺮ
در اندام مرگ ، که مى گردد،
ﻣﺮﮒ ﺭﺍﻏﻨﻰ ﻭﺩﺭﺧﺸﺎﻥ مى کند
جناب شاعر!
ﺗﻮ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﻛﻪ سياه بود و ﺗﻬﻰ ﺑﻮﺩ
از بامداد آکندى.
ﻓﻨﺪﻕِ ﺧﻮﺭشيد
ﺯﻳﺮﺩﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﮒ ﻛﻪ ﺑﺸﻜﺴﺖ،
کسى باور نمى کرد ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﺍﮔﺮ ﻛﻪ ﺑﺸﻜﻨﺪ
دهان مرگ پر از جرقه هاى کهکشان مى شود!
ﺩﺳﺖ ﺑﻪ درونِ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ
ﺗﺎ ﺑﻴﺎﺑﻤﺖ، ﺑﭙﺴﺎﻳﻤﺖ.
ﻣﻰ ﺁﻳﻢ ﻭﺭﺍﻯ ﻣﺮﮒ
- ﺁﻧﺠﺎﺋﻰ ﻛﻪﺗﻮﺋﻰ -
ﺗﺎ ﺷﻌﺮى ﺭﺍ ﻛﻪﺩﺭﺧﺎﻙﺗﺠﺰﻳﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ، بشنوم
ﺩﺍﻳﺮﻩﺍﻯ ﮔﺮﺩﺍﮔﺮﺩ ﻣﺮﮒ ﺍفکنده اى
ﻳﻌﻨﻰ ﻛﻪ : ﻣﺤﻮﺭ ﻣﺎ، ﻣﺎﺋﻰ!
ﺯﻧﺪﻩﺍﻯ، ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰﺋﻰ ﻧﺎﻣﻴﺮﺍﺋﻰ
ﺩﺳﺘﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺮﮒ،
ﺩﺳﺘﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻳﮕﻨﺎﺳﻴﻮ ،
ﻛﻪ ﻧﻴﺰﻩ ﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﻭﭘﺸﺖ ﻣﺮﮒ ﻓﺮﻭ برﺩﻩ ﺍﺳﺖ،
شاعر در پيکر مرگ که جاى گزيند،
ﻣﺮﮒ، ﺧﻴﺲ ﻋﺮﻕ ﭘﺎﻯ ﻣﻰ ﻛﻮﺑﺪ
ﺑﺮﺯﻧﺪﻩ ﮔﺎﻥِ ﺑﻰ ﺧﺎﺻﻴﺖ
ﺑﺮﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻥِ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻩ
ﺑﺮ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥِ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ
ﺑﺮ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥِ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ
جناب بامداد!
ﺗﻮ ﻣﺮﮒ ﺭﺍﻏﻨﻰ ﻛﺮﺩﻯ ﻭﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﭼﻴﺰﻛﻤﻰ ﺍﺳﺖ.
جناب مرگ!
ﺗﻮ ﺩﻳﮕﺮﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰﻧﻴﺴﺘﻰ !
ﺗﻮ ﻏﻨﻰ ﻫﺴﺘﻰﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ بامداد و ﺧﻮﻥ ﺍﻳﮕﻨﺎﺳﻴﻮ،
برگرفته از سايت «ادبيات و فرهنگ»
صفحه ورودي