محمود درويش

محمود درويش در سال ۱۹۴۱ در فلسطين متولد شد. او از دهکده Al-Barwa که در شرق Acre قرار دارد مي آيد. با تشکيل دولت اسرائيل و اشغال وطنش، خانواده ماندن و مقاومت را برگزيد. او در جواني به عضويت شاخه عربي Rakah حزب کمونيست اسرائيل درآمد. نتيجه فعاليتهاي او زنداني شدن هاي مکرر و آوارگي دائمي بود. در سال ۱۹۷۱ حيفا، شهري را که در آن رشد کرده و به مدرسه رفته بود ترک کرد و براي ادامه زندگي و مبارزه ابتدا به بيروت رفت و سپس ساکن دمشق سوريه شد. محمود درويش پيش از قرارداد کمپ ديويد به عضويت هيأت اجرايي جنبش فتح انتخاب شده بود. آواي کلمات او ورد زبان تمام هموطنانش و ساير دوستداران شعر و ادب و دل سوختگان صلح و آزادي است. مخالفت او نسبت به شرايط مقرر در قرارداد مزبور که بين اسرائيل و ياسر عرفات به نمايندگي جنبش فلسطين امضاء شد، سبب شد که محمود آن را راهي به صلح عادلانه ندانسته و لذا از عضويت خود استعفاء دهد. محمود درويش ترجمه: مجيد پهلوان کارت شناسايي بنويس و بگذار در پرونده من عربم شماره اوراق شناسايي ام پنج هزار ضميمه پرونده کن هشت فرزند دارم نهمي ام در راه ـ آخر تابستان پيدايش ميشود ميپرسي چرا اينگونه خشمگينم؟ ضميمه پرونده کن من عربم با رفقاي هم رنجم در معدن سنگي در تقلايم هشت فرزند دارم نان و لباس و کتاب درس را از دل سنگ خارا بيرون ميکشم نه از تو صدقه اي ميخواهم و نه بر در خانه ات به تعظيم مي ايستم ميپرسي از چه خشمگينم ضميمه پرونده کن من عربم نامي بي دنباله و چه صبورانه ايستاده ام در سرزميني که به گردابي از خشم ميماند ريشه هايم اما ريشه هايم اما به قدمت ماقبلِ زمان است همانجا که شمارش ساليان شروع نشده بود قدمتم به پيش از ظهور درخت بيد و زيتون ميرسد به پيش از سبزينه ها و تکثيرشان؟ فرزند خانواده اي خرمن کوبم و نه از اشراف و «از ما بهتران» روستازاده اي از اجدادي کشاورز نه نسب نامه اي و نه شجره نامه اي خانه ام اين کلبه محقر ديده باني است که از چوب و آرزوهاي بي پايان ساخته شده و در حيرتم که اوضاعم مايه ي رضايت توست بله من نامي بدون لَقَبُمً ضميمه پرونده کن ـ بنويس من عربم رنگ مو: يکدست سياه رنگ چشم: قهوه اي علامت مشخصه: روي سرم عقالي بر چفيه که ميخراشد دستي را که جرأت دراز کردن کند آدرسم را ميپرسي؟ از دهکده اي دور و فراموش شده ام و خيابان هايش، آه که اسمي ندارند و مردانش همه در مزرعه يا ميان صخره هاي معدن سنگ ضميمه پرونده کن من عربم من عربم و تو تو تاکستان اجدادي ام را از من ربوده اي و ربوده اي از من زميني را که ثمره رنجم بود و من مانده ام و فرزندانم و اين صخره هاي سخت حکومت تو آيا اين راهم از ما ميستاند شايد که ـ همان طور که جار ميزنند پس! بنويس، بنويس و ضميمه پرونده کن، بنويس صفحه ۱ من از کسي نفرت ندارم ملک کسي را غصب نکرده ام اما، اگر گرسنه و بيچاره بمانم بي شک گوشت مردار غاصب را ميخورم مواظب باش، مواظب گرسنگي من باش و همين طور خشم من... * متن بالا از روي نسخه انگليسي شعر درويش به فارسي برگردانده شده. ترجمه از عربي به انگليسي توسط دنيس جانسون ديويس انجام شده است برگرفته از شهروند