|
ANO 1989
PATAS PA RIBA - PATAS PA BAIXO PRIMEIRO PREMIO DO CIRCULO RECREATIVO CULTURAL (AVISO: Non te poñas boca abaixo ca foto está ben colocada)
|
|
|
|
|
|
Para presentarme o concurso de disfraces do C.R.C., axudóume a por o disfraz a muña muller, nunha dependencia da Sociedade. Pero xa me avisóu que estaba cansa de vestirme e desnudarme durante todo o entroido, e que buscara outra persoa para quitarme o disfraz. Por iso faléi co meu primo Chito Maquieira, que ainda que andaba un pouco "alumbrado", podía servir, e díxenlle que me axudara a quitar o disfraz; e él, agachándose e pondo a sua cabeza a altura da cabeza do maniquí que levaba eu entre as pernas, díxome que ben. Expliqueille que o primeiro que tiña que facer era desabrocharme o pantalón que levaba metido polos brazos. El, mirando para a cara do maniquí, díxome que antes de nada tíñame que por de pé, e agarroume da cintura para darme a volta... "Pero Chito, se eu xa estóu de pé", repliqueille;pero él, agachándose e dirixíndose á cabeza que eu levaba entre as pernas, insistiu en que tiña que darme a volta, se non non podía desabrocharme o pantalón, "ou te pos de pè, ou non te axudo", gritaba Maquieira xa cabreado, no oido do maniquí... E por moito que lle expliquei como era o disfrace, e que a cabeza a tiña no meu sitio, empezamos a pelexar, él para darme a volta, e eu intentado quedar de pé. Na loita caimos os dous o chan e, con trastazo que levamos, a cabeza do maniquí rodou polo chan... Foi todo un espectáculo mirar a Chito Maquieira, coas mans na cabeza, gritando: "¡Meu Deus, Meu Deus, o que fixen: decapitei o meu primo...!" |
|
|
ANO 1989 MORO VENDENDO TROZOS DO MURO DE BERLIN
Aproveitando que facía un par de meses que tiraran o "Muro de Berlín", foi todo un negocio pra min vender varios ladrillos, pedras, cascotes, cachos de cemento, etc., como procedentes do tal derribo. O que non sabían os papanatas que mos compraron era que eu habíanos recollido na Risca, nun galpón que habían tirado abaixo. Hata a Policía Municipal do Porriño quixo cobrarme o puesto que puxen entre as columnas do Axuntamento... |
|
|
ANO 1989 ENTERRO DA SARDIÑA
O terrible door que nos produxo a morte e o enterro da Señora Sardiña, houbo que afogalo con unhas cerveixas. Ademáis coas caras bonitas da camarera e a monaguilla que as sirven, ¿quen se pode negar a tomar un bo trago? |
|
|
|
|
