Podczas ubiegłotygodniowej wizyty delegacji polskiej w Knesecie izraelscy deputowani dali popis antypolskiej propagandy, oskarżając nasz kraj o mordowanie Żydów i zagarnięcie mienia. Żądano również od Polski przeprosin za doznane krzywdy i zwrotu mienia żydowskiego. Minister Bartoszewski nie zdobył się na stanowczą krytykę tych oszczerstw.

To wy macie przeprosić!

Przebieg wypadków był następujący. Minister Bartoszewski, wraz z członkami polskiej delegacji (m.in. poseł Maciej Jankowski), przysłuchiwali się sesji parlamentu izraelskiego poświęconego stosunkom polsko-izraelskim. Debata została zdominowana przez wystąpienia antypolskie. Wiceprzewodniczący Knesetu - Reuven Rivlin, reprezentujący partię Likud, grzmiał z trybuny: Jest wielu Polaków, którzy brali udział w mordowaniu Żydów. Sam fakt, że Polska była okupowana, nie zwalnia jej od odpowiedzialności za zbrodnie dokonane na jej terenie. Nowa, demokratyczna Polska powinna się skonfrontować ze swoją przeszłością i wyrównać krzywdę, która była dokonana w tym kraju. Ponadto Polska ma obowiązek powstrzymać mordowanie narodu żydowskiego przez palestyńskich ekstremistów, a naród polski musi przebyć długą drogę, żeby spojrzeć w oczy żydowskiemu.

Zapłacić, zwrócić mienie

A jak wyrównać te krzywdy? Najlepiej - jak to u Żydów - pieniędzmi, bądź zwrotem "zagrabionego" mienia, jak tego zażądał poseł Josef Paricki: W ramach wyrównywania rachunku krzywd rozwiązanie powinna znaleźć kwestia mienia żydowskiego, także prywatnego. Mienie to zostawili w waszych rękach ludzie, którzy wierzyli, że idą do jakiegoś obozu pracy.

Na tę wypowiedź należy zwrócić szczególną uwagę. Paricki z jednej strony broni postępowania Niemców z ludnością żydowską, jednocześnie oskarżając Polaków o przejmowanie w czasie okupacji majątków od Żydów. Co w domyśle oznacza: Polacy współpracowali z Niemcami nazistowskimi w zagładzie Żydów.

Co prawda inni politycy żydowscy - w tym: Dyrektor Instytutu Yad Vashem Szewach Weiss - próbowali łagodzić sytuację. Nie zmienia to jednak opinii, że mieliśmy do czynienia z precyzyjnie przygotowaną akcją przeciwko Polsce. Tak Izrael uczcił kolejną rocznicę wznowienia stosunków dyplomatycznych z Polską. Traktując ją jak swego poddanego.

A było to tym łatwiejsze, że polska delegacja w zasadzie nie reagowała i nie broniła dobrego imienia Polski. Tak przynajmniej wynika z relacji w mediach. Poseł Jankowski zrobił się co prawda czerwony na twarzy (co było widać w telewizji), ale nie wystąpił przeciwko żądaniom deputowanych Knesetu, choć w polskim Sejmie ma zawsze bardzo dużo do powiedzenia na temat tzw. wartości demokratycznych i patriotyzmu. Z kolei szef polskiego MSZ po incydencie właściwie schował głowę w piasek. Niezręcznie potem próbował tłumaczyć, dlaczego nie zareagował: To byłby początek bardzo przykrej dyskusji. Wykażemy dużą kulturę i nie będziemy wiązali rocznicy wznowienia stosunków dyplomatycznych z zachowaniem poszczególnych posłów.

Od kiedy to brak reakcji na zniesławianie państwa polskiego nazywa się dużą kulturą? Chyba raczej należałoby to określić zupełnie inaczej - strachem przed narażeniem się stronie izraelskiej. Wyobraźmy sobie bowiem - i takie opinie pojawiały się w Internecie - jaka by była reakcja władz polskich i Bartoszewskiego (nie mówiąc o Izraelu), gdyby któryś z posłów polskiego Sejmu zaczął przypominać żydowskie zbrodnie przeciwko Polsce i żądać za nie zadośćuczynienia Narodowi. Pełno byłoby słów potępienia i posądzeń o "antysemityzm".

Wcześniej Bartoszewski wypowiadał się na Uniwersytecie w Jerozolimie. Minister odniósł się do kwestii zwrotu mienia żydowskiego, jego zdaniem regulacje muszą uwzględniać aspekt historyczny, możliwości Polski i problemy socjalne wynikające z reformowania Polski. Nie może być teraz na odwrót, że mienie będzie zwrócone tylko Żydom, a gojom nie. Podkreślił również patriotyzm polskich Żydów w 1939 r.: 1 września 1939 r. Żydzi pierwszy raz stawili opór hitlerowcom jako polscy żołnierze, trafiali do niewoli, ginęli, bo byli polskimi obywatelami i patriotami, i to nas łączy raz na zawsze. Mówił, że Polska była miejscem zagłady Żydów, ale Polacy nie byli za nią odpowiedzialni, choć zdarzały się epizody, kiedy brali w tym udział. Tego nie kwestionujemy i nie ukrywamy. Stwierdzenia o współodpowiedzialności Polaków za holokaust są raczej uznawane za niepoprawną interpretację niż za kłamstwo historyczne. Z takim stanowiskiem Polacy nie mogą się zgodzić, tak jak nie godzą się z kłamstwem oświęcimskim.

Dlaczego później ministrowi zabrakło na oficjalnym forum izraelskim tej konsekwencji?

Tak zareagował na wydarzenia w Knesecie Adam Michnik w "Gazecie Wyborczej" z 29 listopada. Wyjątkowy to popis faryzeizmu. To wszak "Gazeta Wyborcza" stoi w pierwszej linii propagandy antypolskiej, opluwania polskości i Kościoła katolickiego. Michnik, w którego "Gazecie" wielokrotnie pojawiały się teksty oskarżające Polaków o udział w holokauście (począwszy od słynnego tekstu Michała Cichego o mordowaniu Żydów przez Powstańców Warszawskich, a na tekstach udowadniających "polską winę" w zagładzie ludności żydowskiej w Jedwabnem, skończywszy), przywdziewa się w szaty (rzekomego oczywiście) obrońcy Polski. Choć w rzeczywistości on i jego "Gazeta" reprezentują opcję, którą Krystian Brodacki w "Tygodniku Solidarność" (nr 48/2000) charakteryzuje w następujący sposób: Adam Michnik w swoim organie zajmuje się nader często Polakiem i polskością, jeżeli nie sam, to piórami swoich dworzan, którzy (...) nigdy nie zbaczają z jedynie słusznej drogi, wytyczonej przez taką oto myśl złotą: narodowość polską cechują zaściankowość i ciemnota, ksenofobia i głupota, nietolerancja i rasizm, z antysemityzmem na czele. Dlatego ze wszystkich sił swoich walczyć trzeba z polskim stylem życia, z polską tradycją, z polską religijnością, z polskim romantyzmem. Mówiąc krótko: trzeba przerobić Polaka na nie-Polaka, bo tylko wtedy będzie można się z nim dogadać, iżby był powolny decyzjom wyższym i dał sobie wyjąć nie tylko jedno żebro, ale choćby i wszystkie.

* żydowskie zbrodnie ludobójstwa na Kresach Wschodnich w latach 1939-1941 i kolaborację z Sowietami oraz likwidację fizyczną ludności polskiej;

* podobne działania ludności żydowskiej na polskich terytoriach okupowanych przez Niemcy; oraz za kolaborację Żydów z niemieckimi władzami obozowymi w obozach koncentracyjnych (np. Majdanek, Auschwitz) przy mordowaniu Polaków;

* zbrodnie na ludności polskiej dokonywane przez oddziały tzw. Armii Ludowej i Gwardii Ludowej, których dowódcy mieli często pochodzenie żydowskie, a po 1944 r. zostawali funkcjonariuszami władzy komunistycznej;

* eksterminację narodu polskiego po 1944 r. i terror komunistyczny wprowadzony przez żydowskich funkcjonariuszy tzw. Polski lubelskiej, wywodzących się m.in. ze Związku Patriotów Polskich. Już po tzw. wyzwoleniu to osoby narodowości żydowskiej kierowały komunistycznym aparatem bezpieczeństwa;

* tzw. morderstwa sądowe dokonane na polskich patriotach przez komunistyczno-żydowski aparat bezpieczeństwa. Ofiary te dzielą się na: ofiary bezpośredniego terroru NKWD i wojsk sowieckich, ofiary UB, IW, KBW, aparatu sądowego i prokuratorskiego, skazane wyrokami bądź zamordowane. Nie można zapominać także o ofiarach pośrednich, a więc osobach, których wprawdzie nie skazano na śmierć i nie zamordowano, ale które wskutek tortur i przeżyć więziennych przedwcześnie zmarły (np. żołnierze-górnicy zsyłani do kopalń uranu). Można założyć, iż liczba ofiar wynosi kilkaset tysięcy. "Mordercami sądowymi" byli w przeważającej części właśnie Żydzi: sędzia Maria Gurowska (z domu Sand, córka Moryca i Frajdy z domu Einsenman) prowadziła sprawę i skazała na śmierć gen. Augusta Emila Fieldorfa ps. "NIL"; kpt. Stefan Michnik orzekał w sprawach m.in. Zefiryna Machalli, płk. Maksymiliana Chojeckiego i nadzorował wykonanie kary śmierci na rotmistrzu Andrzeju Czaykowskim - "cichociemnym" i powstańcu warszawskim; Oskar Karliner, oskarżyciel m.in. w procesie kierownictwa PPS-WRN w dniach 5-15 listopada 1948 r., od marca 1954 r. - szef Zarządu Sądownictwa Wojskowego; Helena Wolińska; kpt Zygmunt Linauer; Stefan Kuhl (zwany "krwawym Kuhlem"), szef Głównego Zarządu Informacji WP od 25.04.1947 do 6.06.1950 r.; płk Maksymilian Lityński;

* za zabór mienia uwięzionych i zamordowanych patriotów polskich.

Szczególne słowa przeprosin należą się wszystkim Polakom za:

* ukazywanie Polaków w propagandzie żydowskiej jako "antysemitów", twórców "polskich obozów koncentracyjnych", w których wspólnie z Niemcami mordowaliśmy Żydów. Najgłośniejsze przykłady takiej kłamliwej, antypolskiej propagandy to: Shoah! Lanzmana (którego obrońcą i propagatorem był Jacek Kuroń), Shtetl, komiks Maus, książki Urisa (np. Miła 18), Lista Schindlera Stevena Spielberga. A w Polsce m.in.: Wielki Tydzień Andrzeja Wajdy, twórczość Izabeli Cywińskiej, "Kabarecik" Olgi Lipińskiej;

* za ochraniane oprawców stalinowskich pochodzenia żydowskiego, mieszkających w Izraelu przed postawieniem ich przed niezawisłym sądem Rzeczypospolitej;

* za uporczywe, mimo protestów i wykazywania kłamliwości tych twierdzeń, oskarżanie Polaków o brak pomocy Żydom podczas tzw. powstania w getcie i bierność wobec cierpienia ludności żydowskiej w okupowanej Polsce. Tymczasem to Polska była jedynym krajem w Europie, gdzie okupant niemiecki wprowadził karę śmierci za pomoc Żydom. Świadectwem ogromnej pomocy Polaków dla Żydów w okresie okupacji niemieckiej są chociażby przyznawane co roku medale "Sprawiedliwi wśród narodów świata", gdzie najliczniej reprezentowani są właśnie Polacy;

* za zawłaszczanie martyrologii narodów całego świata, w tym szczególnie Polaków z lat 1939-1945, i czynienie z niej swoistej "religii holokaustu". Twierdzenie, iż tylko ludność żydowska była ofiarą Niemców (mamy z tym do czynienia m.in. w przypadku obozu Auschwitz) i pomijanie Polaków jako grupy narodowościowej mordowanej w obozach koncentracyjnych (Muzeum Holocaustu w Nowym Jorku);

* za żądania usuwania Krzyży z miejsc kaźni Polaków;

* świadomą i programową demoralizację młodzieży polskiej w okresie powojennym: fałszowanie dziejów Polski w podręcznikach historii (Andrzej Garlicki).

Dopóki nie usłyszymy przeprosin ze strony Żydów, ustawienie stosunków wzajemnych na normalnym poziomie nie będzie możliwe.