Instituut voor Islamitische
Studies en Publicaties

Deze site tot uw startpagina maken? Klik hier!

IVISEP nieuwsbrief, editie januari-februari 2001

Download print versie: right-click -> save target as

• 'Îd ul-Fitr boodschap
• 'Îd ul-Fitr, dinsdag ... of tóch woensdag?
• De geboorte van Jezus
• De Qur'ân en de Bijbel over de periode van Jezus' geboorte
• Wanneer begon kerst eigenlijk?
• Het belang van Jezus voor de Muslims
• Kerstweetjes
• Het Israëlisch-Palestijns conflict: een historisch overzicht

'ÎD UL-FITR BOODSCHAP IVISEP, 2001

Geachte lezers,

Vrede zij met u.

De Qur’ân 2:23 leert ons, dat wij dienen te vasten om ons tegen het kwaad te beschermen, om onszelf dus te weerhouden van slechte daden. Nu de Ramadân is afgelopen, kunnen wij ons terecht het volgende afvragen: Hoeven wij ons dan niet meer voor het kwaad te hoeden? Het vasten is toch afgelopen?

Nee, uiteraard is dat niet zo. Wij moeten ons altijd, ook na de Ramadân, voor het kwaad proberen te hoeden.

De betekenis van bovengenoemd vers is daarom niet, dat wij ons alleen maar tijdens de vastenmaand tegen kwade handelingen moeten beschermen. Neen, als Allâh zegt dat het vasten ons is voorgeschreven opdat wij ons voor het kwaad zullen hoeden, dan bedoelt Hij daarmee ongetwijfeld dat wij in de vastenmaand de discipline moeten opbouwen, om gedurende de rest van het jaar van kwade handelingen weg te blijven.

Er is een gezegde van de Heilige Profeet Muhammad (vrede zij met hem) waarin hij zegt, dat gedurende de vastenmaand de poorten van de hemel wijd open zijn, dat de poorten van de hel gesloten zijn en dat de duivels zijn vastgeketend. De waarheid van deze overlevering zien wij gedurende iedere vastenmaand overal om ons heen.

Het is namelijk zo, dat de Muslims tijdens de vastenmaand extra veel goede daden proberen te verrichten, men probeert extra gebeden te verrichten, men probeert extra liefdadigheid te betrachten, men probeert zoveel mogelijk goede woorden te spreken, enz. enz. Inderdaad proberen de vastenden zich extra in te spannen om goede dingen te doen en ver weg te blijven van slechte daden.

Het is logisch dat de vastende, door al deze goede daden te verrichten, de poorten van de hemel voor zichzelf opent en dat hij, door ver te blijven van slechte daden, de poorten van de hel voor zichzelf sluit. En op die manier bindt de vastende zélf de duivels vast: die duivels zijn niets anders dan de slechte verlangens die in hem leven en die hij dus in bedwang houdt. Dat is de wijsheid achter het hierboven genoemde gezegde van de Profeet Muhammad (vzmh).

En uiteraard willen wij, dat de poorten van het Paradijs altijd voor ons geopend blijven. Uiteraard willen wij, dat de poorten van de hel altijd voor ons gesloten blijven. En wij willen uiteraard ook heel graag, dat de duivels binnen in ons altijd vastgebonden blijven. Dit kunnen wij bereiken door goede daden te blijven doen en door van slechte daden weg te blijven, ook nadat de vastenmaand is afgelopen.

Dat is dus, zoals hierboven reeds is gebleken, ook de bedoeling van Allâh geweest toen Hij openbaarde dat het vasten ons is voorgeschreven, zodat wij ons voor het kwaad kunnen hoeden. Allâh legt ons hier een discipline op, een maand lang, met de bedoeling dat wij een bepaald deel van die discipline blijven behouden na de Ramadân.

Maar goed, de mens is zwak van geest. Zie Qur’ân 95:4-6, waarin Allâh zegt:

“Voorzeker hebben Wij de mens in de beste vorm geschapen. Vervolgens brengen Wij hem terug tot de laagste der lagen. Behalve degenen die geloven en goede werken doen, want zij zullen een nimmer af te snijden beloning hebben.”  

De betekenis is duidelijk: de menselijke geest neigt naar het kwade. Dat is een natuurlijk proces, zoals alles in de natuur aan verval onderhevig is. Maar Allâh heeft ons de gereedschappen gegeven om dat proces van geestelijk verval tegen te gaan. Die gereedschappen zijn het verrichten van goede daden zoals gebed, vasten, liefdadigheid, enz. Daarom is het belangrijk dat wij ieder jaar de oefenschool in zedelijke discipline, de Ramadân dus, meemaken, omdat wij daardoor de gereedschappen die Allâh ons heeft gegeven om onszelf te verheffen, steeds beter leren gebruiken.

En deze gereedschappen hebben wij hard nodig om djihâd te verrichten. Djihâd wordt vaak vertaald met “heilige oorlog”, maar deze betekenis is onjuist, omdat er volgens de Qur'ân geen dwang bestaat in de religie (2:256). Verder leert de Qur'ân ons dat de Muslim slechts dán geweld mag gebruiken, als er tegen hem wordt gestreden (2:190). De ware djihâd is dan ook de strijd, die de gelovige met zichzelf voert om de kwade verlangens in zichzelf te bestrijden. En deze djihâd kunnen wij dus voeren middels de gereedschappen die Allâh ons daartoe heeft gegeven, zoals gebed, vasten en vooral: het opdoen van kennis uit de Heilige Qur’ân.

En uiteraard hebben niet alleen de Muslims deze gereedschappen van de Almachtige meegekregen. Volgens de Islâm bestaat er slechts één religie die steeds in etappes door de eeuwen heen werd geopenbaard (Qur’ân 2:136), naar gelang de behoeften van de betreffende volkeren en de betreffende tijdperken. Deze boodschap is dan ook voor een ieder bestemd, of die nu Hindu is, Christen, Muslim, Jood, enz. enz., aangezien allen de gereedschappen van God hebben gekregen om op hun eigen manier het natuurlijk proces van geestelijk verval tegen te gaan.

Wat wij met deze korte boodschap willen doorgeven is, dat wij ook na de Ramadân (en andere religieuze hoogtijdagen zoals het kerstfeest) het goede moeten blijven doen en ons van het kwade weg moeten blijven houden, omdat wij alleen op die manier het natuurlijk proces van geestelijk verval, welke de mens eigen is, om kunnen keren. Zeker in deze tijd van moreel verval waarin onze samenleving verkeert, is het noodzakelijk de Goddelijke gereedschappen te gebruiken om onze natie geestelijk te verheffen.  

Moge de Almachtige ons daarom de kracht geven om het goede te blijven doen en van het kwade weg te blijven, zolang als wij op deze wereld leven.

God zij met ons Suriname,

Hij verhef’ ons heerlijk land!

'Îd mubarak, een zalig kerstfeest en een voorspoedig 2001 toegewenst.

'ÎD UL-FITR, DINSDAG ...  OF TÓCH WOENSDAG?

Het is ieder jaar weer een spannend moment. Zal de maan zichtbaar zijn in de avond na de 29ste of toch in de avond na de 30ste Ramadân?

Tot niet zo lang geleden ging de grote meerderheid van de Muslimwereld er altijd van uit, dat de maansikkel feitelijk zichtbaar moet zijn bij het van start gaan van de nieuwe maand. Slechts een kleine minderheid hanteerde de opvatting dat het moment waarop de maan waarneembaar zal zijn mag worden uitgerekend, volgens het gestelde in Qur’ân 55:5: “De zon en de maan volgen een rekening” (dus een vaste loop).

Oorzaak van de verschillen

Laten wij even nagaan waarom verschillende landen / organisaties vaak verschillende dagen als het begin van de nieuwe maanmaand aangeven.

• Sommige landen, zoals India, Pakistan, Bangladesh, de V.S., Canada en de West Indies, gaan uit van de werkelijke zichtbaarheid van de maansikkel.
  
• Andere landen, zoals Maleisië, Brunei en Indonesië, gaan uit van de berekening van de positie van de maan tijdens zonsondergang in hun land. Als de maan twee graden boven de horizon is en drie graden verwijderd is van de zon, wordt de nieuwe maand geacht van start te zijn gegaan.
  
• In Egypte wordt de maansikkel geacht te zijn gezien, als de maan vijf minuten na de zon ondergaat. Daadwerkelijke waarneming is daarbij niet vereist.
  
• Sommige landen volgen de beslissing van andere Muslimlanden. Syrië, Turkije en Irak volgen vaak de beslissing van Egypte en Saudi-Arabië. De Golflanden en sommige Europese landen volgen ook de beslissing van Saudi-Arabië.

Sjûra Council (Noord Amerika)

De Sjûra Council (Noord Amerika) heeft als criterium dat zij iedere feitelijke waarneming van de maansikkel accepteert, zolang die niet tegengesteld is aan onbetwiste astronomische berekeningen. Met andere woorden: als iemand beweert de maan te hebben gezien, moeten astronomische berekeningen uitwijzen dat dat inderdaad het geval zou kunnen zijn.

Islamitische geleerden van Saudi-Arabië, Egypte, Syrië, de V.S. en Canada hebben verklaard dat deze methode niet tegen de regels van de Qur’ân of de gewoonten van de Profeet Muhammad (vzmh) ingaat.

Saudi-Arabië

De Saudi’s hanteren m.i.v. het Islamitisch jaar 1420 (vorig jaar dus) een nieuw criterium om het begin van de maanmaand vast te stellen. De maanmaand begint wanneer de maan ondergaat na de zon op de 29ste, dan wel 30ste dag van de vorige maand, zoals dit vanuit Mekka wordt gezien. Merk op, dat de feitelijke waarneming van de maansikkel wordt genegeerd. De Al-Sjûra raad vermeldde de wijziging van de door hun gehanteerde criteria als volgt:

“Om de aanvang van de lunaire maanden te bepalen, dienen de medewerkers tijdens de samenstelling van de Umm Al-Qurrah kalender (de officiële Saudische kalender) gebruik te maken van de zonsondergang vóór de maansondergang uitgaande van Mekka, waarbij de coördinaten van de Al-Haram moskee worden toegepast.”

Met andere woorden: men berekent om hoe laat de zon en de maan ondergaan. Gaat de maan vóór de zon onder, dan gaat de nieuwe maand niet van start. Gaat de maan ná de zon onder, dan gaat de nieuwe maand van start (de maan moet dus na de zonsondergang te ‘zien’ zijn.)

Merk op dat volgens de Islamitische kalender de nieuwe dag niet begint om middernacht, maar bij zonsondergang.

Wij merken dat steeds meer landen en organisaties de wijsheid van de Qur’ân onderkennen door middels berekening vast te stellen, wanneer de nieuwe maand van start zal gaan. De Profeet Muhammad (vzmh) had geen andere keus dan op de feitelijke waarneming van de maansikkel af te gaan, omdat de technologie toen nog niet zover ontwikkeld was om die verschijning uit te rekenen.

En als de Qur’ân vermeldt dat de zon en de maan een vaste loop volgen en wij tegenwoordig die loop tot op de minuut nauwkeurig kunnen berekenen, waarom zouden wij dan geen gebruik maken van de wetenschap om een eeuwenoud probleem uit de wereld te helpen…?

DE GEBOORTE VAN JEZUS

Met kerst wordt door onze Christenbroeders de geboorte van Jezus Christus herdacht.

Betreffende deze geboorte bestaan er verschillende meningen. Wel is de grote meerderheid van de Christenen, evenals de grote meerderheid van de Muslims, ervan overtuigd dat Jezus zonder vader ter wereld kwam.

De Bijbel, de Qur’ân en de Hadîs (overleveringen van de Profeet Muhammad) bevatten echter vele passages waaruit de conclusie zou kunnen worden getrokken, dat Jezus op een natuurlijke wijze ter wereld kwam. Enkele van deze passages zullen wij hieronder aanhalen.

De Bijbel

“Filippus vond Nathánaël en zeide tot hem: Wij hebben Hem gevonden, van Wie Mozes in de wet geschreven heeft, en de Profeten, namelijk Jezus, de zoon van Jozef, van Názareth” (Joh. 1:46).

“En zij zeiden: Is deze niet Jezus, de Zoon van Jozef, Wiens vader en moeder wij kennen?” (Joh. 6:42)

"Maar wanneer de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geworden uit een vrouw, geworden onder de Wet" (Gal. 4:4. Merk op, dat de Revised Version op blz. 1288 'geboren' vermeldt i.p.v. 'geworden').

Wat was deze Wet? Jezus zélf verklaarde de Wet als volgt:

“Maar van het begin der schepping heeft ze God man en vrouw gemaakt. Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen; en die twee zullen tot één vlees zijn, also dat zij niet meer twee zijn, maar één vlees” (Mar. 10:6-8 e.a.).

In de inleiding van de Brieven aan de Romeinen lezen wij:

“Van Zijn Zoon, (die geworden is uit het zaad van David, naar het vlees; die krachtig bewezen is te zijn de Zoon van God, naar de Geest der heiligmaking, uit de opstanding der doden: namelijk Jezus Christus” (Rom. 1:3-4).

Verder wordt ons verteld dat Jezus naar het Paasfeest te Jeruzalem werd gebracht toen hij twaalf jaar was. Na één dag op hun terugreis raakte men Jezus kwijt en ging men terug naar Jeruzalem op zoek naar hem. Men vond hem na een zoektocht van drie dagen in de Tempel temidden van de Schriftgeleerden, hen vragen stellende en aanhorende. Het relaas vervolgt met:

“En zij, Hem ziende, werden verslagen; en Zijn moeder zeide tot Hem: Kind! Waarom hebt Gij ons zo gedaan? Zie, Uw vader en ik hebben U met angst gezocht” (Lucas 2:48-50).

In Matt. 1:24-25 lezen wij:

“Jozef dan, opgewekt zijnde van de slaap, deed, gelijk de engel des Heeren hem bevolen had, en heeft zijn vrouw tot zich genomen; en bekende haar niet, totdat zij deze haar eerstgeboren Zoon gebaard had; en noemde Zijn naam Jezus.”

De Qur’ân

De Qur’ân stelt in 33:62 en 35:43 dat er geen veranderingen zullen plaatsvinden in de wetten van God:

“… en u zult geen wijziging in de Wet Gods vinden.”

Enkele van deze wetten betreffende het onderhavige onderwerp zien wij op verschillende plaatsen in de Qur’ân staan:

“Waarlijk, Wij hebben de mens uit een kleine levenskiem geschapen door vereniging (der seksen) …” (76:2)

“O mensen! Wij hebben u van een mannelijk en een vrouwelijk persoon geschapen …” (49:13)

“Derhalve, dat de mens beschouwe waaruit hij geschapen is; hij is geschapen uit uitstortend water, komende van tussen de rug en de ribben.” (86:5-7)

Zoals reeds eerder bleek, zullen de Wetten Gods nimmer veranderingen ondergaan, waaruit wij dus kunnen concluderen dat de Profeet Jezus (vzmh) ter wereld kwam zoals ieder ander mens. Om dit in het geval van deze grote Profeet te benadrukken en daarmee alle misverstanden uit de weg te ruimen, vermeldt de Qur’ân in 6:84-88 expliciet van verschillende Profeten dat zij vaders hebben gehad:

“En dit was Onze bewijsgrond, die wij Abraham tegen zijn volk hebben gegeven; Wij verheffen in waardigheid wie Wij willen; waarlijk, uw Heer is Wijs, Wetend. En Wij gaven hem Izak en Jakob; ieder hebben Wij geleid, en Noach hebben Wij tevoren geleid, en van zijn afstammelingen, David en Sálomo en Job en Jozef en Mozes en Aäron; en zo belonen Wij degenen die goed doen, en Zacharías en Johannes en Jezus en Elia; ieder was van de goeden; en Ismaël en Elisa en Jona en Lot; en ieder hebben Wij in de werelden doen uitmunten; en uit het midden van hun vaderen en hun afstammelingen en hun broederen, en Wij kozen hen en leidden hen naar de rechte weg.”

De Hadîs

Toen de Profeet Muhammad (vzmh) een Christelijke delegatie uit Nadjrân op bezoek kreeg, had hij een gesprek met hen waarin hij onder andere zei:

“Weet u niet dat Jezus verwekt werd bij een vrouw zoals dat normaal gebeurt, en dat zij hem baarde zoals vrouwen over het algemeen baren, en dat hij werd gevoed zoals kinderen over het algemeen worden gevoed? En dat hij voedsel at, water dronk en zijn behoeften deed?”

Geen conclusie

Wij wensen aan de hierboven genoemde aanhalingen uit de Bijbel, de Qur’ân en de Hadîs geen conclusie te verbinden. Evenals er aanhalingen zijn die stellen dat de Profeet Jezus (vzmh) via de normale weg ter wereld kwam, zijn er vele aanhalingen waaruit men concludeert dat zulks niet het geval was. Het is niet noodzakelijk dat er één mening bestaat over welk onderwerp dan ook. Een ieder die, met de juiste intenties, zijn of haar mening kan onderbouwen met gezaghebbende literatuur, is gerechtigd die mening te handhaven.

WANNEER BEGON KERST EIGENLIJK?

Kerst is pas in de tweede helft van de vierde eeuw n.C. ingevoerd. De datum daarvoor werd gekozen ter eliminatie van een reeds lang bestaand lichtfeest, dat in het Romeinse rijk zeer populair was, nl. het geboortefeest van de oorspronkelijk Perzische god Mithras (god van het licht).

Er werd door de Christenen, die de eerste 200 jaar n.C. leefden, geen kerst gevierd. In die tijd hield niemand zich bezig met de geboortedag van het kindje Jezus. Niet eens verjaardagen werden er gevierd; het werd als goddeloos gezien.

Maar naarmate de Christenheid zich uitbreidde, onder heidense volkeren kwamen ook steeds meer heidense gebruiken binnen de leefwereld van de Christenen. Romeinen die gewend waren hun verjaardag te vieren, stopten daar niet altijd mee nadat ze bekeerd waren tot het Christendom.

In 221 na Christus kwam Julius Africanus, een belangrijk Romeins legerofficier en vriend van koningen en keizers, als eerste met het idee om de gedenkdag van de geboorte van Jezus Christus op 25 december te vieren, terwijl zij meenden dat Jezus in de vierde maand geboren was.

Hij koos deze datum omdat op diezelfde dag ook al een feest gevierd werd ter ere van hun god Mithras. Hoewel dit niet in goede aarde viel bij de bisschoppen, kreeg het idee om de geboorte van Jezus te vieren steeds meer ingang in de toenmalige Christelijke wereld.

De fout die hier gemaakt werd, was dat er geen rekening gehouden werd met het verschil in Joodse lunaire maanden, berekend volgens de loopbaan van de maan en Europese solar manden, berekend volgens de omlooptijd van de zon. Ook de maanden lopen niet gelijk. De eerste Joodse maand ‘Nisan’ begint in onze derde maand maart.

Theologen dachten dat de vierde maand waarin zij meenden dat Christus geboren was, hetzelfde was als de vierde maand van hun eigen kalender. Anderen kwamen door dit soort rekenfouten uit op bijvoorbeeld 20 april. Zo werd de geboorte van Christus bij de verschillende volkeren gevierd op dagen die voor hen zelf goed uitkwamen. Pas rond het jaar 300 n.C. probeerde men de datum van 25 december algemeen te maken.

En in 354 n.C. werd door paus Liberius (paus van 352-366) d.m.v. een decreet gesteld dat op 25 december de geboorte van Jezus gevierd zou worden met een speciale kerstmis. De oosterse roomse kerken gaven hier geen gehoor aan en vieren tot op heden kerst op 6 december.

In het begin ging het om de geboortedag van Jezus, die wel of niet herdacht moest worden. Men kwam overeen dat kerst wel gevierd zou worden, maar nu de vraag: wanneer?

Het werd 25 december en tot heden wordt de geboorte van Jezus op deze datum herdacht.

Maar alleen wordt door velen nu op de eerste plaats gedacht aan dineetjes, cadeautjes en mooie kleren en niet aan het kindje Jezus, dat wordt herdacht. Dat staat tegenwoordig op de tweede plaats. Dit zou eigenlijk precies omgekeerd moeten zijn. Dus als u met kerst naar de kerk gaat, probeer er even bij stil te staan waarom je dat doet, dan zal het misschien een zaliger kerst voor u worden.

Bron: De Ware Tijd, 22 december 2000

Aanvulling uit de Qur’ân

De Qur’ân en de Bijbel over de periode van Jezus’ geboorte

Volgens de Qur’ân is Jezus in het zomerseizoen geboren, aangezien er rijpe dadels aan de bomen hingen. Zie 19:23-25:

“En de barensweeën dwongen haar (Maria) zich naar de stam van een palmboom te begeven. Zij zei: O, dat ik hiervoor ware gestorven en iets ware, dat ganselijk vergeten was! Toen riep een stem van beneden haar haar toe: Treur niet, waarlijk, uw Heer heeft een beek beneden u doen stromen, en schud de stam van de palmboom naar u toe; die zal verse rijpe dadels op u laten vallen.”